🎙آیت الله العظمی جوادی آملی «راه جبران عدم حضور قلب در نماز»

👈 آيت الله العظمی جوادی آملی «قرآن کريم اولين حرفی که زد گفت با حيا باشيد...»

مسأله ۱۰۶۸.ذکر رکوع باید پس از رسیدن به حد رکوع باشد و ذکر پیش از رسیدن به حد رکوع کافی نیست و اگر عمدا به همان اکتفا شود، نماز باطل است. #توضيح_المسائل

امام سجاد سلام الله علیه فرمودند: وَ أَمَّا حَقُّ أُمِّكَ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّهَا حَمَلَتْكَ حَیثُ لا یحَْتَمِلُ أَحَدٌ أَحَداً وَ أَعْطَتْكَ مِنْ ثَمَرَةِ قَلْبِهَا مَا لا یعْطِى أَحَدٌ أَحَداً وَ وَقَتْكَ بِجَمِیعِ جَوَارِحِهَا وَ لَمْ تُبَالِ أَنْ تَجُوعَ وَ تُطْعِمَكَ وَ تَعْطَشَ وَ تَسْقِیكَ وَ تَعْرَیٰ وَ تَكْسُوَكَ وَ تَضْحَیٰ وَ تُظِلَّكَ وَ تَهْجُرَ النَّوْمَ لأَجْلِكَ وَ وَقَتْكَ الْحَرَّ وَ الْبَرْدَ لِتَكُونَ لَهَا، فَإِنَّكَ لا تُطِیقُ شُكْرَهَا إِلا بِعَوْنِ اللَّهِ وَ تَوْفِیقِه. الفقیه ج۲ ص۶۲۱ حق #مادرت این است كه بدانی او تو را به گونه‌ ای حمل كرد كه هیچ ‌كس، دیگری را چنین حمل نمی‌ كند و تو را از ثمره قلب خود چیزی عطا كرد كه هیچ كسی به دیگری نمی‌ دهد و تو را با همه اعضای بدن خود محافظت كرد و باكی نداشت كه خود گرسنه باشد و به تو غذا دهد، یا تشنه باشد و تو را سیراب كند، یا خودش عریان باشد و تو را بپوشاند، یا خود در آفتاب باشد و تو را در سایه قرار دهد و برای تو از خوابش بگذرد و تو را از سرما و گرما حفظ كرد تا برای او باشی. بدان كه توان شكر او را نداری جز به یاری خدا و توفیق او. مفاتیح الحیاة ص ٢٢٢

🌷 امام صادق (عليه السلام) فرمودند : ✍️ إنّ اللّه َ تبارَكَ وتعالى يقولُ : ما مِن شَيءٍ إلّا وقد وَكَّلتُ مَن يَقبِضُهُ غَيرِي، إلّا الصَّدَقةَ؛ فإنّي أتَلَقَّفُها بِيَدِي تَلَقُّـفا . 🖌 خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد : هيچ چيزى نيست مگر اين كه كسى را مأمور گرفتن آن كرده ام بجز صدقه كه آن را با دست خودم به سرعت مى ربايم. 📖 بحار الأنوار ، ج۹۶ ، ص۱۳۴

🌷 امیرالمؤمنین امام علی (علیه السلام) : ✍️ من طَبائعِ الجُهّالِ التَّسَرُّعُ إلَى الغَضَبِ في كُلِّ حالٍ 🖌 از خوی مردمان نادان این است که در هر حالی زود خشم می‌گیرند. 📓 غرر الحکم ، حدیث ۹۳۵۱

🌷 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) : ✍️ تركُ الغَيبَةِ أَحَبُّ إلَى اللّه عَزَّ وَجَلَّ مِن عَشرَةِ آلاف رَكعَةٍ تَطَوُّعاً. 🖌 ترک #غیبت از ده هزار رکعت نماز مستحبی پیش خدا محبوب‌تر است. 📚 بحار الانوار ، ج۷۵ ، ص۲۶۱ ، ح۶۶