. 💌 مصاحبه با استاد عبدالباسط 🍃 زیباست ببینید...👌🏻😌 *┄┄┄┅═✧❁✧═┅┄┄┄*🦋 🦋کانال حافظان وحی👇 🦋https://eitaa.com/hafezanewahy

رفقا که میرن کربلا ملاقات آخر که داری میای از حرم بیرون ..... ‌‎‌‌࿐჻ᭂ⸙🍃🌸🍃⸙჻ᭂ࿐ 🇵🇸🇮🇷 ☫ 🌴🕊🥀🦋 🦋کانال حافظان وحی👇 🦋https://eitaa.com/hafezanewahy

🌷🍃میرسدبانگ اذانـ🕌 🍃🌷بازمــرا میخواني 🌷🍃تادهی 🍃🌷این دلِ بي حوصله را ساماني 🌷🍃بارالها 🍃🌷تـوهمانی که درهرنفسي 🌷🍃بهترازمن 🍃🌷همه احوال مــرا میدانی 🌷🍃حیّ علی الصّلاه 🍃🌷التماس دعای فرج😌🤲 🦋گروه همراهان صحیفه سجادیه...👇 🦋http://eitaa.com/joinchat/403177635Cc66cb5c521

🌸ثروتمند بودن به حساب بانکیت نیست 🌸به قلب پاکیه که داری يك ظهر شاد 🌸يك ظهر پراز آرزو یك ظهر پراز محبت 🌸يك ظهر پراز دوستی 🦋براتون آرزمندم 🦋گروه نگین آفرینش👇 🦋http://eitaa.com/joinchat/1085276942C2d1f49d12c

📝تفسیر سوره مبارکه انبیاء آیات ۹۸ الی ۱۰۳ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ آیه بعد، حالات مؤمنان راستین و مردان و زنان با ایمان را بازگو مى کند تا در مقایسه با یکدیگر وضع هر دو مشخص تر شود. نخست مى گوید: کسانى که به خاطر ایمان و اعمال صالحشان وعده نیک به آنها از قبل داده ایم، از این آتش هولناک و وحشتناک دورند (إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ). اشاره به این که ما به تمام وعده هائى که به مؤمنان در این جهان داده ایم وفا خواهیم کرد، که یکى از آنها دور شدن از آتش دوزخ است. گر چه ظاهر این جمله این است که: تمام مؤمنان راستین را شامل مى شود ولى بعضى احتمال داده اند: اشاره به معبودانى همچون حضرت مسیح(علیه السلام) و مریم است که بدون خواست آنها به وسیله گروهى عبادت شدند، و از آنجا که آیات سابق مى گفت: شما و خدایانتان وارد دوزخ مى شوید، و این تعبیر ممکن بود شامل امثال حضرت مسیح(علیه السلام) نیز شود، قرآن بلافاصله این جمله را به صورت یک استثناء بیان مى کند که این گروه، هرگز وارد دوزخ نخواهند شد. بعضى از مفسران شأن نزولى در مورد این آیه ذکر کرده اند که نشان مى دهد: بعضى همین سؤال را از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) کردند و آیه در پاسخ آنها نازل گردیده است. ولى با این حال مانعى ندارد که آیه فوق، هم پاسخى براى این سؤال باشد و هم یک حکم عمومى، نسبت به همه مؤمنان راستین. * * * در آخرین آیات مورد بحث، چهار نعمت بزرگ الهى را که شامل حال این گروه سعادتمند است برمى شمرد: نخست این که: آنها صداى آتش را نمى شنوند (لایَسْمَعُونَ حَسِیسَها). حَسِیس چنان که ارباب لغت گفته اند، به معنى صداى محسوس است، و به معنى خود حرکت یا صدائى که از حرکت برمى خیزد نیز آمده است، آتش دوزخ که دائماً در آتشگیره هایش مشغول پیشروى است، داراى صداى مخصوصى است، این صدا از دو جهت وحشتناک است، از نظر این که صداى آتش است و از نظر این که صداى پیشروى است. مؤمنان راستین چون از جهنم دورند، هرگز این صداهاى وحشتناک به گوششان نمى خورد. دیگر این که: آنها در آنچه بخواهند و مایل باشند به طور جاودان متنعم اند (وَ هُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ). یعنى آنجا محدودیت این جهان را ندارد که انسان آرزوى بسیارى از نعمت ها را بکند و به آن دسترسى نداشته باشد، هر نعمت مادى و معنوى که بخواهد بدون استثناء در دسترس او است، آن هم نه یک روز و دو روز که در یک عمر جاویدان! * * * سوم این که: فزع اکبر آنها را غمگین نمى کند (لایَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الاْ َکْبَرُ). فَزَع اکبر (وحشت بزرگ) را بعضى اشاره به وحشت هاى روز قیامت دانسته اند که از هر وحشتى بزرگتر است، و بعضى اشاره به نفخه صور و دگرگونى هاى پایان این جهان و تزلزل عجیبى که در ارکان این عالم مى افتد آن چنان که در آیه ۸۷ سوره نمل آمده است. ولى از آنجا که وحشت روز رستاخیز مسلماً از آن هم مهم تر است، تفسیر اول صحیح تر به نظر مى رسد. بالاخره آخرین لطف خدا درباره کسانى که در این آیات به آنها اشاره شده این است که: فرشتگان رحمت به استقبال آنها مى شتابند و به آنها تبریک و شادباش مى گویند و بشارت مى دهند این همان روزى است که به شما وعده داده مى شد (وَ تَتَلَقّاهُمُ الْمَلائِکَةُ هذا یَوْمُکُمُ الَّذِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ). در نهج البلاغه مى خوانیم امیر مؤمنان على(علیه السلام) فرمود: فَبادِرُوا بِأَعْمالِکُمْ تَکُونُوا مَعَ جِیرانِ اللّهِ فِی دارِهِ، رافَقَ بِهِمْ رُسُلَهُ، وَ أَزارَهُمْ مَلائِکَتَهُ، وَ أَکْرَمَ أَسْماعَهُمْ أَنْ تَسْمَعَ حَسِیسَ نار أَبَداً: به اعمال نیک مبادرت ورزید تا با همسایگان خدا در سراى او باشید، در جائى که پیامبران را رفیق آنها قرار داده، و فرشتگان را به زیارتشان مى فرستد ، خدا آن چنان این گروه را گرامى داشته که حتى گوش هایشان صداى آتش دوزخ را نمى شنود .(۴) ✍ پی نوشت: ۴ ـ نهج البلاغه ، خطبه ۱۸۳. ✔️ پایانhttps://eitaa.com/hafezanewahy

📝 شرح و تفسیر خطبه ۱۰۰ بخش دوم ☀️ پیروی از امام حق ↩️ ولی با توجّه به ناهماهنگى اين تفسير با جمله هاى پيشين که از اجتماع سياسى و نظامى سخن مى گويد، اين احتمال بعيد به نظر مى رسد. ولى به هر حال، هدف از بيان اين جمله نفى آن چيزى است که غالباً بعد از شکست ها بر افکار چيره مى شود و آن يأس و نوميدى و بدبينى است. مى فرمايد: اين موج به هر حال گذرا است و آينده اى روشن براى جامعه اسلامى در پيش است; نگران نباشيد! در تأييد همين سخن، در جمله هاى بعد مى افزايد: «بنابراين، به چيزى که نيامده دل نبنديد و نسبت به آنچه گذشته، مأيوس و نگران نباشيد; زيرا آن کس که پشت کرده، ممکن است يکى از پاهايش بلغزد و ديگرى برقرار ماند; سپس هر دو باهم به جاى خود باز گردد، ثابت شود (و پيروزى بيافريند)». (فَلا تَطْمَعُوا فِي غَيْرِ مُقْبِل، وَ لاَ تَيْأَسُوا مِنْ مُدْبِر، فَإِنَّ الْمُدْبِرَ عَسَى أَنْ تَزِلَّ بِهِ إِحْدَى قَائِمَتَيْهِ، وَ تَثْبُتَ الأُخْرى، فَتَرْجِعَا حَتَّى تَثْبُتَا جَمِيعاً). در واقع امام(عليه السلام) به بيان دو قاعده کلّى مى پردازد که در پيشامدها و حوادث سخت بايد به آن توجه داشت: نخست اين که، نبايد در اين گونه مواقع گرفتار خوش بينى افراطى شد و دل به چيزى بست که هنوز مقدّمات آن فراهم نشده و به دنبال آن قيام نسنجيده اى صورت گيرد. و ديگر اين که، شکست ها و مشکلات نيز نبايد مايه يأس گردد و آن را امام(عليه السلام) تشبيه به کسى مى کند که در جادّه اى حرکت مى کند و ناگهان يک پاى او مى لغزد; مردم خيال مى کنند براى هميشه سقوط کرد! ولى چيزى نمى گذرد که بر پاى ديگر تکيه مى کند و پاى اوّل را به جاى خود مى آورد و آماده حرکت مى شود. بنابراين، در حوادثِ سختِ اجتماعى، در برابر امواج خروشانِ حادثه، نبايد مأيوس شد و نسبت به حرکات نسنجيده، نبايد اميدوار بود. جمعى از شارحان نهج البلاغه «غَيْرِ مُقْبِل» را اشاره به امامان غير از مهدى(عليه السلام) از اهل بيت (عليهم السلام) دانسته اند و اين که مى فرمايد: در آنها طمع نداشته باشيد، اشاره به اين است که شرايط قيام براى آنها فراهم نيست و «مُدْبِر» را اشاره به حضرت مهدى(عليه السلام) دانسته اند که نبايد از ظهورش در هيچ زمان مأيوس بود. ولى اين تفسير، با جمله هاى آخر اين قسمت از خطبه ابداً سازگار نيست! چرا که لغزش يک پا و سپس تکيه کردن بر پاى دوم و بازگشتن پاى لغزيده به جاى خود، جز با تکلّف زياد بر آن حضرت تطبيق نمى کند. اضافه بر اين، تعبير به «مُقْبِل» و «مُدْبِر» به صورت نکره نشان مى دهد که منظور بيان يک قاعده کلى است، نه اشاره به يک مصداق شخصى وگرنه مناسب بود با الف و لام ذکر شود.  **** نکته ها: 1- رهبران الهى بايد چنين باشند! ويژگى هايى که امام(عليه السلام) درباره خودش به طور غيرمستقيم در عبارت بالا آورده است; در واقع اشاره به اوصافى است که در هر رهبر الهى مدير و مدبّر و با اقتدار بايد باشد. نخست اينکه: بايد سخنانش سنجيده و توأم با فکر و تروّى باشد. همان گونه که در روايت ديگرى از امام(عليه السلام) در نهج البلاغه آمده است: «لِسَانُ الْعَاقِلِ وَراءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ; زبان عاقل پشت قلب او قرار گرفته و قلب احمق پشت زبان او است.»(8) يعنى خردمندان نخست مى انديشند، سپس سخن مى گويند ولى سفيهان، نخست سخن مى گويند سپس پيرامون صحّت و بطلان کلام خود انديشه مى کنند!! ديگر اينکه: کارهايش سنجيده و همراه با تدبير و عاقبت انديشى است و پس از آگاهى از درستى کار، آن را قاطعانه انجام مى دهد. در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم که فرمود: «إِذَا هَمَمْتَ بِأَمْر فَتَدَبَّرْ عَاقِبَتَهُ، فَإِنْ يَکُ خَيْراً وَرُشْداً فَاتَّبِعَهُ، و إِنْ يَکُ غَيّاً فَاجْتَنِبْهُ; هنگامى که تصميم بر کارى گرفتى به عاقبت آن نيک بينديش! اگر خوب است و نيکى آن آشکار است، پيروى کن و اگر گمراهى است از آن بپرهيز.»(9) 2- شکست ها پل هاى پيروزى است! هنگام بروز حوادثِ سخت، گروهى ناگهان ازهمه چيز مأيوس مى شوند، يا به فعاليت هاى خام و ناپخته دست مى زنند و اين يأس مانع مهمّى از فعّاليت هاى حساب شده آينده آنها خواهد شد; همان فعّاليت هايى که ممکن است شکست را به پيروزى مبدّل سازد و ناکامى را به کاميابى. توجّه عميق به دو نکته اى که امام(عليه السلام) در بالا فرمود مى تواند اين حالت منفى را برطرف سازد. نخست اين که، از کارهاى شتاب زده و دلبستگى به آنچه مقدّمات آن فراهم نشده است بپرهيزند و ديگر اين که، از شکست هاى مقطعى و موردى مأيوس نشوند; چرا که مى شود با تجربه هاى شکست، پل پيروزى ساخت. اضافه بر اين، گاه الطاف خفيّه الهى شامل حال انسان مى شود و وسايل پيروزى را آماده مى سازد. ✍ پی نوشت: 8. نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 40. 9. شرح نهج البلاغه علاّمه خوئى، جلد 7، صفحه 159. ↩️ ادامه دارد... https://eitaa.com/hafezanewahy

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ قال الصادق علیه السلام: 🔹مَنْ قَرَأَ اَلْقُرْآنَ وَ هُوَ شَابٌّ مُؤْمِنٌ اِخْتَلَطَ اَلْقُرْآنُ بِلَحْمِهِ وَ دَمِهِ وَ جَعَلَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَعَ اَلسَّفَرَةِ اَلْكِرَامِ اَلْبَرَرَةِ وَ كَانَ اَلْقُرْآنُ حَجِيزاً عَنْهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ. 🔸هر جوان مومنی که قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خون او می آمیزد و خداوند او را با فرشتگان پیغام‌برِ خود محشور می‌کند و قرآن او را از آتش قیامت باز می‌دارد. 📚الکافی باب فضیلت قرآن جلد ۲ صفحه ۶۰۳. https://eitaa.com/hafezanewahy

#موعظه ✅ اقیانوس دو سانتی‌متری!!! 🎥 حجت الاسلام ماندگاری. https://eitaa.com/hafezanewahy

. 🔻#شافعی که یکی از #پیشوایان_چهار_فرقه ی #اهل_سنت است، درباره حضرت #علی علیه السلام #اشعارزیبایی سروده است . به چندبیت ازیکی ازاین اشعارتوجه فرمایید👇 《قیل لی قل فی علی مدحا/ذکره یخمرنارا موصده قلت لااقدرفی مدح امرء/ضل ذو الّلب الی ان اعبده والنبی المصطفی قال لنا/لیله المعراج لما صعده وضع الله بکتفی یده /فاحس القلب ان قد برده وعلی واضع اقدامه /فی محل وضع االه یده 》 ودرجای دیگری میگوید: 《احب علیا لاابالی و ان فشا /وذلک فضل الله یوتیه من یشاء اناعبد لفتی انزل فیه هل اتی/الی متی اکتمه اکتمه الی متی ...》 ♦️#ترجمه 👇 🔻《بمن گفته شدکه درباره #علی_مدح بگو که ذکر او آتش ِشعله ور(برزخ) را #خاموش میکند. گفتم من توانایی مدح کسی را ندارم که درباره ی او شخصِ #صاحب_عقل ، بگمراهی افتاده تاجاییکه اورا #پرستش کرده است. وپیامبربما فرمودکه درشب معراج چون بالارفت خداوند #دست خودرابدوش او نهادکه قلبش آرام شود وعلی #پای خودرادرمحلی گذاشت که خداوند #دست عنایتش را آنجا نهاده بود. (اشاره به بالارفتن علی علیه السلام بردوش پیامبرصلوات اله علیه برای شکستن #بت_هبل ) 》 《 علی را #دوست دارم وباک (ازدشمنان) ندارم اگرچه ( این محبت ) آشکارشودواین دوستی #فضل خداست که بهرکه خواست میدهد. من بنده ی آن جوانمردی هستم که سوره (هل اتی ) درشاءن اونازلشده .تاکی میتوانم آنرا پنهان کنم وبپوشانم ....》 📚 کتابِ علی کیست نوشته ی فضل الله کمپانی .http://eitaa.com/joinchat/1085276942C2d1f49d12c