بسم الله الرحمن الرحیم 🦋 سلام ☺️ روز سه شنبه تون بخیر و نیکی امروزمون رو متبرک می کنیم با تقدیم ۱۴ صلوات به: 🍃 امام سجاد علیه السّلام 🍃 امام باقر علیه السّلام 🍃 امام صادق علیه السّلام 🌾 #اللهم‌صل‌علی‌محمدوآل‌محمدوعجل‌فرجهم و ثوابش را هدیه می کنیم به: 💚 امام عصر عجل الله 💠: @haamsafar 🌷 #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج ⚜

❆﷽❆ 🌹دلخوشم به مستحبی که جوابش واجب است 🌹 ✨السلام علیک یا صاحب الزمان ✨ هر صبح با شما عهد میبندیم یا ✨ صاحب الزمان ✨ #دعای_عهد 🌹✨ التماس دعا ے فرج 🌹✨ @haamsafar

✍ دمی با #نهج_البلاغه @haamsafar 🍃🌸 ⚜ حکمت 1 : قَال َ[عليه السلام] كُنْ فِى الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ. روش برخورد با فتنه ها( #اخلاقى ، #سياسى ) درود خدا بر او ، فرمود: در فتنه ها چونان شتر دو ساله باش، نه پشتى دارد كه سوارى دهد و نه پستانى تا او را بدوشند. 🍃🌹 #هرروزیک‌حکمت @haamsafar ❤️ #ڪلام_امیر 👈👈 با تامل مطالعه شود ... ⏭ نشر مطالب موجب رضایٺ ماسٺ ☺️🌹

هر روز یک حکمت از نهج البلاغه در کانال همسفر تا بهشت 🌷

امام رضا جانم ممنون و مدیونتم 🌹

گمنامی راز عجیبی است... گمنامی یعنی مثل حاج احمد متوسلیان سی و دو سال نا معلوم باشی... گمنامی یعنی کمیل و حنظله.... گمنامی یعنی ۳تا داداش مثل باکری ها که هیچ کدوم جنازه شون برنگشت... گمنامی یعنی بدن نیمه جان بچه های هویزه که زیر شن تانکها له شوند و حسرت یک آخ را بر دل دشمن بگذارند... گمنامی یعنی بدن های نازنینی که درکوه های کردستان منجمد شدند... گمنامی یعنی شبانه به فقرا نان و خرما بدهی و نفرین و ناسزا تحویلت دهند... گمنامی یعنی نه تنها جان که نام و هویتت را نیز فدای حضرت دوست نمایی... هدیه به پیشگاه همه شهدای گمنام  #آسمانی_ها #التماس_دعا #اللهُمّ_عَجّلْ_لِوَلیّکَ_الفَرجْ @molalmovahediin

از شامِ بلا شهید آوردند...!:)

یا صاحب الزمان ادرکنی

یا صاحب الزمان اغثنی

کریم کاری به جز جود و کردم نداره

دلم می لرزد خدا.... فقط چند سحر دیگر تا سوت پایان باقی مانده است... دلم می لرزد خدا.... از شیطانی که پشت دروازه های رمضان، کمین کرده است... از دنیای شلوغی، که منتظر است، چنان مشغولم کند، که تو را در هیاهوی روزهايش، گم کنم.. از نفس خبیثی، که آرامش امروزش را، حاصل عبادت هایش می داند...نه حاصل عنایت هايت!!! خدا..... دلم، تو را برای همیشه می خواهد... آغوش گرم و بی همتای تو را... که آرامشش را حتی در آغوش مادرم نیز، تجربه نکرده ام... من....از دنیای بدون تو... می ترسم... از شبهای سیاهی که نور یاد تو، دلم را روشن نمی کند... از روزهای سپيدي.. که بدون هم نفسی با تو...تاریک ترین لحظه های عمر من هستند... قلبم... بهانه های لحظه وداع را آغاز کرده است.. و دستانم... لرزش ثانیه های وداع را، پیش کشیده اند... چه کنم...؟ بی سحرهای روشن...؟ بی زمزمه های ابوحمزه...؟ بی اشکهای افتتاح.... ؟ من بی تو...از پر کاهی سبک ترم...که به اشاره ای، اسیر دست شیطان می شود... بمان....همین جا....در لابلاي تارو پود سجاده ای که به نگاهت خو گرفته است...