هوایِ سرد تنهایی فقط یک کوچ میخواهد مرا از این همه سرما ببر قشلاقِ آغوشت ..

ما واقعا هنر کرده‌بودیم! ما هنر کرده‌بودیم که با وجود زخم‌های بسیارمان، هنوز مهربان بودیم. ما هنر کرده‌بودیم که با وجود تمام دلخوری‌ها و رنج‌هایی که در ما اقامت داشت، همچنان لبخند می‌زدیم و دلمان نمی‌آمد کسی را برنجانیم و بانیِ شکستنِ هیچ دلی باشیم.. ما هنر کرده‌بودیم که خودمان بغض داشتیم و برای شادی و موفقیت دیگران دعا می‌کردیم . می‌خندیدیم و می‌بخشیدیم و کاری به کار هیچ‌کس نداشتیم ..

آغوش وا کن! حرف‌هایم گفتنی نیست ..

امشب جایِ همه غَم بغلم کرده ..

_

رها کن .. مگر ندیدی هرکه اهمیت می‌داد غمگین تر بود؟

: )

_

من طاقتِ یعقوب ندارم، بغلم کن .

بیخیال بابا، برید واسه خودتون گُل بخرید.

واسه توصیفِ حال امشبم کلمات کافی نیستن.

تاحالا بلند بلند تو خیابون گریه کردی که بفهمی چی میگم؟