در وصف علامه طباطبایی نوشتن که : روزه‌ش رو با بوسه به ضریح مقدس حضرت معصومه -س- افطار می‌کرد، پیاده به حرم مشرف می‌شد و ضریح مقدس را می‌بوسید، بعد به خانه برمی‌گشت و غذا می‌خورد . شب‌های ماه مبارک در جاهایی که مجالس روضه بود شرکت می‌کرد .

مثلا ماهم با بوسه به انگورای ضریحت افطار میکردیم بوتراب :)

- شبای ماه رمضون و این مناجات ؛

_

پناه بر خودت از بارِ سنگینی که شونه‌هام تحمل کشیدنش رو نداره یاربّ!

دل ِتنگ رو کجا ببریم که پس زده نشه؟

الان قابلیت اینو دارم که با دلیل متقن، بی‌جهت، با روضه، بدون روضه یا هر چیز دیگه ای از الان تا خودِ صبح ببارم ..

منزل وصل پس از رد شدن از خویشتن است وصل اگر می‌طلبی روی خودت پا بگذار ؛

_

دلتنگتون بودم :)).

در روایتی آمده روزه‌داری که هنگام اذان مغرب ابتدا با زبان روزه به نماز می‌ایستد و بعد از نماز افطارش را باز می‌کند، ملائک بر او نازل می‌شوند و در حالی که دور او را گرفته‌اند، با انگشت به او اشاره می‌کنند و یکصدا می‌خوانند: خودشیرین خودشیرین خودشیرین ..🫵🤏

- برای امشب ..