من میخام یه کم در مورد دفاع از نظام اسلامی و معنای اون با هم صحبت کنیم . آیا واقعا دفاع از نظام جمهوری اسلامی ، دفاع از وضعیت موجود مملکته ؟ و آیا وضعیت فعلی مملکت محصول نظام و انقلابه ؟

من جواب هر دو سوال رو منفی میدونم. چرا؟

چون نظام سیاسی یک کشور به معنای ، چهار چوب و اساسی هست که قرار اون کشور باهاش اداره بشه . در حقیت نظام سیاسی هر کشور به معنای « قانون اساسی » اون کشوره

من و امثال من اگه از این نظام دفاع می کنیم ، در حقیقت داریم از قانون اساسی این کشور دفاع می کنیم . و اگه کسی هم با نظام یه کشور مخالفت می کنه ، اونم در حقیقت با قانون اساسی داره مخالفت می کنه.

خوب وقتی حرف از قانون اساسی و موافقت و مخالفت با اون زده میشه ، یعنی باید رفت سراغ تک تک اصول اون و هر کدوم رو یکی یکی و جداگونه بحث کرد و ازش دفاع و یا رد کرد. نه اینکه کلی گوئی کنیم و بگیم کلا قبول دارم و یا کلا قبول ندارم

پس دفاع و یا رد کردن نظام سیاسی یه کشور و در حقیقت موافقت و یا مخالفت با قانون اساسی یه کشور ، به معنای همراهی و یا همراهی نکردن با «اندیشه سیاسی» اون کشوره، نه «وضعیت موجود» در اون کشور.

خوب حالا میریم سراغ سوال دوم . آیا وضعیت موجود کشور ما به لحاظ اقتصادی و یا اجتماعی و فرهنگی ، محصول پیاده سازی همین قانون اساسی نیست ؟؟؟؟؟

من میگم نه!

من از شما می پرسم . آیا بهم ریختگی اوضاع اقتصادی مملکت ما و گرونی ها و تورمها و رشد نقدینگی ها و هزاران مشکل کوچیک و بزرگه دیگه ، دقیقا محصول اجرای کدوم یکی از اصول قانون اساسیه ؟؟؟

کدوم یکی از اصول رو که عوض کنیم دیگه گرونی و تورم و .... این چیزا نداریم؟؟؟؟

به نظرم در اجرای قوانین ما خیلی پامون می لنگه ! والا قانون خوب ، کم نداریم. این « ما » که می گم منظورم چه مسولینه و چه مردم.

ما مسئولین متعهد و سالم و پرتلاش کم نداریم . اما مسئولین دزد و غیر متعهد و منفعت طلبم کم نداریم . کسانی که با سو استفاده از راه های قانون فقط دارن جیب خودشون رو پر می کنن .