#فرزند_پروری_مناسب #پرورش_استعدادها سلام علیکم استاد... وقت بخیر عرض ادب و احترام محضر شما بنده یک مادر 35 ساله و دارای سه فرزند، دو دختر و یک پسر (15 ساله، 13 ساله و 4 ساله) هستم. (18 ساله ازدواج کردم) بسیار درگیری ذهنی و دغدغه دارم که صبح تا شبم را اسیر نا امیدی و بی حوصلگی و عصبانیت می کند. مهمترینش کوتاهی در برابر تربیت فرزندانم است که آرامشم را گرفته و ذهنم را درگیر کرده و بسیار کلاس شرکت کرده ام ولی باز در عمل ناتوان بوده ام و زود کم می آورم و باز خطا می کنم. و مورد بعدی در مورد استعدادی که سرکوب ‌شد، در دوران راهنمایی (13 سالگی) نقاشی و خط خوبی داشتم و هم چنین خیلی خوب انشاء می نوشتم و جایزه می گرفتم و بسیار علاقه مند به نوشتن بودم، ولی در دوران دبیرستان به خاطر جو مدرسه و حرف فامیل به جای انتخاب رشته ی انسانی و یا هنرستان، رشته ی ریاضی را انتخاب کردم و در همان دوره ازدواج کردم و با دو فرزند و سختی بسیار در رشته ی مهندسی کامپیوتر، لیسانس گرفتم. و الان بسیار افسوس می خورم که چرا استعدادم را نشناختم و سرکوب کردم و چرا کوتاهی کردم، و هر بار خواستم یه جوری خودم را در فضای استعدادم قرار دهم ولی نشد.... لطفا استاد محبت کنید و بفرمایید باید چکنم!؟ الان وظیفه ام در قبال کوتاهی ها چیست؟! چگونه در محضر حق تعالی جوابگو باشم؟! آیا باید به پرورش استعدادم فکر کنم یا الان وظیفه ی من تلاش در کوتاهی های تربیتی است!!؟! استاد لطفا بزرگواری کنید و راهنمایی بفرمایید. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما مادر گرامی بسیار عالی که دغدغه ی تربیت صحیح فرزندان را دارید، ان شاالله خدا در این زمینه شما را یاری کند. مادر عزیز توجه داشته باشید، در تربیت فرزندان آن چه اهمیت دارد، شکل دهی به فضایی سالم است که فطرت خداجو و استعداد های خدادادی فرزند، در بیشترین حد خود در آن محیط شکوفا بشود، اقدامات صحیح در زمینه تربیت فرزند را کارهایی متشتت و جداگانه نبینید که بار آن بر دوش شما سنگینی کند، وقتی محیط و بستر سالم برای تربیت صحیح فراهم شود، بسیاری از این اتفاقات مثبت خود به خود در آن محیط سالم رخ خواهد داد. نکته دیگر این که توجه داشته باشید مربی اصلی خداست و هدایت انسان ها اساسا بر عهده خداست، والدین فقط شرایطی را فراهم میکنند که هنگام دریافت این هدایت، فرزند به آن توجه کند و در این مسیر حرکت کند. اصلا در این زمینه دچار وسواس نشوید چرا که همین انتظار بیش از حد و وسواس گونه، خلق شما را پایین می آورد و بر شکل دهی به محیط سالم تاثیر منفی خواهد گذاشت. در ارتباط با دنبال کردن استعداد ها، این دو مسئله اصلا دو مسئله جدا نیست که مجبور باشید از بین آن ها یکی را انتخاب کنید، فقط کمی مدیریت زمان و انعطاف پذیری میخواهد وگرنه چه بسا اگر شما زمینه هایی از استعداد های خود را دنبال کنید، حال و روحیه ی شما بهتر خواهد شد و افکار منفی و وسواس گونه در مورد توانمندی خود و تربیت فرزندان در شما کمرنگ تر خواهد شد و بتوانید با روحیه ی بهتری در خانواده خود نقش آفرینی کنید. بسیاری از اوقات برای خیلی ازافراد پیش می آید که در شرایطی قرار میگیرند که نمیتوانند در زمانی که انتظار دارند به کار های مد نظرشان بپردازند، چه کسی گفته فقط در زمان دبیرستان و ورود به دانشگاه، زمان دنبال کردن استعداد هاست؟ شما هنوز فرصت زیادی دارید، به جای خودن حسرت گذشته، از این فرصت استفاده کنید، هر چه بنشینید و به این فکر کنید که چرا فلان زمان این کار ها را نکردم، در واقع زمان خال خود را نیز دارید با این افکار و حسرت های بی جا از دست میدهد و چه بسا سال های بعد غصه ی همین را بخورید. چه بسا فردی به دلیل فشار کاری و زیاد بودن فعالیت ها از نظر جسمانی احساس خستگی زیادی بکند اما چون فعالیت های او متناسب با استعداد ها و علایق اوست، از نظر روحی و روانی احساس نشاط بکند. این بستگی به خود فرد دارد، اگر میتوانید این مدیریت و انعطاف پذیری را داشته باشید حتما استعداد ها را دنبال کنید و اگر راحتی و فراغت بیشتر را ترجیح میدهید،این انتخاب خود را بپذیرید. در کنار این مسائل توصیه میکنم حتما از مشاوره ی امین استفاده کنید. ان شاالله موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob