گفتی اصلا مگه تو وجود داری! مگه تو خدایی؟ اگر خدایی پس این چه وضعیته!

گفتم اوووووو چخبره‌! کلاه قاضی گذاشتی رو سرت و پشت سرهم میگی‌!

خب منم مثل همه...

این بار اون انگشت اشاره‌ش و به سمتم گرفت!

این بار اون خندید و من گریه کردم!

این بار نوبت سخنرانی اون بود! گفت ... گفت: یادمه زیاد حسین حسین می‌کردی

گفت: یادمه زیاد دم از ‌ظهور می‌زدی! یادته توهم؟(: بعد از این سخنرانی‌های قشنگم همیشه یه عده بودن به به و چه چه می‌کردن! اما از اون طرف قضیه هم آگاه بودن؟ از این طرف قضیه هم براشون گفته بودی؟

گفته بودی کسی که داره داد میزنه "فقط حسین و دیگر هیچ" خودش یه ذره مرام حسینی نداره:)!؟

یه ذره شعور حسینی نداره! یه ذره درک حسینی نداره! گفته بودی اونی که داره میگه بهتون " برای ظهورش آماده بشیم" خودش آماده نشده:)؟!

آمادگی ظهور یعنی چی؟! یعنی خودت و بساز!

یعنی همین چیزای کوچیک! البته از نظر جماعت انسانی، یعنی کوچیک! سربازی که قدرت اعصاب و فکرش دست خودش نباشه یکی دیگه کنترلش می‌کنه؛ خواه شهوت خواه شیطان خواه شهرت خواه دنیای کذاب! فرقی نداره یکی دیگه افسارش و دست می گیره!

یعنی بشو معمار خودت! طراحی کن! بشو بنای خودت! بساز! بشو نقاش خودت! نقش بزن! بشو نویسنده‌ی خودت! عقایدت و روشن کن... غیر اینه؟