#خاطره_حبیب تو مترو محمدیه نشستیم

فضای مترو متاسفانه بشدت اسیدی بود

در حدی که هر چند دقیقه یکبار عوقم می‌گرفت

در مترو نشستم با همان پیراهن سیاه پاکستانی.

یه بنده خدا که بهش میخورد آدم بدی نباشد رو به ما کرد و گفت عهههههه!!! ایرانی!!!

و اندکی سخن گفت گفت ک جمعه ها وقتی پا به مترو میگذاریم انگار وارد کشور دیگری میشویم ...

رفیقم کنار دستم گفت دارد سر به سرت می‌گذارد. گفتم نچ! دارد حرف دلش را میزند

اندکی که سخن گفت ، عرض کردم داداش گلم ۳۳ تا ایرانی به علاوه من تو مترو هست بیا نگا کن ذوق کنی

و بچه مسجدی ها را نشانش دادم

آخر کار سه چار تا سربند یا اباعبدالله به رفقایم داد

از مترو که پیاده شدم صدایی از پشت سرم آمد که حاجی! حاجی! دیدم یکی از آن سربند ها را هم کف دست من گذاشت و با حالت ذوق خداحافظی کرد.

با خودم فکر کردم چ میشد ما بچه مسجدی ها و مذهبی ها بیشتر در جامعه بودیم ؟!

رفیقم چفیه به دوشش انداخته بود بقیه رفقا بهش گفته بودن علی! چفیتو بردار می‌کشنت. من بهش گفتم داداشی آفرین که چفیه گذاشتی!

بعدش به من گفت که یک خانم بی حجاب با دیدن وجهه اش حجابش را بدون تذکر درست کرده ... این است اثر حضور!

#خاطره_سید منم یه خاطره بگم بی‌ربط نیست ولی خب یکم فرق داره

نوجوون بودم

از همون موقع تقریبا شال سیدی از رو شونم نمی‌افتاد

می‌خواستم برم یک وسیله ورزشی بخرم

با خودم گفتم بیا شال ننداز

شاید ببینن مذهبی‌ای و سیدی و این حرفا بهت گرون بدن یا بد برخورد کنن و . . .

گفتم نه

دقیقا همین الآن وقته شال انداختنه

نباید کوتاه بیای

شالمو انداختم و با همون شکل و شمایل همیشه رفتم

موقع حساب کردن

طرف گفت

بیا سید هم هستی انقدر تخفیف بگیر . . .

بحث اینجاست که سید ! مردم ، مذهب و دین و خدا را دوست دارند! حتی همان بی حجاب و کم حجاب! این یک عشقی است که نان حلال خورانده بهشان عده ی خیلی کمی اند که لجوج اند! باید این عشق را به موقع برایشان کبریت بزنیم و روشنش کنیم

ولی به قول حاجی پناهیان ما باید از دین‌داری خودمون لذت ببریم تا بقیه هم جذب بشن

اوم باید دین را خوشکل نشان بقیه بدهیم