نباید تو عصبانیت هر کاری دلت میخواد بکنی و بعدش تحت عنوانِ “تو عصبانیت هیچی حالیم نیست” توجیهش کنید. شما تو حالت عادی هم چیزی حالیت نیس، چه برسه عصبانیت.
نباید یادت بره که دشمن یه تک تیر اندازِ کوره، ولی رفیقت میدونه دقیقا کجا بزنه. پس هیچوقت همه چیز زندگیتو به رفیقت نگو.
نباید ری اکشنتون نسبت به تمام مشکلاتِ اطرافیانتون، “به من چه” باشه.مخصوصا کسایی که وقتی خودتون مشکل داشتید بهتون کمک کردن.
نباید انقدر انتظار بکشم به خاطرت بعد بیای بگی من دوستت دارما... دوست داشتن اینجوری آخه؟
نباید کسی که از پیام ما دلش شکسته، متقاعد کنیم که اشتباه کرده که دلش شکسته به جای این که توضیح بدیم، دلجویی کنیم و معذرت بخوايم
نباید فکر کنی چون حرفی از مشکلاتم نمیزنم یعنی مشکلی ندارم. حرف نمیزنم چون “به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن”، همین.
نباید یادت بره که قرار نیست همه تو زندگیت بمونن، بعضیا فقط نقشِ پیام بازرگانی رو تو زندگیت دارن.
نباید وقتی از کنار کارگر یا رفتگر زحمتکشی رد میشیم به بچمون بگیم اگه درس نخونی اینجوری میشی.
نباید فکر کنید مردم شبیه چیزی هستن که نشون میدن، اتفاقا شبیه چیزی هستن که نشون نمیدن.