الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن كَثُرَ كلامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ ، و مَن كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَياؤهُ ، و مَن قَلَّ حَياؤهُ قَلَّ وَرَعُهُ ، و مَن قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ قَلبُهُ ، و مَن ماتَ قَلبُهُ دَخَلَ النّارَ .[نهج البلاغة : الحكمة 349 .] امام على عليه السلام : هر كه سخن بسيار گويد، خطايش بسيار شود و هر كه بسيار خطا كند، شرم و حيايش كم شود و هر كه كم شرم و حيا شود، پارسايى اش كاهش يابد و هر كه پارسايى اش كم شود، دلش بميرد و هر كه دلش بميرد، به آتش رود.

بسم الله الرحمن الرحیم

شبِ مهتابی تان بخیر

و گذشته ، امان از گذشته ...

انسان ، یه موجودی است ، ناقص و البته مختار !

اختیار داره اما علم کاملی نداره و تقوایش هم کامل نیست ( غالبا )

فلذا خیلی راحت ، ممکنه اشتباه کنه ...

اگر انسان اشتباهی کرد ، نباید سرزنش بشه . باید راهنمایی بشه ، تا اصلاح بشه و دوباره بشه اون آدم قبلی .

بد تر از اشتباهی که انجام میده ، اینه که تو اون اشتباه ، غرق بمونه .

بهترین کاری که می‌تونه با این اشتباهی که مرتکب شده کنه ، اینه که درس بگیره عبرت بگیره ! خودش رو بسازه !