گاهی اوقات سلامتی روح خودش در خطره

و بعضی اوقات هم سلامتی جسمِ خودش

رفقا ، طلبگی راحت نیست . ازش فانتزی نسازید .

ممکنه ده سال تو حوزه بوده باشید ده سال درس خونده باشید اما حاضر نشید لباس بپوشید .

بخاطر اون ترس عجیبی که داره ، اون سنگینی که روی دوش شما می‌ذاره .

شما از دور می‌بینید یه نفر نماز جماعت میخونه اما اگر جای اون بنده خدا باشید ، لرزش قلبش از ترس رو حس میکنید .. لکنت زبونش رو حس میکنید ..

یاد طلبه های تازه کار میوفتم یاد اوایل تلبس خودم میوفتم چقدر سوره ی حمد رو وسط نماز یادم میرفت .. چقد ذکر رکوع یادم میرفت .. چقدر عرق سرد میکردم از ترس

گاهی اوقات ، باید جور بقیه طلبه ها رو هم بعضی طلبه های دیگه بکشن .. چون بعضی از طلبه ها فقط آدما رو دور میکنن از عبایِ نورِ روحانیت .. با اخلاقِ بد و رفتار بد و اینجور مسائل که غالبا تقصیر خودشان نیست ، مغرضانه نیست ، فکر میکنند دین به همین سخت گیری ها باقی مانده ..

طلبه که میشوی ، باید صبر کنی ، باید خودِ خودِ ذاتِ صبر باشی .. باید ظرفِ روحت را آنقدر بزرگ و پهناور کنی ، که اگر ناسزایی شنیدی اگر توهینی شنیدی ، غرق در ظرف تو شود . محو در صبر تو شود

قبل از طلبه شدن ، همه چیز عادی است اما بعد از طلبه شدن ، همه چیز غیر عادی دنیا برای تو دنیای عجیبی میشود . برای مردم خدمت میکنی و در عین حال ممکن است خیلی راحت از خودشان نا سزا بشنوی !

مردم حقایقی را به اشتباه یاد گرفته اند و وقتی تو حقیقت را بیان میکنی ، متهم میشوی به دروغ و افترا و بدعت و ..

چون تو را به عنوان یک ناصِح میبینند ، توقع ها دارند .. گاهی اوقات به جا ، گاهی اوقات بی جا ! اگر تو میگویی آدم باید ساده زیست باشد ، انتظار دارند تو هم ساده زیست باشی ! گاهی ، برخی ها انتظار دارند در عمرت هیچ گاه کباب نخوری ! برخی ها انتظار دارند هیچ گاه در عمرت سفر نروی ! ( هر چند تبلیغی باشد .. ، چون کمی هم تفریح دارد ، مناسب شأن طلبگی و ساده زیستی نیست .. )