eitaa logo
حرکت و میدان قیام
132 دنبال‌کننده
282 عکس
301 ویدیو
16 فایل
ما باید به چشم انداز مورد نظر انقلاب اسلامی یعنی تمدن نوین اسلامی برسیم و برای رسیدن به آن نیاز به حرکت عمومی داریم... جوانان در این حرکت پیشران هستند. #بهبهان
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله ❌مهم❌ 🔹می آیم یا نه؟ مهم نیست. یعنی هست ولی نچندان. در کنار موضوعات مهم‌تری مثل اینکه؛ دلم هم با من به زیارت می آید یا جایی در گوشه و کنار دنیا،جامانده؛شاید هم بیشتر و پیشتر از من وامانده جامانده،پرگشوده و کربلایی شده. می آیم چون شرایط دارم و اگر نداشتم، زمین و زمان را به هم میدوختم یا نه؟ 🔹هدفم از آمدن چیست؟ خدای نکرده شرکت در مسابقه کی رفته اربعین؟ یا شرکت در ماجرای بلند حرکت به سمت ظهور و زیست در جامعه مهدوی؟؟ 🔹دلم خوش باشد به اینکه به زیارت می‌رسم؛ یا دلم بسوزد از اینکه خیلی‌ها امام را هم دیدند و قدر ندانستند و کسانی هم اکنون امامشان را می‌بینند، دور و نزدیک هم برایشان وجود ندارد. 🔹می آیم یا نمی آیم، انقدرها نمی‌تواند مهم باشد وقتی می‌دانیم شمر از برق چشمان اباعبدلله فرار می‌کرد! رفتن، کار خوبی است به شرط انکه با رفتن کلی حق الناس در موکبها، در محضر عراقی‌های خالص، یا با کاروان و همراهانمان، برگردن نیاوریم. نرفتن، وظیفه است اگر مثل کارکنان وزارتخانه‌ها و شرکت‌های آب و برق و گاز، وظیفه حیات بخشی برعهده داری، یا حتی رضایت مادر و پدر، حتی تر رضایت همسر، حتی تر، قلبی پر از حسرت و آه پشت سر. رفتن خوب است اگر قدم به قدم حواست به سختی‌ای که باید در راه رسیدن به حسین فاطمه بکشی، باشد، به اینکه از تاول و گرما و گرسنگی و راه رفتن نه تنها غر نزنی، که در دلت هم از خداوند طلبکار نباشی.. خوبتر است و مقبولتر وقتی رنگ زیارت بنشیند روی تک تک رفتارها، اخلاق، منش و نگرشمان.. حالا اینکه کسی را کشیده‌اند و راهی شده یا طلبیده‌اند تا حجت تمام کنند یا خودش عزمی جزم نکرده برای زیارت و تقصیر صاحبخانه نبوده، چیزهایی است که به قول قران«بَلِ الانسانُ عَلی نَفسِه ِبصیره؛ خود انسان خودش را می‌شناسد». هرکس خودش می‌شناسد تمام تلاشش را و شناخت تکلیفش را درست انجام داده و حالا در جاده افتاده یا خانه نشین شده، که حق تشخیص وظیفه است بدون عافیت طلبی و سستی در طلب امام و الا چه بسیار کربلا ندیده و اربعین نرفته که تمام وجودشان پر از عطر کربلاست و با امام ولبخند او، سر می‌کنند. و چه بسیار کربلا بروهایی که از کربلا، سختی راه و عشق همسفری با دوستان و پز معنویت، دستشان را می‌گیرد ولی در سلوک شخصیشان، هرروز امامشان را به مَسلخ و مَقتل می‌برند!