حضرت امام خمینی(قدس سره)می فرمایند:با قران این بزرگ کتاب معرفت آشنا شو اگر چه با قرائت آن! و راهی از آن به سوی محبوب باز کن

و با این انگیزه حب محبوب که کمال مطلوب است به سراغت آید و شاید دستت گیرد. ما اگر در تمام لحظات عمر به شکرانه این که قرآن کتاب ما است،به سجده رویم از عهده بر نیامده ایم.

قدرت و سرعت محبت به سمت نامتناهی است و هیچ حد و مرزی ندارد.حضرت آیت الله بهجت می فرمود:👇👇 (۱.صحیفه امام خمینی،ج۱۶،ص۲۱۱)

نیروی«محبت»از قوای ناشناخته و البته خارق العاده وجود انسان است. حرکت حبی،حرکت دل است و حرکت دل،بدون زمان و مکان است.

اعمال شرایط زیادی دارند تا اینکه بخواهند قبول شوند؛اما محبت چیزی است که با شرایط بسیار کم و با سرعت بسیار زیاد قبول می شود.

همچنین می فرمودند؛محبت و خدمت به قرآن موجب ارتباط با قرآن می شود برای ایجاد رابطه محبت آمیز با قرآن،معرفت لازم است و تا قدر این کتاب برای ما مجهول باشد. محبت به قرآن نیز ایجاد نخواهد شد. هر چقدر انس و شوق انسان نسبت به قرآن بیشتر شود،قرآن نیز حقیقت خود را بیشتر به انسان نشان خواهد داد.

و معرفت انسان نسبت به قرآن بیشتر خواهد شد.پس اگر می بینیم که قرآن حقیقت خود را به ما نشان نمی دهد،باید بدانیم که مشکل از ماست حضرت آیت الله بهجت(رضوان الله تعالی علیه)می فرمود:نمی دانیم چه کرده ایم که حلوا(قرآن)در ذائقه ما تلخ است؟!

علتش این است که ما بیمار هستیم.

از دیگر راه های ایجاد محبت به قرآن،خدمت کردن به ان است.ارتباط و خدمت به قرآن کریم می تواند محبت قرآن به ما را،که همان جلوه محبت الهی است،به سوی ما جلب کند،اگر چه این محبت و زحمت قرآن همیشگی است و محدودیتی ندارد،

اما اشکال از ماست که ظرف دریافت این محبت نمی شویم.خدمت به قرآن باعث می شود که گره رابطه انسان با قرآن باز شود و هر خدمتی به قران رابطه انسان با قران را صمیمی تر می کند.