جابر گوید: قریش در دارالندوة اجتماع کردند و گفتند: براى محمد نامى بگذاریم که دیگران او را بدان نام صدا بزنند. گفتند: او را کاهن مى نامیم سپس گفتند او که کاهن نیست تا بدان نام او را صدا کنیم. گفتند: مجنون بگوئیم بعد گفتند: او که دیوانه نیست. گفتند: ساحر مى گوئیم سپس اندیشیدند و گفتند: او که جادوگر نیست.
این سخنان به گوش پیامبر رسید خود را در میان جامه پیچید و پوشیده ساخت. جبرئیل آمد و گفت: «یا ایها المزمّل و یا ایها المدثّر»
ابراهیم نخعى گوید: موقعى که رسول خدا صلی الله علیه و آله خود را در قطیفه اى پیچیده بود، این آیه نازل گردید.
«مزمل» به معناى پيچيدن جامه و پارچه به دور خويشتن است. بعضى منظور از آن را جامه نبوّت دانسته و بعضى گفته‌اند: مراد آن است كه رسالت با گوشه‌گيرى و عزلت و انزوا سازگار نيست. بعضى گفته‌اند: مراد آن است كه رسالت با استراحت سازگار نيست و بايد قيام كنى.
حضرت على عليه السلام فرمود:
كلمات قرآن را به طور كامل آشكار كن و آن را مثل شعر نخوان و جداجدا و پراكنده نكن. با تلاوت آن دل‌هاى خود را به فزع واداريد و هدفتان رسيدن به آخر سوره نباشد.
امام صادق عليه السلام فرمود:
ترتيل آن است كه در تلاوت قرآن هرگاه به آيات بهشت رسيديد از خداوند بهشت بخواهيد و هرگاه به آيات دوزخ رسيديد، به خداوند پناه ببريد.
و در روايتى ديگر فرمود:
ترتيل آن است كه قرآن با صوتى زيبا خوانده شود.
به گفته مرحوم طيّب در تفسير اطيب البيان، مراد از «قول ثقيل» اعلام خلافت و امامت حضرت على‌بن‌ابيطالب عليهما السلام است كه بر آن حضرت سخت بود و مراد از آن قرآن نيست، زيرا مى‌فرمايد: قرآن بخوان تا در آينده قول ثقيل را دريافت كنى. پس قرآن قبل از قول ثقيل بوده است.
قرآن، كلامى سنگين است به گونه‌اى كه اگر بر كوه نازل شود، آن را قطعه قطعه مى‌كند.
«لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ»
دريافت وحى و پياده كردن قرآن در جامعه نيز كارى بس سنگين است.
با اين كه حضرت موسى عليه السلام مدت چهل شبانه روز براى مناجات با خداوند در كوه طور به سر برد، ولى خداوند، تنها از شب‌هاى آن نام برد: «ثَلاثِينَ لَيْلَةً» شايد به خاطر آن كه شب، با مناجات تناسب بيشترى دارد.
رهبر جامعه اسلامى بايد از استراحت خود بكاهد.
شب، بهترين زمان براى عبادت است. «قُمِ اللَّيْلَ»
نماز شب مورد تأكيد الهى واقع شده است.
عبادت شبانه بر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله واجب بوده است.
روزها براى بيدار كردن مردم. مقدار شب زنده دارى محدوديّتى ندارد. (يك دوم، يك سوم يا دو سوم شب) (براى انجام امور عبادى، مردم را در تنگنا قرار ندهيم، براى همه مردم و همه زمانها نمى‌توان يك نسخه نوشت و يك نوع دارو تجويز كرد.)
براى آن كه عبادت با نشاط همراه باشد، بايد بخشى از شب را استراحت كرد.
خواندن نماز و قرائت قرآن در شب بهترين وسيله براى ايجاد آمادگى روحى و كسب انرژى است.
تلاوت قرآن آدابى دارد و ترتيل، اولين ادب آن است.
تلاوتِ هر بخش از قرآن، مقدّمه‌اى براى بخش ديگر مى‌شود.
در مديريّت، هميشه شرائط را يكسان نپنداريد، رهبر بايد از ابتدا كارهاى سنگين را پيش بينى كند.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#تفسیر صوتی آیه ۱ تا ۵ سوره مبارکه مزمل
⚘️⚘️⚘️حدیث هفته ⚘️⚘️⚘️
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده اند:
بدترین مردم،کسی است که آخرتش را به دنیایش بفروشد و بدتر از او ،کسی است که آخرت خود را برای دنیای دیگران بفروشد.
منبع: مکارم الاخلاق،جلد۲
#حدیث_هفته
🌸🌱
سلام علیکم
ان شاءالله آیه شماره هفتاد و چهار که از هفتاد و چهارمین سوره قرآن است، تقدیم خواهد شد.
آیات قبل را حتما مرور کنید.
موفق و موید باشید
🌸
🌸🍃
🌸🍃🌸
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
و هیچکس پند نمی‌گیرد مگر اینکه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است!
«مَا یَذْکُرُونَ»: پند و اندرز نمی‌گیرند. یادآور نمی‌شوند.
«أَهْلُ»: سزاوار. شایسته.
«أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ»: سزاوار آمرزگاری و گذشت است، و غفار او است و بس.
گرچه انسان داراى اختيار است: «فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ» امّا خواست او به تنهايى كافى نيست و تا خدا نخواهد چيزى واقع نمى‌شود.
پند گرفتن از تذكّرات الهى جز با توفيق الهى ميسر نمى‌شود.
كفّار لجوج و سرسخت به هيچ قيمتى ايمان نمى‌آورند، جز آن كه خداوند بخواهد و آنان را مجبور كند (كه خداوند هم چنين نمى‌كند).
تنها خداوند، سزاوار آن است كه از او پروا كنيم و اگر خلافى انجام داديم، فقط اوست كه مى‌تواند ما را عفو كند و ببخشد. «هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ»
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#تفسیر صوتی آیه ۵۶ سوره مبارکه مدثر
⚘️⚘️⚘️حدیث هفته ⚘️⚘️⚘️
پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله فرموده اند:
«أغْنَی النَّاسِ حَمَلَةُ القُرآنِ؛ مَنْ جَعَلَهُ اللهُ تَعالی فی جوْفِهِ.»
بی نیازترین مردم، حافظان قرآن هستند؛ همان كسانی كه خداوند متعال قرآن را در وجودشان جای داده است.
منبع: كنزالعمال/جلد ۱
#حدیث_هفته