سومیش کتک زدن عمار یاسر بود صرفا به خاطر اینکه نامه ی اعتراضی یه عده از بزرگان مدینه رو واسش برده بود😢

از بذل بخششاش هم اگه بخوام بگم سر درد میگیرین😌 قبلش واسه این که بفهمید چقدر پول بیت المال رو بذل و بخشش میکرده بهتون بگم که دیه کامل یه انسان ۱۰۰۰ دینار یا ۱۰/۰۰۰ درهم هست . که این دو تا هرکدوم به پول امروز میشه یک میلیارد و دویست میلیون تومان.😁 خوب حالا ببینید این بابا چکار می کرده: ۱- عبدالله بن خالد ازش یه هدیه میخاد. اونم ۴۰۰/۰۰۰ درهم بهش میده(یعنی ۴۰ برابر دیه کامل انسان) ۲- وقتی حَکَم بن ابی عاص که تبعیدی پیامبر و ابوبکر و عمر بود رو به مدینه برگردوند😳 ۱۰۰/۰۰۰ درهم بهش داد( یعنی ۱۰ برار دیه)😞 ۳- خمس آفریقا رو هم که به مروان داد به اضافه فدک که مال حضرت فاطمه سلام الله علیها بود . ۴- کل مراتع اطراف مدینه رو فقط و فقط واسه بنی امیه قُرُق کرد. هیچ طایفه ای غیر از اونا حق نداشت اینجاها دامداری کنه😃 ۵- کل غنایم جنگی آفریقا رو داد به یکی به نام عبد الله بن ابی سرح ۶- ۲۰۰/۰۰۰ درهم از بیت المال داد به ابوسفیان ۷- وقتی ابو موسی اموال و مالیاتهای عراق رو به مدینه اُورد، فی المجلس همه رو بین بنی امیه تقسیم کرد

اما آخرین میخی که ایشون به تابوت خودش زد این بود که یه نامه ای نوشت به معاویه و ازش خواست که عده ای از مسلمانهای اونجا رو مثلا به جرم اعتراض علیه خلیفه به قتل برسونه. اما این نامه افتاد دست معترضینی که از کشور مصر اومده بودند مدینه واسه دادخواهی . وقتی این نامه لو رفت دیگه مصری ها و مدینه ای ها علیهش شورش کردن و چهل شبانه روز خونش رو محاصره کردند و نمیذاشتن که آب و غذا ببرن واسش. تنها کسی که توی این چهل شبانه روز از اون دفاع میکرد و زورکی آب و غذا بهش میرسوند حضرت علی علیه السلام و جوانان بنی هاشم بود.

آتش بیار این شورشم طلحه و زبیر و عایشه بودند . که امام علی علیه السلام توی نامه اول توضیح دادند 👈 (اینجا)

ابن ابی الحدید آخر کار میگه درسته که عثمان این کارا رو کرد، اما خداییش دیگه حقش کشته شدن نبود.😏 حداکثرش این بود که مردم باید اون رو از خلافت خلع میکردند نه اینکه بکشنش😜

اینم مدرک حرفها ، واسه اونایی که عربی بلدن بخونن😊☺️

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌•• ༓༶(نامه یازدهم و سیزدهم)༓༶•• مدیریت بحران با مالک اشتر مقدمه : امام علی علیه السلام دو نفر به نامهای زیاد بن نضر و شریح بن هانی رو با یه لشکر به سوی معاویه فرستادند. هرکدوم از این دو نفر فرمانده یه قسمت از اون لشکر بودند. اما در بین راه با هم دعواشون میشه و هیچکدوم زیر بار حرف اون یکی نمیره .😔 واسه همین اونا هر کدومشون یه نامه جداگونه به امام علی علیه السلام می نویسن و ازشون میخان که اون یکی رو عزل کنن.🙁 امام هم در پاسخ اونها، نامه ای می نویسن که این نامه توی نهج البلاغه دو قسمت شده . یه قسمتش توی نامه 11 هست و یه قسمتشم توی نامه 13 . توی اون قسمتی که در نامه 11 اومده ، امام عجالتاً به اون دوتا یه سری دستور العمل نظامی میگن که مثلا کجا اردو بزنن یا کی حرکت کنن؟ کی توقف کنن؟ حواسشون به دیده بان های خودشون باشه و اینکه خیلی هوشیار باشن و خیلی کم بخوابن . اما توی نامه 13 امام، مالک اشتر رو به عنوان فرمانده کل ، به اونها معرفی می کنن و می نویسن : من مالک اشتر رو فرمانده شما دو نفر و سپاهتون کردم . هر چی گفت باید بپذیرد و عمل کنید . مالک آدمیه که نه سستی به خرج میده و نه لغزش داره . هرجا که باید عجله کنه، کُندی نمی کنه و هرجا که باید حوصله به خرج بده ، عجله نمی کنه 💪 #مالک_اشتر نهج البلاغه . ص 492 نامه یادزه و سیزده "پای حرف امام علی (ع)" بنشینیم||*👇 https://eitaa.com/harfe110

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┈┈┈•••༶༓( نامه دوازدهم)༓༶•••┈┈┈ دستورالعمل جنگیدن سرباز امام امام یه نفری رو به نام مَعقل بن قیس به عنوان فرمانده ۳۰۰۰ نفر انتخاب میکنن و اونا رو به سمت شام میفرستن. امام توی حکم معقل اول اون رو متوجه قیامت میکنن و میگین: معقل! از اون خدایی بترس و تقواش رو داشته باش که آخرش یه روزی ملاقاتش میکنی و نهایتاً در محضرش حاضر میشی.😞 بعد امام یه سری سفارش های نظامی بهش میدن . اینکه مثلا کِیّا سپاه رو حرکت بده و کی استراحت کنن. یا مثلا بهش میگن : تا به دشمن رسیدی ، یه جایی از لشکرت وایسا که نه خیلی به دشمن نزدیک باشی که بگن فلانی جنگ طلبه و نه خیلی دور که بگن فلانی از جنگ ترسیده بعدش امام یه دستور خیلی عجیبی رو میگن که فقط از شخصیتهای الهی مثل ایشون برمیاد .‌ ایشون به معقل میگن: معقل ! مواظب باش کینه ی تو نسبت به دشمن ، کاری نکنه که، قبل از اینکه با اونا حرف بزنی و راه درست رو بهشون نشون بدی و یا درِ عذر و بهونه رو روشون ببندی ، جنگ رو شروع کنی . نه ! .............................................. پ.ن: جنگ در اسلام هرگز واسه کشورگشایی و یا کسب غنائم و تامین نیروی کار و این چیزا نیست . جنگ‌در اسلام یا واسه دفاعه و یا واسه رفع مانع از رسیدن صدای حق به مردم . نهج البلاغه . ص ۴۹۲ . نامه ۱۲ بیا " پای حرف امام علی(ع)" ||◇🌹👇 https://eitaa.com/harfe110

┈┈┈•••༶༓( نامه چهاردهم)༓༶•••┈┈┈ اصول جنگیدن علی(علیه السلام) امیر المؤمنین علیه السلام وقتی لشکر خودشون رو به شام فرستادند به اونها نوشتند که : ... شما آغاز گر جنگ با دشمن نباشید تا اینکه اونا اول شروع کنند. چون به حمد الله توی این جنگ حق با شماست و شروع نکردنتونم - تا اینکه اونا جنگ رو شروع کنن- دلیل دیگه ای بر حقانیتتون میشه . اگه به اذن خداوند، اونا شکست خوردند و فرار کردند : 1- اون سربازی که پشت کرده و داره عقب نشینی می کنه رو نکشین. 2-به اون سربازی که درمونده و زمین گیر شده آسیب نرسونین. 3- هیچ سرباز مجروحی رو نکشین. 4-زنانشون که توی جنگ هستند رو با اذیت کردن ، تحریک نکنید حتی اگه (با حرفاشون) آبروتون رو بریزن و یا به فرمانده هاتون فحش بدند. چون اینا آدمهایی هستند که نه زور جنگیدن دارن و نه توان صبر و تحمل مشکلات جنگ ، و نه فکر قوی (واسه مدیریت بحرانی مثل جنگ). ما اوائل اسلام همیشه دستور داشتیم که از آزار زنها بپرهیزیم هرچند که مشرک بودند. توی زمان جاهلیت هم اگه یه مردی با سنگی و یا چوب دستی به یه زن حمله می کرد، همه اون و بچه هاش رو سرزنش(هووو) می کردند. . نهج البلاغه ص 494 نامه 14 بیا " پای حرف امام علی(ع)" ||◇🌹👇 https://eitaa.com/harfe110