لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ۴
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ۵
به راستی که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم.
آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم.
تقويم: معتدل كردن
اسفل: پائينى. پستى.
سافل: پائين. اسفل: پائينتر.
سافلين: پستها.
منظور از تقویم ظاهرا آماده كردن انسان براى هدايت خداوند و ارتقاء است كه خدا او را در بهترين استعداد و صلاحيت ارتقاء آفريده است و شايد منظور آماده بودن براى صعود و نزول هر دو باشد.
منظور از «ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ» دست برداشتن گروهى از انسانها از فطرت اوليه الهى است كه خداوند در نهاد هر بشرى قرار داده كه هر كس چنين كند، خداوند او را در پستترين جايگاهها قرار مىدهد و گرفتار شقاوت و عذاب مىشود.
انسان در آفرينش بر همه موجودات برترى دارد. «خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ»
خداوند بر آغاز و فرجام انسان حاكم است. خَلَقْنَا ... رَدَدْناهُ
انسان در اصل خلقت پستى ندارد و سقوط او در طىّ مراحل زندگى واقع مىشود. «خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ»
انسان كه برترين مخلوق است، سقوطش نيز از همه موجودات پستتر است. أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ... أَسْفَلَ سافِلِينَ
(چنانكه در آيات ديگر نيز مىفرمايد:
«أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ»
دورى از ايمان و عمل صالح سبب سقوط است و ايمان، عامل دورى از هر گونه پستى و نزول است.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#تفسیر_صوتی آیه ۴و۵ سوره مبارکه #تین
⚘️⚘️⚘️حدیث هفته ⚘️⚘️⚘️
امام باقر عليه السلام فرموده اند:
نُه خصلت است كه خداوند آن ها را از ويژگی هاى پيامبرانش قرار داده است. پس خود را بيازماييد بنگريد اگر آنها را داريد، خدا را حمد و ستايش كنيد و اگر نداريد از او بخواهيد.
آن ها عبارتند از: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، شجاعت، پاكيزگى و پارسايى
منبع: معدن الجواهر و رياضة الخواطر
#حدیث_هفته
⚘️در این روز عرفه، روز دعا و نیایش، روز دعای عرفه ی امام حسین علیه السلام ان شاءالله دعاگوی شما و محتاج دعای خیرتان هستم. ⚘️
https://eitaa.com/tartilmenshavitafsir
چنین نیست (که شما میپندارید) قطعا انسان طغیان میکند، همين كه خود را بىنياز پندارد.
«کَلاّ»: حَقّا. قطعاً
«أَن رَّآهُ»: وقتی خود را ببیند و بداند.
«إِسْتَغْنَی»: احساس قدرت و ثروت کرد. دارا شد و بینیاز گردید.