به نظرم اینکه آدم تو زندگیش یه نفرو دوست داشته باشه که واسه رسیدن بهش تلاش کنه و بودن در کنارش حالش رو خوب کنه هم یه نعمته
که شامل هرکسی نمیشه .
اینکه یه اتفاقهایی، یه خاطرههایی، وسط خندههات یادت میاد و خندهتو زهر میکنه رو کسی نمیبینه، ولی خندههاتو چرا، بخاطر همین فکر میکنن تو یه آدم ِ بیخیالی . فلذا حس میکنم باید تابلو بگیرم دستم بگم منم ناراحتم، همینطوری مسکوت و در لفافه نمیشه. [هشتگ: اینارو نباید اینجا بنویسم، اما خب حرفهایم چه میشود؟]
هرچه میخواهمت از یاد برم، ممکن نیست
من تو را دوست نمیدارم اگر بگذاری
#فاضل_نظری