🔴این فیلم مربوط به سال ۹۴ است. زمانی که آواره ها به اروپا رسیدند. در اسپانیا برای تحقیر آنها ، سکه روی زمین پرتاب میکردند و هورا میکشیدند. این هم محبت اروپایی.

⚫️ چون محرم می شد، پدرم خندان دیده نمی شد ▪️قال مولانا الرضا علیه السلام: 🔸 کان أبی صلوات اللّه علیه إذا دخل شهر المحرّم لا یرى ضاحکا و کانت کائبة تغلب علیه حتّى یمضى منه عشرة أیّام فإذا کان یوم العاشر کان ذلک الیوم یوم مصیبته و حزنه و بکائه، و یقول هذا الیوم الّذی قتل فیه الحسین علیه السلام. 🔸پدرم چون ماه محرم داخل می شد، خندان دیده نمی شد و محزون بود تا روز عاشورا. چون روز عاشورا می شد آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و می فرمود: امروز روزی است که حسین علیه السلام شهید شده است. 📚مسند الامام الرضا علیه السلام جلد 2 صفحه 27

ای پسر شبیب اگر گریه می کنی برای جد غریبم حسین گریه کن حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الرَّيَّانِ بْنِ شَبِيبٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا (ع) فِي أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ لِي يَا ابْنَ شَبِيبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ فَقُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْيَوْمَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي دَعَا فِيهِ زَكَرِيَّا (ع) رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ‏ «رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ» فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ الْمَلَائِكَةَ فَنَادَتْ زَكَرِيَّا «وَ هُوَ قائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيى»‏ فَمَنْ صَامَ هَذَا الْيَوْمَ ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ كَمَااسْتَجَابَ لِزَكَرِيَّا (ع) ثُمَّ قَالَ يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنَّ الْمُحَرَّمَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ فِيمَا مَضَى يُحَرِّمُونَ فِيهِ الظُّلْمَ وَ الْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لَا حُرْمَةَ نَبِيِّهَا (ص) لَقَدْ قَتَلُوا فِي هَذَا الشَّهْرِ ذُرِّيَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ انْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ أَبَداً يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ الْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ شَبِيهُونَ وَ لَقَدْ بَكَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَى الْأَرْضِ مِنَ الْمَلَائِكَةِ أَرْبَعَةُ آلَافٍ لِنَصْرِهِ فَوَجَدُوهُ قَدْ قُتِلَ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَى أَنْ يَقُومَ الْقَائِمُ فَيَكُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ يَا ابْنَ شَبِيبٍ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ جَدِّي(ص) مَطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْنِ (ع) حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيراً يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِ الْحُسَيْنَ (ع) يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَسْكُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِيَّةَ فِي الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِيِّ وَ آلِهِ (ص) فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ (ع) فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ‏ «يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً» يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلَايَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَة(1)

ريان بن شبيب گويد روز اول ماه محرم خدمت حضرت امام رضا (علیه السّلام) رسيدم به من فرمودند اى پسر شبيب روزه ‏اى؟ گفتم نه. فرمودند اين روزي است كه زكريا به درگاه پروردگارش دعا كرد و گفت پروردگارا به من از نزد خود نژاد پاكى ببخش زيرا تو دعا را می شنوی. خدا دعایش را اجابت كرد و به فرشتگان دستور داد ندا كردند زكريا را كه در محراب ايستاده بود كه خدا تو را به يحيى بشارت مي دهد هر كه اين روز را روزه بدارد و سپس به درگاه خدا دعا كند خدا مستجاب فرماید چنان كه براى زكريا مستجاب كرد. سپس گفت اى پسر شبيب به راستى محرم همان ماهى است كه اهل جاهليت در زمان گذشته ظلم‏ و قتال را به خاطر احترامش در آن حرام مى ‏دانستند و اين امت حرمت اين ماه را نگه نداشتند و نه حرمت پيغمبرش را در اين ماه ذريه او را كشتند و زنانش را اسير كردند و داراییش را غارت كردند خدا هرگز اين گناه آنها را نيامرزد. اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه خواهى كرد براى حسين (علیه السّلام) گريه كن كه چون گوسفند سرش را بريدند و هجده نفر از خاندانش با او كشته شدند كه روى زمين مانندى نداشتند و آسمانهاى هفتگانه و زمين براى كشتن او گريستند و هنگامی که چهار هزار فرشته براى ياريش به زمين آمدند او کشته شده بود و بر سر قبرش ژوليده و خاك آلود باشند تا قائم (عجل الله تعالی فرجه) ظهور كند و ياريش كنند و شعار آنها يا لثارات الحسين است. اى پسر شبيب پدرم از پدرش از جدش برايم باز گفت كه چون جدم حسين (ع) كشته شد آسمان خون و خاك سرخ باريد اى پسر شبيب اگر بر حسين گريه كنى تا اشکت بر گونه‏ هايت روان شود خدا هر گناهى كردى از خرد و درشت و كم و بيش بيامرزد. اى پسر شبيب اگر خواهى خدا را ملاقات کنی و گناهى نداشته باشى حسين را زيارت كن، اى پسر شبيب اگر خواهى در غرفه ‏هاى ساخته بهشت با پيغمبر ساكن شوى بر قاتلان حسين لعن كن، اى پسر شبيب اگر خواهى ثواب شهيدان با حسين را دريابى هر وقت بيادش افتادى بگو «كاش با آنها بودم و به فوز عظيمى می ‏رسيدم» اى پسر شبيب اگر خواهى با ما در درجات بلند بهشت باشى براى حزن ما محزون باش و براى شادى ما شاد باش و ملازم ولايت ما باش و اگر مردى سنگى را دوست دارد خدا او را با آن‏ در روز قيامت محشورش می كند.(2) پانوشتها (1) الأمالي، صفحه 130 - 129 (2) الأمالي، ترجمه كمره‏ اى، صفحه 131 – 129 منابع الأمالي، محمد بن على ابن بابويه، تهران، كتابچى، چاپ ششم، 1376ش. الأمالي، محمد بن على ابن بابويه، مترجم: محمد باقر کمره ای، تهران، كتابچى، 1376ش.

برای خیلی از افراد این سؤال مطرح است که آیا درباره امام حسین(ع) در کتاب مقدس مسیحیان هم مطلبی مطرح شده است یا خیر. بارها این سوال را می‌پرسند. در پاسخ باید بگوییم که بله. چندین بار به امام حسین(ع) و ماجرای کربلا در مجموعه عهدین اشاره شده است. گاه و بیگاه در برخی از منابع اسلامی نیز مطالبی در این باره ذکر کرده‌اند، اما به گونه‌ای نیست که امروزه بتوان به صورت علمی از آن دفاع کرد. لذا ما در این یادداشت به شما نمونه‌ای علمی، قابل دفاع و جالب از اشاره کتاب مقدس به امام حسین(ع) را نشان خواهیم داد: *ارمیا 46: 6 در سفر ارمیا یکی از اسفار عهد عتیق اشاره ای به امام حسین(ع) وجود دارد. در فصل چهل و ششم ارمیا آمده است: 1 کلام‌ خداوند درباره‌ امّت‌ها که‌ به‌ ارمیا نازل‌ شد؛ 2 درباره‌ مصر و لشکر فرعون‌ نِکُو که‌ نزد نهر فرات‌ در کرکمیش‌ بودند و نبوکدرصّر پادشاه‌ بابل‌ ایشان‌ را در سال‌ چهارم‌ یهویاقیم‌ بن‌ یوشیا پادشاه‌ یهودا شکست‌ داد: 3 «مجّن‌ و سپر را حاضر کنید و برای‌ جنگ‌ نزدیک‌ آیید. 4 ای‌ سواران‌ اسبان‌ را بیارایید و سوار شوید و با خُودهای‌ خود بایستید. نیزه‌ها را صیقل‌ دهید و زره‌ها را بپوشید. 5 خداوند می‌گوید: چرا ایشان‌ را می‌بینم‌ که‌ هراسان‌ شده‌، به‌ عقب‌ برمی‌گردند و شجاعان‌ ایشان‌ خرد شده‌، بالکلّ منهزم‌ می‌شوند و به‌ عقب‌ نمی‌نگرند، زیرا که‌ خوف‌ از هر طرف‌ می‌باشد. 6 تیزروان‌ فرار نکنند و زورآوران‌ رهایی‌ نیابند. به طرف‌ شمال‌ به‌ کنار نهر فرات‌ می‌لغزند و می‌افتند. 7 این‌ کیست‌ که‌ مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آب‌های‌ او مثل‌ نهرهایش‌ متلاطم‌ می‌گردد؟ 8 مصر مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آبهایش‌ مثل‌ نهرها متلاطم‌ گشته‌، می‌گوید: من‌ سیلان‌ کرده‌، زمین‌ را خواهم‌ پوشانید و شهر و ساکنانش‌ را هلاک‌ خواهم‌ ساخت‌.9 ای‌ اسبان‌، برآیید و ای‌ ارابه‌ها تند بروید و شجاعان‌ بیرون‌ بروند. ای‌ اهل‌ حبش‌ و فُوت‌ که‌ سپرداران‌ هستید و ای‌ لُودیان‌ که‌ کمان‌ را می‌گیرید و آن‌ را می‌کشید. 10 زیرا که‌ آن‌ روز روز انتقام‌ خداوند یهوه‌ صبایوت‌ می‌باشد که‌ از دشمنان‌ خود انتقام‌ بگیرد. پس‌ شمشیر هلاک‌ کرده‌، سیر می‌شود و از خون‌ ایشان‌ مست‌ می‌گردد. زیرا خداوند یهوه‌ صبایوت‌ در زمین‌ شمال‌ نزد نهر فرات‌ ذبحی‌ دارد(ارمیا 46: 1- 10). بر اساس عبارات و آیات فوق جنگ خونینی در نزدیکی فرات رخ می‌دهد. آنچه برای یک شیعه از خواندن این عبارت تداعی می‌کند، رویدادهایی است که برای قمر بنی هاشم حضرت اباالفضل(ع) رخ داده است: ارمیای نبی این واقعه را در شمال نهر فرات ذکر می کند. وقتی که عبیدالله بن زیاد عمر بن سعد را به عنوان فرمانده سپاه خود گسیل داشت،‌ با امام حسین(ع) در محلی در کنار رود فرات برخورد کرد ایشان‌ را می‌بینم‌ که‌ هراسان‌ شده‌، به‌ عقب‌ برمی‌گردند و شجاعان‌ ایشان‌ خرد شده‌، بالکلّ منهزم‌ می‌شوند و به‌ عقب‌ نمی‌نگرند، زیرا که‌ خوف‌ از هر طرف‌ می‌باشد. 6 تیزروان‌ فرار نکنند و زورآوران‌ رهایی‌ نیابند. به طرف‌ شمال‌ به‌ کنار نهر فرات‌ می‌لغزند و می‌افتند. 7 این‌ کیست‌ که‌ مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آب‌های‌ او مثل‌ نهرهایش‌ متلاطم‌ می‌گردد؟(ارمیا 46: 5- 7) ارمیای نبی این واقعه را در شمال نهر فرات ذکر می کند. وقتی که عبیدالله بن زیاد عمر بن سعد را به عنوان فرمانده سپاه خود گسیل داشت،‌ با امام حسین(ع) در محلی در کنار رود فرات برخورد کرد به نام کربلاء(تاریخ الیعقوبی، المجلد الثانی، ص 243). در این هنگام لشکر عمر سعد بین امام حسین(ع) و رود فرات سدی ایجاد کردند و مانع دسترسی آن حضرت(ع) به آب شدند. ‌واقعه کربلا در امتداد رود فرات و با فاصله کمی از آن رخ داده است. زمانی که حضرت عباس بن علی(ع) به قصد برداشتن آب از نهر فرات اقدام کرد، به سمت شمال از موقعیتی که در آن قرار داشتند،‌ حرکت نمود و لابه لای نخلستان‌ها خود را به آب رساند. لشکر دشمن نیز که بین همان نخلستان‌ها کمین کرده بودند، همان جا آن حضرت را از اسب بر زمین می افکنند. لذا در عبارتی که ارمیای نبی(ع) فرموده است این عبارت به چشم می خورد: این‌ کیست‌ که‌ مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آب‌های‌ او مثل‌ نهرهایش‌ متلاطم‌ می‌گردد به طرف‌ شمال‌ به‌ کنار نهر فرات‌ می‌لغزند و می‌افتند(ارمیا 46: 6). شجاعتی که علمدار کربلا(ع) به خرج داد، در این متن به وضوح مورد تکریم قرار گرفته است به گونه‌ای که ارمیای نبی(ع) می‌فرماید: این‌ کیست‌ که‌ مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آب‌های‌ او مثل‌ نهرهایش‌ متلاطم‌ می‌گردد؟(ارمیا 46: 7) آب‌هایی که آن حضرت برای کودکان عطشان از فرات بر گرفته و مشک را بر دوش افکنده بود، با حرکت خروشانش برای رساندن آب به خیمه‌ها چون رود نیل متلاطم بود.

هر کس در زمان زنده بودنش امام حسین(ع) را درک نمود، همراه با او با دشمنانش بجنگد که اگر چنین کند و کشته شود، مانند شهیدی است که با انبیا محشور می‌شود. شهیدی که پیشرو است و نگاه به پشت سر خویش ندارد. گویا من از همین الان به بقعه حسین(ع) (شاید هم منظور بقعه شهیدی که با حسین(ع) کشته شده است) می‌نگرم و هیچ پیامبری نیست مگر اینکه او را زیارت می‌کند. سپس مسیح(ع) فرمودند: به درستی که تو بقعه‌ای با خیر و برکت فراوانی. در تو ماه درخشنده دفن می‌شود. بنابراین مسیحیانی که پیرو مسیح(ع) هستند و تفسیرهای افراطی و مستکبرانه از عبارات و آیات کتاب مقدس، آن ها را از درک مفاهیم این عبارات باز نداشته است، نیز مانند مسلمانان عزادار حسین بن علی(ع) هستند و در رثای آن فرزندزاده پیامبر گرامی اسلام، می‌گریند، نذر می‌کنند، هیأت برپا می‌کنند، در موکب‌های خود از پیاده‌روندگان اربعین پذیرایی می‌کنند و دشمنان آن حضرت را نیز مورد لعن و نفرین خود قرار می‌دهند. نویسنده: حجه الاسلام سید محمد رضا طباطبایی.

در ادامه خداوند از زبان ارمیای نبی وعده انتقام از کسانی را می‌دهد که پرچم شجاع بنی‌هاشم را در کنار نهر فرات بر زمین افکندند. چنان که می گوید: 9 ای‌ اسبان‌، برآیید و ای‌ ارابه‌ها تند بروید و شجاعان‌ بیرون‌ بروند. ای‌ اهل‌ حبش‌ و فُوط‌ که‌ سپرداران‌ هستید و ای‌ لُودیان‌ که‌ کمان‌ را می‌گیرید و آن‌ را می‌کشید. 10 زیرا که‌ آن‌ روز روز انتقام‌ خداوند یهوه‌ صبایوت‌ می‌باشد که‌ از دشمنان‌ خود انتقام‌ بگیرد. پس‌ شمشیر هلاک‌ کرده‌، سیر می‌شود و از خون‌ ایشان‌ مست‌ می‌گردد. زیرا خداوند یهوه‌ صبایوت‌ در زمین‌ شمال‌ نزد نهر فرات‌ ذبحی‌ دارد(ارمیا 46: 9- 10). چرا که اگر اهل حبش نبودند و سپر رفتارهای کژ و نابجای ارباب‌های خود نشده و آنان را یاری نمی‌کردند، لشکر عمر سعد توفیقی نمی‌یافت اهل حبش یعنی اهل همان اتیوپی. اهل فوط یعنی اهالی لیبی. فوط. اسم مملکتی است که پسر حام در آنجا روزگار به سر برد.(قاموس کتاب مقدس، هاکس). به طور کلی منظور این عبارات غلامان و بردگان سیاهی بودند از شمال آفریقا که تعلیمات نظامی دیده بودند و در این جنگ برای خوشحال کردن اربابان خود به جنایاتی تاریخی دست زدند. به همین دلیل تعبیر سپرداران آمده است. چرا که اگر اینان نبودند و سپر رفتارهای کژ و نابجای ارباب‌های خود نشده و آنان را یاری نمی‌کردند، لشکر عمر سعد توفیقی نمی‌یافت. یکی دیگر از نام هایی که در این عبارت آمده است ، عبارت لودیان می باشد. منظور از لودیان، همان منطقه ای است که در دوره های باستان به عنوان امپراطوری لیدیا شناخته می شده که همان نیمه غربی ترکیه کنونی و در این عبارات منظور بردگان ترک بوده است. همان طور که در لشکر امام حسین(ع) بردگان و افرادی از ملیت های مختلفی وجود داشتند، در لشکر عمر سعد نیز ملیت‌های مختلفی بودند که به روی حقیقت شمشیر کشیدند. سپس ارمیای نبی خبر از تحقق وعده الهی می دهد مبنی بر این که از همه قاتلان حسین(ع) انتقام خواهد گرفت. 10 زیرا که‌ آن‌ روز روز انتقام‌ خداوند یهوه‌ صبایوت‌ می‌باشد که‌ از دشمنان‌ خود انتقام‌ بگیرد. پس‌ شمشیر هلاک‌ کرده‌، سیر می‌شود و از خون‌ ایشان‌ مست‌ می‌گردد. زیرا خداوند یهوه‌ صبایوت‌ در زمین‌ شمال‌ نزد نهر فرات‌ ذبحی‌ دارد(ارمیا 46: 10). در این عبارت خداوند ذبیح کنار نهر فرات را به خود نسبت می‌دهد که عظمت واقعه و نیز عظمت انتقامی که در آخر الزمان رخ خواهد داد را می رساند. وقتی که امام حسین(ع) به شهادت رسید، حضرت زینب سلام الله علیها به کنار پیکر مطهر و شرحه شرحه آن حضرت آمدند و فرمودند: اللهم تقبل منا هذا قلیل القربان(بیرجندی، کبریت الاحمر، ص376). مراد حضرت زینب سلام الله علیها از اندک بودن این قربانی، اندک بودن آن به درگاه الهی است. اما این قربانی آن چنان با عظمت نزد خداوند پذیرفته شده است که ارمیای نبی از قول خداوند متعال می فرماید: خداوند یهوه‌ صبایوت‌ در زمین‌ شمال‌ نزد نهر فرات‌ ذبحی‌ دارد(ارمیا 46: 10). ابن عباس می‌گوید: فقد روى الصدوق فی الأمالی بسنده عن ابن عباس قال: کنت مع أمیر المؤمنین علی(ع) فی خروجه إلى صفین، فلما نزل «نینوى» وهی شط الفرات، قال بأعلى صوته: «یا بن عباس أتعرف هذا الموضع ؟ قلت: لا أعرفه یا أمیر المؤمنین، فقال(ع): لو عرفته کمعرفتی لم تکن تجوزه حتى تبکی کبکائی، قال: فبکى کثیرا حتى اخضلت لحیته وسالت الدموع على صدره، وبکینا معه وهو یقول: آه آه، ما لی ولآل أبی سفیان، صبرا یا أبا عبد الله، فقد لقی أبوک مثل الذی تلقى منهم»(إقناع اللائم على إقامة المآتم، ص 30، نقلا عن أعلام النبوة، ص 65): حضرت عیسی(ع) قاتلان امام حسین(ع) را لعنت کرد و به بنی اسرائیل هم امر فرمود که آنان را لعنت کنند زمانی که امام علی(ع) می‌خواستند از صفین خارج بشوند، همراه ایشان بودم. وقتی آن حضرت به نینوی که همان شط فرات باشد، رسیدند با صدای بلند فرمودند: ای ابن عباس، آیا این مکان را می‌شناسی؟ گفتم: خیر ای امیرالمؤمنین. حضرت فرمودند: اگر این گونه که من می‌شناسم تو هم می‌شناختی، از آن عبور نمی‌کردی تا مانند من گریه کنی. ابن عباس می‌گوید امام علی(ع) بسیار گریه کرد به طوری که بر ریش مبارکشان روان گشت و اشک بر سینه‌اش جاری شد. ما هم با ایشان گریه کردیم در حالی که ایشان می‌فرمود: آه، آه.. مرا چه به آل ابی سفیان. صبر پیشه کن ای اباعبدالله که پدر تو نیز مثل آنچه از آن‌ها خواهد دید، پیش‌تر دیده است. در روایتی آمده است که حضرت عیسی(ع) قاتلان امام حسین(ع) را لعنت کرد و به بنی اسرائیل هم امر فرمود که آنان را لعنت کنند. ان حضرت فرمودند: «من أدرک أیامه فلیقاتل معه، فإنه کالشهید مع الأنبیاء مقبلا غیر مدبر وکأنی أنظر إلى بقعته، وما من نبی إلا وزارها، وقال: إنک لبقعة کثیرة الخیر، فیک یدفن القمر الزاهر»(ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 67 و صدوق (رض)، إکمال الدین، ص 295).

خوشتر آن باشد که سر دلبران، گفته آید در حدیث دیگران... شعر پولس سلامه شاعر مسیحی در مورد حضرت عبدالله‌بن الحسن(ع) ✝ @n_masihiat

‎‎دوره مجازی آموزش زبان فرانسه؛ ‎ویژه بانوان طلبه سراسر کشور، با همکاری معاونت فرهنگی تبلیغی مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران، فقط تا ۲۵ مرداد ۱۴۰۰ ‎با مراجعه به سایت: www.zaban.nassimrahmat.ir/fr اطلاعات بیشتر: ‏@DrapeauBlanc

🛑⚫️ حجت الاسلام پیشوایی از اساتید حوزه علمیه قم درگذشت 🔹حجت الاسلام والمسلمین مهدی پیشوایی از اساتید برجسته حوزه علمیه قم دار فانی را وداع گفت.

🔺ألسَّلامُ عَلَى الاَْجْسادِ الْعارِیاتِ، سلام بر آن جسـدهاى عریان (بر خاک)، 🔺ألسَّلامُ عَلَى الْجُسُومِ الشّاحِباتِ، سـلام بر آن بدن هاى لاغر و نحیف، 🔺ألسَّلامُ عَلَى الدِّمآءِ السّآئِلاتِ، سلام بر آن خون هاى جارى ، 🔺ألسَّلامُ عَلَى الاَْعْضآءِ الْمُقَطَّعاتِ، سلام بر آن اعضاىِ قطعه قطعه شده، 🔺ألسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُشالاتِ، سلام بر آن سرهاىِ بالا رفته (بر نیزه ها)، 📙زیارت ناحیه مقدسه