وقتی رضاشاه اومد سرکار ایران با تمام همسایگان خودش اختلافات شدید مرزی داشت. این اختلافات هم یادگاری‌ دوران قاجار بود.

هر چه بود، اختلافات ایران با همسایگان خودش حل و فصل شد، اما در عمده‌ی موارد به ضرر ایران تموم شد. چطور؟

ایران و ترکیه سر این یه ذره جا با هم اختلاف داشتن رضاشاه کوتاه اومد و مالکیت ترکیه رو بر این منطقه به رسمیت شناخت در نتیجه ترکیه با آذربایحان هم مرز شد و مشکلاتی پیش اومد که امروز می‌بینین. داستانش رو قبلا گفتیم: اینجا همچنین منطقه‌ی آرارات کوچیک رو هم به ترکیه واگذار کرد و به این شکل، هشتصد کیلومتر مربع از خاک ایران تجزیه شد. و اینطوری اختلافات ما با ترکیه حل شد😐

سرلشکر ارفع یکی از همراهان #رضاخان در سفر به ترکیه بود. توی خاطراتش می‌گه؛ من مسئول مذاکره برای تعیین مرز با ترکیه بودم، یه روز بحث‌مون با ترک‌ها خیلی بالا گرفت، مامور ترکی گفت: هرچی #رضاشاه بگه ما قبول داریم. من نقشه‌ها و کاغذهارو جمع کردم و یه‌راست رفتم کاخ سلطنتی. شاه تا نقشه‌ها رو دیدن فرمودن موضوع چیه؟ من شروع کردم به توضیح دادن که فلان تپه و فلان منطقه چه اهمیتی برامون داره و چرا مورد نیازمونه. مدتی با حرارت حرف زدم ولی اعلی‌حضرت چیزی‌ نمی‌فرمودن. سرم رو که بلند کردم دیدم شاه با حالت خاصی بهم نگاه می‌کنن. فرمودن: «اختلاف ما با ترکیه به ضرر هر دو کشوره، مهم نیست که این تپه مال کی باشه، این مهمه که ما با هم دوست باشیم.» من شرمنده شدم، کاغذهامو جمع کردم و برگشتم وزارت امور خارجه.🤷‍♂ و خلاصه اینجوری‌ بود که #آرارات کوچولو رو شوهر دادن به ترکیه😐 #عماد_داوری_دولت‌آبادی منبع و عضویت در کانال👇 eitaa.com/joinchat/623706320C1d9f760b11

درباره‌ی مرز ایران و عراق هم؛ دعوا سر اروند رود بود عراقی‌ها میگفتن کلش واس ماس ایرانی‌ها میگفتن نخیر، باید نصف نصف باشه. دولت ایران زیر بار نمی‌رفت تا اینکه نهایتا وزیر امور خارجه‌شون پا میشه میاد ایران، می‌ره پیش رضاشاه، گریه میفته و میگه؛ ما کشور کوچیک و ضعیف و نحیفی هستیم و حتی از شهرهای ایران هم کوچیک‌تریم، هیچ درآمدی هم نداریم. شما این همه دریا دارین، ولی عراق بیچاره‌‌ی بدبخت همین یه راه باریک رو به دریا داره، همینم نباشه خفه میشیم، اینو بدین به ما رضاشاهم میگه بدین بهشون😐 نهایتا با مالکیت عراق بر ۱۸۰۰ کیلومتر از مناطق نفتی به رسمیت شناخته میشه و اروند رود به عراق واگذار میشه. حالا داستان مفصلی داره که یبار میگم براتون

باقر کاظمی وزیر خارجه‌ی رضاشاه میگه؛ بعد از این قضیه، یعنی واگذاری اروند روز به عراق، ما می‌خواستیم استعفا بدیم ولی آقای داور (یکی از وزرا) گفت اینکار موجب حبس ‌و زجر و تبعید شما میشه، مام دیدیم راست میگه منصرف شدیم😂 یعنی‌ خودشون حساب کار دستشون بوده😅

ایران و افغانستان هم اختلافات مرزی زیادی داشتن. رضاشاه میگه یه داور از ترکیه بیاد و بین ما و افغانستان قضاوت کنه. داوره میاد و نهایتا به نفع افغانستان رای میده و نزدیک به ۹۶۰ کیلومتر از خاک ایران تجزیه و به افغانستان واگذار میشه. سفیر وقت ایران در کابل میگه؛ رای داور ترکی اونقدر به نفع افغانهاست که خودشون هم اینقدر ادعا و آرزو نداشتن😐 اینم باز داستان جذابی داره که توی کلاس‌های تاریخ معاصر گفتم ولی باز توی یه مناسبی اینجا هم خواهم گفت.

و نهایتا بعد از حل و فصل اختلافات با هر سه کشور، پیمان سعد آباد به امضای چهار کشور همسایه میرسه. نکته‌ی جالب اینه که در کلیه‌ی روند مذاکرات، دولت و وزارت امور خارجه تلاش می‌کنه منافع ایران رو لحاظ کنه و زیر بار واگذاری خاک از ایران نره، ولی با به نتیجه نرسیدن مذاکرات شخص شاه وارد عمل میشه و دستور مستقیم میده که بدین بره بابا، بحث نکنین🤷

البته که روس‌هام مناطقی از شمال کشور رو در زمان رضاشاه اشغال می‌کنن، ولی خب رضا خان اصن به روی خودشم نمیاره و اون مناطق هم از ایران جدا میشه. مثل شهرهای بیله‌سوار و بهرام تپه در آذربایجان فعلی

و نکته‌ی جالب دیگه؛ در زمان قاجار بخش وسیعی از خاک ایران تجزیه و جدا شد. قاجارهام هربار جنگیدن ولی شکست خوردن، اینکه چرا شکست خوردن و نقاط ضعفشون چی بود مفصله اما نکته اینه که برای خاک جنگیدن و شکست خوردن. حتی اسم عباس میرزا پسر فتحعلی شاه هم برای همین به نیکی در تاریخ مونده. ولی در زمان پهلوی، هیچ جنگی بر سر خاک نشد و هر دو شاه پهلوی با رضایت و بدون هیچگونه مقاومتی دست از خاک ایران کشیدن. حالا هی به من پیام بدین قاجار بدتر بود یا پهلوی😒

✅عشق ایرانی ها به خاندان حضرت علی (ع) 🔻رشید شهمردان ،تاریخدان و ایران شناسی که زرتشتی نیز می باشد می‌نویسد: 🔸خلفای اموی، ملل تابعه به ویژه ایرانیان و زرتشتیان را بنظر حقارت و پستی مینگریستند و هرنوع شکنجه و آزار بر آنها روا میداشتند،زیرا که ایرانیان خاندان علی (ع) را محترم میشمردند.🔸 📚رشیدشهمردان،تاریخ زرتشتیان پس از ساسانیان،صفحه۵۹ https://eitaa.com/joinchat/2525560832C7caee8d264 حلقه معرفت 👇 @halghhmarfat

ولادت امام کاظم«علیه السلام» صفر یا ماه ذی الحجه؟ ولادت امام کاظم «علیه السلام» در روز هفتم صفر با اینکه بین علما شهرتی پیدا کرده است ولی؛   اولاً:بزرگانی چون شیخ کلینی در(اصول کافی) و شیخ مفید در (الارشاد و مسارّ الشیعه) و شیخ طوسی«قدس سرهم» در (تهذیب الاحکام)به قول ولادت آن حضرت درهفتم صفر اعتنا نکرده و از بیان آن ساکت ماندهاند. ثانیاً:فحولی از علما چون شهید اول در(الدروس)، شیخ محمد حسن نجفی در(جواهر الکلام) و شیخ جعفر کاشف الغطاء«قدس سرهم» در (کشف الغطاء) آن را ضعیف شمردهاند.   ثالثاً:در تاریخ ولادت امام کاظم«علیه السلام»روایاتی وارد شده است که بزرگان از محدثین چون احمد بن خالد برقی در (المحاسن)، شیخ کلینی در (اصول کافی)، محمد بن حسن صفّار در (بصائر الدرجات) و ابن جریر طبری شیعی«قدس سرهم» در (دلائل الامامة)از ابی بصیر به طرق مختلف از امام صادق«علیه السلام» روایت کرده اند:که این ولادت پس از ایام حج سافل 127هـ و هنگام مراجعت حضرت صادق«علیه السلام» به مدینه و در اولین منزل پس از جحفه به نام ابواء بوده است. که به تصریح معجم البلدان ابواء 33 میل (حدود 53 کیلومتر) تا جحفه فاصله دارد.   مطلب مهم: روایت ابی بصیر قرینهای است بر اتمام حج و بازگشت به مدینه در همان سالی که امام کاظم«علیه السلام» در ابواء به دنیا آمده، و این دلالت دارد بر اینکه امام کاظم در ماه ذی الحجه دیده به جهان گشود نه در ماه صفری که درسال 128هـ نقل شده است.   رابعاً:ابن جریر طبری«قدس سره» متوفای قرن چهارم در روایت دیگر از امام عسکری«علیه السلام» در (دلائل الامامة)، تصریح بر وقوع ولادت آن حضرت در ماه ذی الحجة نموده است.   اما همچنان در تقویم رسمی کشور هفتم صفر روز ولادت امام موسی بن جعفر علیهما السلام درج می شود که بنابر برخی پژوهش های انجام شده قطعا ماه ولادت ایشان ذی الحجه است و هفتم صفر ولادت آقا موسی بن جعفر سلام الله علیه نیست! و اگر هم ولادت باشد نکته مهم این است که محرم و صفر ماه حزن اهل بیت است و بسیاری از بزرگان ما مانند استاد فقید ما آقای مجتهدی رحمه الله تقیّد داشتند که در روز هفتم صفر مجلس روضه تشکیل شود و روضه امام مجتبی یا امام کاظم خوانده شود و تاکید می کردند این روزها حتی اگر تولد امام معصوم هم باشد، روز سرور نیست، روزهای اسارت اهل بیت امام حسین و ماه حزن است!   و نکته جالبی که می فرمودند این بود که "چون ناصرالدین شاه تولدش در این روز بود و برای اینکه روز تولدش مصادف با شبِ وفات امام جسن مجتبی نباشد تا بتوانند جشن بگیرند این دست کاری را در تقویم کرده اند." که در حد یک احتمال می شود پذیرفت اما قابل تامل است چون واقعا تولد او در همین روز بوده ششم صفر و قبل از آن قول بیست و هشتم مرسوم نبوده و الان هم فقط منحصر به ایران است!