🔹🔹پیام آیت الله حائری شیرازی در خصوص مراوده فرزند یکی از شخصیتهای نظام با جریان بهائیت🔹🔹 یهود برای استحالهی اسلامِ اهل سنت، وهابیّتِ تکفیری را جعل نمود و برای استحالهی تشیّع، بهائیت را تأسیس کرد. وهابیّت، افراط در سنت گرایی است و بهائیت، افراط در تجدّد خواهی و سنت شکنی است. حکم نجاست کافر برای پیشگیری از نفوذ کافر در اسلام و مسلمانان است. میبینیم مسیحیّت در یهود حل شد. چون حکم به اجتناب از آنها را نداشت. اما اسلام به وسیلهی حکم نجاستِ کافر مصونیّت یافت. اینکه علماء بزرگ نسبت به مراوده فرزند یک شخصیّت با افراد شناخته شدهی جریان کذایی (بهائیّت) موضع گیری میکنند؛ دلیلش استشمام عادی سازی روابط با ایشان است و عادی سازی در جهت عکس مسئله نجاست کفار است.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹زودتر از امام به رکوع نرو🔹 یک انسان بسیار مخلصی، وقتی می‌خواست مشکلات را بگوید، 99درصد سخنانش، از کمبودها و کم کاری‌ها بود. به او گفتم: رهبر، مثل امام جماعت شماست. همان رفتاری که لااقل با امام جماعت می‌کنید، با او هم بکنید. زودتر از او به رکوع نروید، وقتی هم به رکوع رفت معطل نشوید و خودتان را به او برسانید. زودتر هم سربر ندارید. رهبر یعنی امام جماعت؛ رفتار و گفتارش را جلویت بگذار و نگاه کن. 99درصد سخن رهبر حکایت از می‌توانید، می‌شود، روحیه دادن و جرأت دادن است. گاهی هم یک اشاره می‌کند که اخطار است. آن وقت شما عکس این را انجام می‌دهید.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹بین الطلوعین ظهور🔹 عصر حاضر، زمان عجیبی است. دورة طلوع مجدد حجت الهی است. همانطور که طلوع و غروب خورشید با مقدمات است و امری تدریجی است، غیبت و ظهور هم امری تدریجی است. امام عصرعلیه السلام به تدریج غیبت کردند. غیبت، در ابتدا به صورت پردة سیاهی بود که در اتاق دیدار امام یازدهم علیه السلام نصب شد و مردم از پشت پرده، با حضرت صحبت میکردند. بعد، غیبت کوچکی پیش آمد که نور آن حضرت در بین مردم بود، اما خود حضرت از نظر مردم غائب شد. نور آن حضرت، نواب اربعة او بودند. همانطور که خورشید، بعد از ظهر، آرام آرام حرارتش کاهش پیدا میکند و انتهای عصر، جرم او پنهان میشود و بعد هم نور او، غیبت امام عصرعلیه السلام هم اینگونه بود. اول خودش غائب شد و بعد از هفتاد سال، نورهایش (همان نواب اربعه) نیز از دنیا رفتند؛ یعنی شفق ساقط شد. شفق همان محو نور خورشید است؛ و غیبت کبری آغاز شد. در ظهور هم همین گونه است که نور حضرت، مثل نور خورشید که ابتدا، صبح صادق را به وجود می آورد و بعد فضا مرتباً نورانی تر و روشن تر میشود؛ تا اینکه خورشید کاملاً ظاهر میگردد. معنایش این است که قبل از ظهور، نور آن حضرت باید عالمگیر شود. دیدید که امام راحل رحمت الله علیه فرمود: «انقلاب ما انفجار نور بود؛ ما منتظر طلوع خورشیدیم!» یعنی ما در بین الطّلوعین هستیم!

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹انتظار مثبت، انتظار منفی🔹 در سابق مسئله انتظار به این سبک تلقی می‌شد که ما منتظریم کسی بیاید تشکیل حکومت اسلامی بدهد. این انتظار که یعنی من کاری نکنم چون او این کار را میکند، این انتظار، انتظار منفی است. انتظار مثبت چیزی دیگری است. یعنی تو اگر واقعاً معتقدی که او می‌آید، چرا مقدماتش را فراهم نکنی؟ چرا بیکار بنشینی؟

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸دست و پای قیامت🔸 جنینی که در رحم مادر است یک سلسله اعضائی دارد که در رحم بدرد نمیخورد اما وقتی متولد شد بکار میآید، مثل چشم و پا. همه اینها باید در رحم ساخته شود. وقتی ناقص متولد شود، در رحم تاثیری ندارد، ولی در این دنیا زحمت میآورد، مثل معلولین مادرزاد که رنج بسیاری میبرند. انسان وقتی از دنیای مادی به دنیای دیگر (عقبی) سفر میکند، تولد جدیدش است و چیزهائی در آخرت نیاز دارد که باید در دنیای مادی ساخته باشد. انسان باید با پای ایمانش حرکت کند، اگر نداشت راه نمیرود، به دست و چشم ایمانش نیاز دارد وگرنه معلول و کور از این دنیا رفته.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸آرزو و اضطراب انسان🔸 اینکه انسان وقتی خطر مرگ را میبیند مضطرب میشود، ریشهاش در تعلّقات و آرزوهای اوست. من اگر ساختمان یک آرزوی طولانی و آسیب پذیر چند طبقهای را در مجرای خطرناکی بنا کنم، همیشه مضطربم چون خانه در معرض هجوم این آسیبهاست. «ای آن که خانه در ره سیلاب میکنی بر خاک رودخانه نباشد معولی1 » این زلزلهها به جان آرزوهای تو میافتد، و چون دل به آنها بستی، وقتی آرزو تکان میخورد تو هم تکان میخوری. اگر خودت تیشه برداری و این آرزوی ده طبقه را (که عمارتی در ذهن توست) قبل از این که ویرانش کنند خودت ویرانش کنی، ضربهها و زلزلهها تکانت نمیدهد. وقتی دل به آسیب پذیر بستی، تو هم آسیب پذیر میشوی. دل به چیزی که لرزه پذیر است بستی لرزه پذیر میشوی. انسان اگر وحشت میکند باید ریشه این وحشت را پیدا کند، که ریشه آن در آرزوی اوست. 1. اعتماد کردن و تکیه نمودن

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸امام راحل؛ پیراهن یوسف🔸 چه جاذبهای جوانان را به سمت جبهه میکشید؟ چه اتفاقی افتاده که در صد سال پیش یک شهید نداشتیم، حالا بیش از دویست هزار شهید داریم؟ هزار سال شهرهایمان بدون شهید بود، حالا نگاه به بهشتزهرای خودتان کنید! اینها از محبت بود که اتفاق افتاد. اینها عاشق امام شدند. وقتی امام میگفت بروید جبهه، سر از پا نمیشناختند. شما میگویی فرق امام با مراجع تقلید قبل از خودش چه بود؟ جاذبهای که در امام بود چرا در بقیه نبود؟ یک اتفاقی افتاد. یعقوب(ع) از دوری یوسف(ع) کور شده بود. از بس غصه خورده بود و گریه کرده بود چشمانش سفید شده بود. یوسف(ع) میخواست که یعقوب(ع) به مصر بیاید. چه کرد؟ یعقوب(ع) با چشم نابینا که نمیتوانست به سمت مصرِ یوسف برود؟ یوسف(ع) لباس و پیراهنش را به برادرانش داد که به پدر بدهند و بعد دست جمعی پیشاش بازگردند. در این جا امام زمان(عج)، یوسف(ع) است. امت که عاشق امام است، یعقوب(ع) است. همانها که هزار سال گریه کردهاند و میخواهند چشمانشان بینا شود و سراغ امام زمانشان بروند. خُب، امام زمان(عج) چکار میکند؟ امام راحل را کرد پیراهن خودش، فرستاد برای امت! امام خمینی(ره) پیراهن امام زمان(عج) بود. به چشم هرکه افتاد بینا شد. وقتی امت بینا شدند، به سمت امام زمان(عج) حرکت میکنند. امام زمان آمد به سمت مردم یا مردم میروند به سمت امام زمان(عج)؟ مردم میروند. اما چگونه؟ اول بصیر میشوند بعد میروند. این پیراهن میافتد روی چشمهایشان و بینا میشوند و میروند سمت امام زمان خودشان. محبت یعنی همین!

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸تردید نمی‌کنم🔸 اواخر دوره ریاست جمهوری مقام معظم رهبری، به دیدن آیتالله خامنهای رفتم و از ایشان پرسیدم: «دوره ریاست جمهوری شما دارد تمام میشود. بعد از آن میخواهید چه کار کنید؟» ایشان گفتند: «میروم قم و کار آخوندی میکنم، مگر اینکه امام نهیام کنند. بعد از ریاست جمهوری اگر امام به من امر کنند که برو و مسئول عقیدتی سیاسی ژاندارمری یکی از روستاهای سیستان و بلوچستان بشو، تردید نمیکنم!» یک وقت یک کسی در ملأ عام این حرف را میزند که مثلا بعد سیاسی داشته باشد، یک وقت حتی مسئول دفتر او هم حضور ندارد. او هست و من و نفر سوم خدای ماست و لذا سیاسیکاری نیست، اعتقاد اوست. خدا میخواست ایشان را به من معرفی کند.

آبرو را هم مثل لوبیا مصرف کن لوبیا دونوع مصرف دارد، یکی اینکه با لوبیا آبگوشت لوبیا درست کنی تناول کنی و نوع دیگر این است که لوبیا را بکاری تناول نکنی دفنش کنی بعد این لوبیا سبز بشود هزارتن لوبیا بدهد، وقتی در راه خدا خرج میکنی دفنش میکنی، وقتی در راه خودت خرج میکنی مثل این است که لوبیاها را ریخته باشی در دیگ غذا فی الحال دلت میخواهد دارایی خود را تناول کنی یا بکاری؟ انتخاب با خودت، تقوا یعنی کاشتن دارایی و دنیا طلبی یعنی خوردن دارایی، انفاق که میکنی دفن میکنی ولی وقتی تناول میکنی خرج خودت میکنی

چندین هزار ابلیس و مومن در مقابل هر مومن، گاهی چندین هزار ابلیس ماموریت دارند که وی را منحرف کنند. وقتی یک مومن از دنیا میرود چند هزار ابلیس آزاد میشوند و این یعنی شیاطین، شب و روز نداشتند تا بتوانند یک اشکالی یک لعزشی برای این مومن به وجود بیاورند

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸مدیریت از بیرون🔸 پهلوانی بزغالهای را بغل میکند و صد متر راه میبرد. پس از طی راه، خودش و بزغاله خسته میشوند و کار تعطیل میگردد. حال یک بچه 8 ساله به جای یک پهلوان، 2 هزار گوسفند به جای یک بزغاله، همپای آنها از شهری به شهری راه میرود به جای آنکه آنها را بغل کند. بغل کردن یعنی مدیریت از بیرون که دستاورد غرب است و بهترین مثال آن «حضور و غیاب» است که امروزه در حوزه، دانشگاه و آموزش و پرورش صورت میگیرد. اگر به آنها بگویند فردا درس تعطیل است، ‌همه خوشحال میشوند چون حس زندانی بودن میکنند. چون از بیرون مدیریت میشوند. اسلام به مدیریت از درون معتقد است به همپا راه رفتن نه بغل کردن.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸رمضان، ماه زمامداری فطرت بر طبیعت🔸 رمضان، ماه زمامداری فطرت بر طبیعت است. طبیعت انسان تشنه میشود و میخواهد آب بخورد؛ امّا خدا گفته است صبر کن، که حکم فطرت است. طبیعت میگوید، بخواب اما فطرت میگوید، برای رضای خدا شبی را احیا بدار و با خدای خودت راز و نیاز کن. طبیعت میگوید غیبت کن و فطرت میگوید، از این کار خوشت میآید، ولی خدا هم خوشش میآید؟ وقتی انسان به نفع فطرت فشار آورد و بر طبیعت حکومت کرد، مهار اسب وحشی را برای فطرت هموار کرده است. طبیعت انسان هرچه بیشتر کنترل شود، رامتر میشود و هرچه رهایش کنی، وحشیتر.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸شب قدر یعنی چه؟🔸 یعنی یک شب میتواند جهتیاب مسیر یک سال باشد. اگر وقت خود را بیشتر صرف انتخاب راه و جهت حرکت کنیم، راه برای ما هموار خواهد شد. بسیاری از اوقات، انرژی خود را صرف حرکت میکنیم، درحالیکه انتخاب جهت مهمتر است.

🔹آیت الله حائری شیرازی:🔹 🔸توبه باید پله پله باشد🔸 گفتهاند لقمه را کوچک بگیرید و خوب بجوید، بعد بخورید. «توبه» هم همینطور است. ذره ذره. خرده خرده. چرا وقتی زیاد تمرین خط میکنی، هر چه بیشتر مینویسی بدخطتر میشوی؟ کم بنویس اما خوب و با تأمل بنویس. «توبه» یک شبه، یک شبه هم از بین میرود. بارانی که شدید و سریع میآید، سیل میشود و از بین میرود. چه بارانی در زمین فرو میرود؟ بارانی که رعد و برق ندارد، ملایم میبارد، دو شبانه روز، سه شبانه روز، هفت شبانه روز میبارد، یواش، یواش در زمین فرو میرود و سطح آب چاهها را بالا میآورد، سیل نمیشود و در منزلگاه خودش قرار میگیرد. «توبه» مثل نردبام، پلّه پلّه است. اگر چند تا از تختهها را برداشتی آیا میتوانی از این نردبام بالا بروی؟ تقریبا غیر ممکن میشود بالا رفتن از این نردبام. بشین تأمل کن، با خدای خودت صحبت کن. بگو این تکه این جوری شده و میخواهم ذره ذره درستش کنم. امروز یک تکهاش را تکرار نمیکنم. بعداً یک تکهی دیگر هم اضافه کن. نه قولی بدهی که نتوانی عملی کنی. بسیاری وقتی یک مقدار تنبّه پیدا کردند بلافاصله میگویند من هر شب باید پا بشوم و نماز شب بخوانم. تو همچین حرفی را نزن. بگو نه من نمیتوانم هر شب پا بشوم. من عادت کردهام هر شب بخوابم. بگو من هفتهای یک شب پا میشوم. من از این نماز شب دو رکعتش را میتوانم بخوانم. بعدش این را بکن چهار رکعت. بعد بکن هفتهای دو شب. حالا «توبهات» را پله پله گذاشتی. تو پلّه اول را برو در پله اول که رفتی حالا پایت به پله دوم میرسد، به دومی که رسیدی پایت میرسد به سومی و همینطور در ادامه به چهارمی. پله! پله.

🔹آیت الله حائری شیرازی:🔹 🔸جهنم دنیا، جهنم آخرت🔸 الآن که روزه‌دار هستی و به امر خدا چیزی نمی‌خوری، بااینکه بدنت نیاز دارد، از فرمان نیازهای بدن وارد فرمان خدا می‌شوی، انتقال محور و حاکمیت و ولایت می‌دهی؛ از ولایت غریزه به ولایت خدا، از حکومت غریزه و آرزو و هوا و هوس وارد حاکمیت خداوند می‌شوی. اگر از این حکومت غریزه پرده‌برداری کنند، دنیا و آخرت در جهنم هستی. و اگر از حکومت خدا، پرده‌برداری کنند، دنیا و آخرت در بهشت هستی. انبیاء آمدند تا ما را از دو جهنم دنیا و جهنم آخرت نجات داده و در دو بهشت دنیا و بهشت آخرت مستقر کنند؛ «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ» پروردگارا ! به ما در دنیا نیکى و در آخرت هم نیکى عطا کن، و ما را از عذاب آتش نگاه دار. بقره؛ 201 منتهی این ظلمات نمی‌گذارد که ما ببینیم. کسی را می‌بینید که رشوه‌ای را می‌دهد و زندگی‌اش ازاین‌رو به آن رو می‌شود و فکر هم می‌کنی که زندگی دنیایی این فرد عین بهشت است. در مورد چیزی که نمی‌دانی قضاوت نکن. به خانه‌ی همین فرد برو. روابط او با خانواده‌اش را ببین، در جمع دوستانش روابط او با دوستانش را ببین، آن‌وقت جهنم را خواهی دید.