یادته غیبتات! بدگویی‌هات توهینات! یادته سر مادرت داد زدی! یادته قضاوتات! حرفشو قطع کردم....!✋🏻

"من"جان! جونم برات بگه که گارد گرفتم! گفتم مگه چی کار کردم!؟ چه رسوایی کردم؟! این چه طرز حرف زدنه!

اینا مگه گناهه؟ حق الله و خدا می بخشه حق النفسم می‌بخشه حق الناسی نکردم! غیبتا رو جلوی روشونم می‌گفتم! حالا یه وقتایی آدمیزاده دیگه کنترل اعصابش و از دست میده یه چیزایی میگه!

"زندگی" گفت پس دیگه برای بقیه نرو بالا منبر و هدایتشون کن! خندیدم و گفتم چه ربطی داره!؟ قضیارو قاطی نکن..

گفتی اصلا مگه تو وجود داری! مگه تو خدایی؟ اگر خدایی پس این چه وضعیته!

گفتم اوووووو چخبره‌! کلاه قاضی گذاشتی رو سرت و پشت سرهم میگی‌!

خب منم مثل همه...

این بار اون انگشت اشاره‌ش و به سمتم گرفت!

این بار اون خندید و من گریه کردم!

این بار نوبت سخنرانی اون بود! گفت ... گفت: یادمه زیاد حسین حسین می‌کردی

گفت: یادمه زیاد دم از ‌ظهور می‌زدی! یادته توهم؟(: بعد از این سخنرانی‌های قشنگم همیشه یه عده بودن به به و چه چه می‌کردن! اما از اون طرف قضیه هم آگاه بودن؟ از این طرف قضیه هم براشون گفته بودی؟

گفته بودی کسی که داره داد میزنه "فقط حسین و دیگر هیچ" خودش یه ذره مرام حسینی نداره:)!؟