#کتاب‌دا🪴 #قسمت‌صد‌هشتاد‌نهم🪴 🌿﷽🌿 از اینکه با این حال و رضع روی زمینِ لخت خوابیده بود، دلم برایش سوخت. فکر کردم الان خانواده اش مخصوصا مادرش چقدر به فکرش هستند. حتما به خاطر اینکه توی جنگ است خیلی نگران شده اند. رفتم داخل شبستان مسجد، پتوئی برداشتم، توی درمانگاه سرک کشیدم، کاری نبود، آمدم بیرون، پتو را روی سرباز کشیدم و بالا سرش نشستم. نمی دانستم او را موج انفجار گرفته و موج انفجار چه اثراتی دارد و با آدم چه می کند. شروع کردم به ذکر گفتن، آیة الكرسي و امن یجیب خواندم. از خدا خواستم سلامتی اش را به او برگرداند. سرباز نگاهی را به آسمان دوخته بود. حالت وحشت زده ایی داشت. گاه سرش را برمی گرداند و این طرف و آن طرف را نگاه می کرد. یکی، دو بار چشم تو چشمم شد. خیلی ترسیدم، نگاهش خیلی ترسناک بود. باز ذکرخواندم. چند بار دخترها آمدند رد شدند و بهم گفتند: تو بیکاری اینجا نشستی؟ ول کن بابا. این هیچی اش نیس. خودش رو زده به دیوونگی تمارض میکنه می خواد از خدمت فرار کنه گفتم: اینجا کسی جلوی کسی رو نگرفته اگه این می خواست فرار کنه، کسی مانعش نبود این مریضه. از چشماش معلومه خیلی ناراحت شدم. فکر کردم علی هم چند ماهی توی تهران غریب بود. معلوم نبود آنجا توی بی کسی چه کار می کرد؟ به محمود فرخی که مرتب توی مسجد در حال رفت و آمد بود، گفتم: آقای فرخی اینو میبریمش تو. زمین خیلی سرده گفت: نه این حالش بد میشه، سر و صداش مانع استراحت بقیه اس۔ یک ساعتی سرباز به همین وضع بود. بعد دستش را صاف گرفت به طرف آسمان و همان طور نگه داشت. چند بار گفتم دستت رو بنداز محل نگذاشت. رد دستش را نگاه کردم شبه هایی نورانی توی آسمان دیده می شد تشخیص اش چندان آسان نبود. به او گفتم: هواپیمای شناسایی دشمن بدون اینکه عکس العملی نشان بدهد دستش به همان حالت مانده بود امیدوار بودم با ذکرها و سوره هایی که می خوانم حالتش بهتر شود اما یک دفعه بدنش شروع کرد به لرزیدن هذیان می گفت و سر و صدا راه انداخت. تا آقای نجار به دادش برسد، چند بار خودش را بلند کرد و به زمین کوبید دو، سه نفر از آقایان دویدند، دست و پاهایش را گرفتند اما جوان خیلی پر زور شده بود و کسی جلودارش نبود 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 ☘ 💖☘ 💖💖☘ 💖💖💖☘ 💖💖💖💖☘ ↷↷↷ #کانال‌کمال‌بندگی #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef