سلام به اعضای عزیز کانال انشا و نگارش! 🌟 لینک زیر مکانی هست برای سوالات و نظرات شما 🌸 🌼هر انشا ، تحقیق ، شعر ، داستان ، معنی ضرب المثل می خواهید بگید 🌼 https://daigo.ir/secret/51492745652

📪 پیام جدید سلام میشه درس 5 فارسی هشتم رو بفرستید لطفا #ممنون #دایگو

#انشا با موضوع: 🌼زیبایی‌های طبیعت روستا🌼 طبیعت روستا، تصویری زنده و دلنشین است که قلب هر بیننده‌ای را مملو از آرامش می‌کند. وقتی صبح زود برخیزیم و نسیم خنک و مطبوع روستا را استشمام کنیم، روحی تازه و شاداب به جانمان دمیده می‌شود. هوای پاک و عطر گل‌های وحشی در گوشه و کنار، همراه با نغمه‌های پرندگان، همچون کنسرتی طبیعی، آغازگر روزی نو است. این زیبایی‌ها در دل ساده‌زیستی و صفای روستا گره خورده‌اند؛ جایی که نه شتاب شهری هست و نه آلودگی‌های مهلک شهرها، تنها سکوت، آرامش و زندگی در هماهنگی با طبیعت. در کنار نهرهای روان و زلال که چون رودی آرام از میان سبزه‌زارها عبور می‌کنند، گل‌های رنگارنگ بهاری به شکوفایی می‌رسند و نگاه هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌سازند. درختان سر به فلک کشیده روستا سایه‌های دلپذیری می‌گسترانند و صدای خش‌خش برگ‌ها در نسیم، موسیقی بی‌کلام طبیعت است که شنیدنی‌ترین سمفونی زندگی است. هر فصل در روستا، رنگ و زیبایی ویژه‌ای دارد؛ بهار با شکوفه‌های سفید و صورتی‌اش، تابستان با گرمای ملایم و سرسبزی بی‌نظیر، پاییز با برگ‌های طلایی و سرخ که زمین را می‌پوشانند و زمستان با سپیدی و سکوتی عمیق و دلنشین. زندگی در روستا نوعی نزدیکی معنوی با طبیعت و درک عمیق ارزش‌های واقعی است. این نزدیکی ما را به طبیعت و حقایق زندگی پیوند می‌دهد و یاد می‌دهد که قدر نعمت‌های الهی را بدانیم. همانطور که سعدی بزرگ گفته است: «بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند.» ما نیز بخشی از این گوهر متعالی هستیم و باید مسئولانه با طبیعت روبرو شویم و آن را پاس بداریم. زیبایی‌های طبیعی روستا نه تنها چشم را نوازش می‌دهند، بلکه به قلب‌ها آرامش و به ذهن‌ها صلح می‌بخشند. در روستا زندگی ساده و بی‌ریا حکمفرماست و هر روز فرصتی است برای هم‌زیستی با طبیعت و یادگیری از آن. این فضای دلنشین مکتبی است که انسان را به سوی خردمندی، صبر و انسان‌دوستی هدایت می‌کند. هر گوشه‌ای از روستا، داستانی است از خلق زیبایی؛ هر نسیم و هر برگ، پیامی برای زندگی بهتر. در این محیط، انسان مهربان‌تر و زندگی دلنشین‌تر می‌شود. روستا، جایی است که پای جان و زمین به هم می‌رسند و با هم قصه‌ای شیرین می‌سرایند. درس‌آموزی از این طبیعت بکر و زندگی ساده، ثروتی است گران‌بها که هر کسی را به سوی آرامشی پایدار راهنمایی می‌کند. حقیقت این است که زیبایی‌های طبیعت روستا، نه تنها منبع الهام هنرمندان و شاعران است، بلکه گنجینه‌ای ست که همگان باید آن را پاس داریم و برای نسل‌های آینده نگه داریم.

#انشا با موضوع: 🌼 سفر به سیاره ای دیگر 🌼 سفر به سیاره‌ای دیگر، رویایی است که همیشه در ذهنم جای داشته است. تصور می‌کنم که با سفینه‌ای پر سرعت از زمین جدا می‌شوم و به سوی دنیایی عجیب و ناشناخته پرواز می‌کنم. سیاره‌ای که هوا و نور آن متفاوت است، آسمانش رنگ‌های تازه‌ای دارد و زمینش پر است از مناظر شگفت‌انگیز. وقتی به سیاره‌ای دیگر سفر می‌کنم، احساس می‌کنم در زمان و مکان غلت زده‌ام و به دنیایی رفته‌ام که هیچ انسانی تا به حال ندیده است. موجودات آن‌جا ممکن است به شکل ما نباشند، شاید صدایشان بسیار زیبا و نغمه‌هایشان متفاوت باشد. آن‌ها بی‌شک درس‌های زیادی برای من دارند. در آن‌جا می‌آموزم که جهان چقدر وسیع است و ما چقدر خرد و کوچکی هستیم. هر نگاه به فضای تاریک و پر از ستاره، مرا به فکر فرو می‌برد که زندگی ما در این دنیا چه معنایی دارد. همان‌طور که سعدی می‌گوید: «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند.» این سفر به من یادآوری می‌کند که همه موجودات، حتی آدم‌های زمین و سیاره‌های دیگر، به هم مرتبط هستند و باید مهربان و دوست‌داشتنی باشیم. حضور در سیاره‌ای دیگر، درس بزرگی است برای احترام به طبیعت و تفاوت‌ها. باید یاد بگیرم که با فرهنگ و آداب آنها آشنا شوم و با قلبی باز بپذیرم. شاید آن‌ها راه‌هایی برای زندگی بهتر و حفظ محیط زیست دارند که ما هنوز ندیده‌ایم. این سفر باعث می‌شود که بیشتر به زمین و زیبایی‌هایش عشق بورزم. حضور در مکانی ناشناخته، ارزش داشتن هوای پاک، آب سالم و طبیعت سبز را دو چندان نشانم می‌دهد. در دل آن سیاره جدید، به خودم قول می‌دهم که همیشه محافظ زمین باشم و به آن عشق بورزم. سفر به سیاره‌ای دیگر، نمادی از کنجکاوی و جست‌وجوی بی‌پایان انسان است؛ جست‌وجویی که مرزها را می‌شکند و انسان را به سمت نور و دانایی هدایت می‌کند. باور دارم که هرکس در زندگی‌اش، باید سخت تلاش کند تا رویاهایش را بسازد و در جست‌وجوی ناشناخته‌ها باشد. در پایان، این سفر به من آموخت که زندگی زیباست و هر گامی به سوی ناشناخته‌ها، فرصتی است برای رشد و شناخت بهتر خود و جهان اطراف.

#انشا با موضوع: 🌼 دنیای زیر آب 🌼 دنیای زیر آب، جهانی پر از رمز و راز و زیبایی‌های شگفت‌انگیز است که همیشه مرا به خود جذب کرده است. وقتی به آب‌های آرام و زلال نگاه می‌کنم، خیال می‌کنم که می‌توانم به آنجا سفر کنم و دنیایی متفاوت را کشف کنم؛ دنیایی که پر از موجودات رنگارنگ و زندگی‌های جالب است. در این جهان زیر آب، ماهی‌های کوچک و بزرگ با طرح‌ها و رنگ‌های مختلف شناورند و آرامش خاصی در حرکت‌هایشان وجود دارد. گیاهان دریایی چونانه‌های سبز نگاهشان را دلنشین‌تر می‌کند و صخره‌های مرجانی مانند قصرهای رنگین‌کمانی می‌درخشند. هر گوشه‌ی این دنیا داستانی دارد و زندگی در آن جریان دارد. دنیای زیر آب به من یاد می‌دهد که زندگی در همه جا جریان دارد، حتی جایی که ما کمتر دیدارش کرده‌ایم. هر کوسه، هر لاک‌پشت و هر ستاره دریایی، نقش مهمی در این اکوسیستم دارند و باید آن‌ها را دوست داشت و محافظت کرد. به یاد می‌آورم که قرآن کریم می‌فرماید: «و فی الأرض آیات للموقنین»؛ یعنی در زمین نشانه‌هایی برای اهل یقین است، که شامل دنیای شگفت‌انگیز زیر آب نیز می‌شود. وقتی در خیال خود در دنیای زیر آب سفر می‌کنم، از نظم و هماهنگی زندگی در آن جهان حیرت‌زده می‌شوم. هر موجود به گونه‌ای خاص و با دقت به زندگی ادامه می‌دهد و همه چیز با هم در هماهنگی است. این دنیای زیبا به من می‌آموزد که در زندگی واقعی هم باید با دیگران هماهنگ باشم و به اطرافم احترام بگذارم. دنیای زیر آب همچنین مرا به یاد اهمیت حفاظت از محیط زیست می‌اندازد. انسان‌ها باید تلاش کنند تا آلودگی‌ها را کم کنند و این زیستگاه ارزشمند را از دست ندهند. زیرا هر صدمه‌ای به این جهان، به زندگی ما در زمین هم آسیب می‌رساند. در پایان، دنیای زیر آب نمادی از زیبایی، هماهنگی و زندگی است که اگر به آن توجه کنیم، می‌توانیم در زندگی خود نیز چنین ویژگی‌هایی را به وجود آوریم و دنیایی بهتر بسازیم. # پایان

#انشا با موضوع: 🌼 چرا باید همیشه مهربان باشیم؟ 🌼 مهربانی یکی از زیباترین صفات انسانی است که دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند و دنیا را جای بهتری می‌سازد. وقتی انسان مهربان باشد، نه تنها دیگران را خوشحال می‌کند، بلکه خودش نیز احساس آرامش و شادی بیشتری دارد. مهربانی مانند نوری است که تاریکی نفرت و کینه را روشن می‌کند و راه دوستی و محبت را هموار می‌سازد. در زندگی هر روزه، ممکن است مشکلات و سختی‌هایی پیش بیاید که باعث ناراحتی شود، اما اگر همواره مهربان باشیم، این مشکلات بسیار آسان‌تر حل می‌شوند. مهربانی باعث می‌شود که دیگران ما را دوست داشته باشند و به دنبال کمک کردن به یکدیگر باشیم. همان‌طور که حضرت محمد (ص) فرموده‌اند: «مهربانی را از خود آغاز کن، زیرا دل‌های مردم به مهربانی بسته می‌شود.» مهربانی مثل بذر کوچکی است که اگر در دل کسی کاشته شود، به سرعت رشد می‌کند و به درختی تبدیل می‌شود که سایه‌اش آرامش را به دیگران هدیه می‌دهد. حتی یک لبخند، یک کلمه‌ی محبت‌آمیز یا کمک کردن به کسی که نیاز دارد، می‌تواند زندگی او را تغییر دهد و به او امید بدهد. وقتی مهربانی را به دیگران هدیه می‌دهیم، در واقع به خودمان نیز هدیه می‌کنیم. زندگی‌ای که پر از مهربانی باشد، بیشتر معنا دارد و دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند. مهربانی مرزها، زبان‌ها و تفاوت‌ها را می‌شکند و همه را در آغوش محبت جمع می‌کند. دنیای امروز ما به مهربانی بیش از هر زمان دیگری نیاز دارد، چون با مهربانی است که می‌توانیم جنگ‌ها، کینه‌ها و نفرت‌ها را کاهش دهیم و جهانی پر از صلح و دوستی بسازیم. مهربانی باعث می‌شود که انسان‌ها بیشتر به فکر یکدیگر باشند و دست به دست هم دهند تا مشکلات را حل کنند. در پایان، مهربانی همانند نوری است که دل‌های تاریک را روشن می‌کند و زندگی را زیباتر می‌سازد. اگر همه ما تلاش کنیم هر روز کمی مهربان‌تر باشیم، جهان جای بهتری برای زندگی خواهد بود و حس خوبی در دل‌های همه باقی می‌ماند.

#انشا با موضوع: 🌼 علم بهتر است یا تجربه؟ 🌼 علم و تجربه دو گنجینه ارزشمند هستند که هر کدام نقشی مهم در زندگی ما دارند. علم یعنی دانشی که از مطالعه و تحقیق به دست می‌آید و تجربه یعنی آموختنی که در زندگی واقعی و با عمل کردن یاد می‌گیریم. بسیاری از افراد درباره این سوال فکر کرده‌اند: آیا علم بهتر است یا تجربه؟ من معتقدم که هر دو مکمل یکدیگرند و اگر بخواهیم زندگی موفقی داشته باشیم، باید هردو را در کنار هم داشته باشیم. علم به ما کمک می‌کند که جهان را بهتر بشناسیم و با قوانین و فناوری‌های جدید آشنا شویم. با علم، می‌توانیم راه‌های نوینی برای حل مشکلات پیدا کنیم و زندگی‌مان را راحت‌تر کنیم. اما اگر تنها به علم بسنده کنیم و تجربه نداشته باشیم، ممکن است در عمل اشتباه کنیم و نتوانیم عملیاتی درست اجرا کنیم. از طرف دیگر، تجربه راهنمایی است که ما را در مسیر درست قرار می‌دهد. کسی که در کاری تجربه دارد، می‌داند چگونه با مشکلات روبرو شود و چه تصمیمی بگیرد. تجربه به ما نشان می‌دهد که برخی از چیزها را نمی‌توان فقط با خواندن کتاب یاد گرفت. زندگی واقعی همیشه پیچیده‌تر است و مهارت‌های عملی اهمیت زیادی دارند. حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «العلمُ یرفعُ بیتاً لا عماد له، والجهلُ یهدمُ بیت العز والشرف» یعنی علم خانه‌ای را بالا می‌برد که پایه ندارد و نادانی، خانه عزت و شرف را خراب می‌کند. این سخن نشان می‌دهد که علم برای رشد و پیشرفت لازم است، اما اگر تجربه نباشد، پایه‌ها سست خواهند بود. همچنین تجربه به ما صبر و انعطاف می‌آموزد و کمک می‌کند اشتباهاتمان را اصلاح کنیم. در زندگی باید با استفاده از علم و تجربه، بهترین تصمیم‌ها را بگیریم. اگر علمی را یاد گرفتیم ولی تجربه‌اش را نداشتیم، باید تلاش کنیم آن را در زندگی به کار ببندیم و از اشتباهاتمان درس بگیریم. بنابراین، علم و تجربه مانند دو بال یک پرنده هستند که بدون هریک، پرواز دشوار می‌شود. کسی که می‌خواهد به هدف‌های بزرگی دست یابد، باید تلاش کند علم را بیاموزد و تجربه کند تا توانایی‌ها و دانشش کامل شود و در مسیر زندگی موفق باشد. داشتن هر دو، کلید اصلی پیشرفت و رشد است.

#انشا با موضوع: 🌼 زندگی یک پروانه 🌼 زندگی پروانه‌ای که با بال‌های رنگارنگ و ظریفش در هوا می‌رقصد، برای من تصویری از زیبایی، تلاش و گذر زمان است. پروانه از لحظه‌ای که به دنیای تاریک و آرام کرم تبدیل می‌شود، سفر طولانی و سختی را آغاز می‌کند تا سرانجام به شکل زیبای خود برسد و در آسمان آزاد پرواز کند. زندگی پروانه مانند زندگی ما انسان‌هاست؛ ابتدا در سختی‌ها و محدودیت‌ها قرار می‌گیریم، اما با تلاش و صبر، می‌توانیم رشد کنیم و به بهترین شکل خود برسیم. گاهی لحظات زندگی سخت و طاقت‌فرسا می‌شوند، اما باید بدانیم که این دردها و رنج‌ها مانند دوران شفیرگی پروانه است که نهایتاً به زیبایی و آزادی می‌انجامد. پروانه به ما می‌آموزد که نباید از تغییر و تحول ترسید، زیرا هر تجربه‌ای حتی اگر دشوار باشد، ما را برای پرواز بهتر آماده می‌کند. زندگی کوتاه و گذراست، مانند روزهای یک پروانه، پس باید هر لحظه را با عشق و شادی زندگی کنیم و زیبایی‌ها را ببینیم. در این مسیر، باید بدانیم که زندگی ارزشمند است، حتی اگر فقط چند روز یا هفته باشد. لحظه‌های کوچک شادی، لبخند دیگران و مهر ورزیدن، چیزی است که زندگی را معنا می‌بخشد. شاید بهتر باشد مانند پروانه باشیم؛ ظریف و زیبا، اما پر قدرت و دلیر در برابر چالش‌ها. شاعر بزرگ، سعدی، می‌گوید: «هر کجا هستی باش، خوش باش»؛ یعنی هر شرایطی که داری، با دل خوش و آرامش زندگی کن. این پیام برای پروانه و برای ما انسان‌ها یکسان است؛ زندگی هرچند کوتاه و شکننده است، اما باید با تمام وجود پذیرفته شود و به زیبایی سپری گردد. پس زندگی یک پروانه به ما یادآوری می‌کند که هر تغییر، هر رشد و هر دشواری به معنای نزدیک شدن به آزادی و شکوفایی است. باید آماده باشیم که همچون پروانه، با دل باز و بال‌های زیبا به سوی آسمان پرواز کنیم و زیبایی خود را به جهان نشان دهیم.

#انشا با موضوع: 🌼 چرا نباید دروغ بگوییم؟ 🌼 دروغ گفتن یکی از رفتارهایی است که می‌تواند زندگی انسان را تاریک و پر از دردسر کند. وقتی دروغ می‌گوییم، نه تنها دیگران را فریب می‌دهیم بلکه خودمان را نیز از حقیقت دور می‌کنیم. حقیقت همیشه راهی روشن است که قلوب را آرام می‌کند و اعتماد را میان مردم ایجاد می‌کند. دروغ اما زنجیری است که انسان را به قفل تنهایی و بی‌اعتمادی می‌بندد. دروغ گفتن باعث می‌شود روابط انسان‌ها خراب شود و محبت بین آن‌ها رنگ ببازد. وقتی کسی دروغ می‌گوید، دیگران به او اعتماد نمی‌کنند و همین بی‌اعتمادی می‌تواند زندگی فرد را پر از تنهایی کند. اعتماد مثل پایه‌ای محکم است که اگر شکسته شود، بازسازی آن بسیار سخت و گاهی غیرممکن می‌شود. قرآن کریم می‌فرماید: «وَلا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ» یعنی از چیزی که علم و دانش درباره آن نداری، پیروی نکن؛ این آیه به ما یادآوری می‌کند که صداقت و آگاهی در گفتار اهمیت زیادی دارد. دروغ، نه تنها بی‌دلیل است بلکه دروغگو از مسیر راست دور می‌شود و خود را گم می‌کند. دروغ مانند دانه‌ای زهرآلود است که آرام آرام در قلب و روح انسان رشد می‌کند و او را از آرامش واقعی دور می‌سازد. آدمی که صادق باشد، دلش سبک است و از ترس لو رفتن در امان است. حتی اگر حقیقت تلخ باشد، تحمل آن بهتر از تحمل دروغ و ریاکاری است. انسان‌ها باید بیاموزند که صداقت کلید اعتماد و روابط مستحکم است. هرچقدر زندگی پر از مشکلات باشد، با راستگویی می‌توانیم دل‌ها را به هم نزدیک کنیم و شرایط را بهتر سازیم. مثل یک گل زیبا که با نور حقیقت رشد می‌کند و پژمرده نمی‌شود. دروغ گفتن باعث می‌شود انسان از خود ناامید شود و به مرور زمان عزت نفسش کاهش یابد. اما صداقت، احترام به خود و دیگران است و باعث می‌شود زندگی سرشار از آرامش، احترام و شادی باشد. پس بهتر است همیشه از گفتن حقیقت نترسیم و با صداقت، زندگی را زیباتر کنیم.

#انشا با موضوع: 🌼 فرود روی ماه 🌼 فرود روی ماه، یکی از بزرگ‌ترین رویاهای بشر است که سال‌ها تلاش، دانش و شجاعت را می‌طلبد. تصویری از سفینه‌ای نقره‌ای که آرام آرام به سطح سرد و خاکی ماه نزول می‌کند، همواره برای من هیجان‌انگیز بوده است. لحظه‌ای که انسان برای اولین بار پایش را روی ماه می‌گذارد، نمادی از پیشرفت، اراده قوی و جست‌وجوی بی‌پایان دانش است. ماه، آن کره‌ی روشن در آسمان شب، همیشه از دور چشم ما را به خود خیره کرده است. اما حالا فکر کنیم که پایمان روی آن زمین بیگانه قرار گرفته، بدون هوا، بدون صدا و در سکوتی عمیق. این سکوت، نشان از رمز و رازهایی دارد که هنوز انسان به دنبال کشف آن‌هاست. فرود روی ماه نمادی از اینکه هیچ چیز در دنیا غیرممکن نیست، به شرط اینکه بخواهیم و تلاش کنیم. انسان با استفاده از علم و همت خستگی‌ناپذیر خود، توانسته به این هدف برسد و محدودیت‌ها را بشکند. این موفقیت بزرگ به ما می‌آموزد که باید همیشه آرزوهای بزرگ داشته باشیم و باور کنیم که می‌توانیم آن‌ها را تحقق ببخشیم. لحظه قدم گذاشتن روی ماه، برای هر انسانی یادآور قدرت ایمان و امید است. در قرآن آمده است: «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» یعنی همراه دشواری‌ها آسانی است. این آیه به ما نشان می‌دهد که بعد از هر سختی، موفقیت و راحتی در انتظار ماست، همانند سفر طولانی و پر چالش رسیدن به ماه. فرود روی ماه، همچنین یادآور اهمیت کار گروهی و همکاری جهانی است. هزاران نفر پشت این موفقیت بزرگ بودند؛ دانشمندان، مهندسان، فضانوردان و همه کسانی که باور داشتند می‌شود کاری بزرگ انجام داد. این تجربه به ما می‌گوید که هیچ کاری با تلاش جمعی غیرممکن نیست. در نهایت، فرود روی ماه نه تنها فتح یک مکان فیزیکی، بلکه فتح قلب‌ها و ذهن‌ها بود. این حرکت ما را به آینده می‌برد و به ما امید می‌دهد که هنوز جا برای کشف‌های جدید و پیشرفت‌های بزرگ وجود دارد. ماه، دست یافتنی شد، ولی این تنها آغاز راه است و بشر هنوز راه‌های بی‌شماری برای فتح دارد.

#انشا با موضوع: 🌼 دوست خوب 🌼 دوست خوب مانند گوهری نایاب است که در دل زندگی پیدا می‌شود و ارزش زیادی دارد. او کسی است که در شادی‌ها همراه ماست و در سختی‌ها دست‌مان را می‌گیرد تا زمین نخوریم. یک دوست خوب، همانند نوری در تاریکی است که راه را روشن می‌کند و دل ما را گرم نگه می‌دارد. داشتن دوست خوب، نعمتی بزرگ است چون او مانند سایبانی است که در روزهای سخت زندگی از ما محافظت می‌کند. او به ما امید می‌دهد، حرف‌های دل را می‌شنود و بدون قضاوت پذیرای ماست. یک دوست واقعی همیشه در کنارمان می‌ماند، حتی وقتی بقیه رفته‌اند. دوستی یعنی صداقت، وفاداری و مهربانی. وقتی دوست خوب داریم، می‌توانیم بهتر باشیم و اشتباهاتمان را جبران کنیم. او ما را تشویق می‌کند تا رشد کنیم، به رویاهایمان برسیم و در مسیر زندگی گم نشویم. دوست خوب مثل آیینه‌ای است که ضعف‌ها و قوت‌هایمان را به ما نشان می‌دهد. امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: «المرء على دين خليله، فلينظر أحدكم من يخالل» یعنی انسان براساس دین و اخلاق دوستش است، پس هرکس باید دقت کند که با چه کسی رفاقت می‌کند. این سخن نشان می‌دهد که انتخاب دوست خوب چقدر اهمیت دارد و زندگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد. دوستی واقعی نیازمند مراقبت و رسیدگی است. باید به حرف‌های دوستمان گوش دهیم، در کنارش باشیم و در مشکلات به او کمک کنیم. دوست خوب مثل باغی است که اگر به آن آب ندهیم، پژمرده می‌شود؛ اما اگر با محبت و توجه به آن رسیدگی کنیم، شکوفه می‌دهد و زیبا می‌شود. داشتن دوست خوب باعث می‌شود دنیای ما روشن‌تر و دل‌هایمان آرام‌تر شود. در کنار دوستی که دلش پاک است، زندگی شیرین‌تر و امیدبخش‌تر می‌شود. این دوست است که وقتی همه چیز خراب به نظر می‌رسد، دستمان را می‌فشارد و می‌گوید: «با هم می‌توانیم از پس هر چیزی بربیاییم.» دوست خوب، هدیه‌ای است که باید قدرش را دانست و با تمام وجود حفظش کرد، زیرا او همراه همیشگی راه ماست و با حضورش زندگی را رنگی‌تر و بهتر می‌کند.

#انشا با موضوع: 🌼 یک روز به یاد ماندنی از مدرسه 🌼 یک روز از مدرسه دارم که همیشه در قلبم باقی مانده و هیچ‌وقت فراموشش نمی‌کنم. آن روز مثل همه روزهای دیگر با حالتی عادی شروع شد ولی به تدریج به یکی از شیرین‌ترین خاطرات زندگی من تبدیل شد. روزی که ما جشن روز معلم را در مدرسه برگزار کردیم و همه با هم لحظات شادی ساختیم. صبح آن روز، وارد کلاس که شدم، فضای مدرسه پر از هیجان و ازدحام بود. همه دانش‌آموزان با لبخند و شور و نشاط آماده شده بودند تا از معلمان عزیزشان تشکر کنند. من هم با دقت کارت تبریکی آماده کرده بودم و از همان لحظه احساس می‌کردم این روز خاص است. معلمان با لبخندهای مهربان خود وارد کلاس شدند و ما با صدای بلند شروع به خواندن شعر و اجرای نمایش کردیم. یکی از خاطرات فراموش‌نشدنی آن روز، وقتی بود که معلم کلاس ما رو به همه گفت: «شما بهترین هدیه من هستید.» در آن لحظه قلبم پر از احساس شد و فهمیدم محبت و ارزش معلم چقدر بزرگ است. آن روز نه تنها به معلمان هدیه دادیم بلکه یاد گرفتیم که بی‌وقفه باید قدردان کسانی باشیم که در زندگی‌مان نقش مهمی دارند. بعد از برنامه‌های جشن، با دوستانم در حیاط مدرسه بازی کردیم و تا ساعت‌ها خوش گذراندیم. حس دوستی، شادی و کنار هم بودن آن روز مثل چراغی در دلم روشن شد که هر وقت به یادش می‌افتم، لبخند به لبم می‌آید. آن روز به من یاد داد که شادی‌های کوچک در کنار هم بودن می‌تواند به یادماندنی‌ترین لحظات را بسازد. زندگی مدرسه فقط درس خواندن نیست، بلکه آرامشی است که در کنار دوستان و معلمان پیدا می‌کنیم. آن روز به من نشان داد که عشق و احترام چقدر می‌تواند معجزه کند و رابطه‌ها را نیرومند سازد. همیشه باور دارم که چنین روزهای به یادماندنی، زیر بنای زندگی پر امید و موفق ما را می‌سازند.