كلمه‌ى «تَضرُّع» به معناى دعاى آشكار و كلمه‌ى‌ «خُفْيَةً» به معناى دعاى پنهان است. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: بهترين دعا، دعاى با صداى آهسته و خُفيه است و از جمعى كه با صداى بلند دعا مى‌خواندند، انتقاد كرد و فرمود: خداوند شنوا و نزديك است. در آيه‌ى ۱۲ سوره‌ى يونس نيز آمده است: انسان هنگام خطر، به ياد خدا مى‌افتد و او را مى‌خواند، امّا «فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى‌ ضُرٍّ مَسَّهُ» همين كه مشكلش حل شد، سرش را پايين انداخته و مى‌رود، گويا ما را اصلًا صدا نزده است. شدايد براى انسان، چهار حالت به وجود مى‌آورد: احساس نياز، تضرّع، اخلاص و التزام به شكرگزارى. آرى، شدايد و سختى‌ها و قطع شدن اسباب مادّى، روح خداجويى را شكوفا مى‌كند و انسان در مشكلات، دست خدا را مى‌بيند.

🌹موضوعات دیگر مربوط به همین آیه 🌹 ۱-يكى از شيوه‌هاى تبليغ و موعظه، سؤال از وجدان مردم است. «مَنْ يُنَجِّيكُمْ» ۲- يادآورى و توجّه‌دادن انسان به خلوص، از بهترين روشهاى خداشناسى است. «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» ۳- انسان در سختى‌ها و شدايد، دست از كفر و شرك برداشته و موحّد مى‌شود. «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» ۴- انسان مشرك به تعهّدات خود در برابر خدا بى‌وفاست. «ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ» ۵- از بدترين انواع ناسپاسى انسان، شرك است. لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ‌ ... ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ‌ ۶- راحتى و احساس رهايى و بى‌نيازى، زمينه‌ى غفلت از خدا و شرك به اوست. «قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ

#تفسیرصوتی آیه ۶۰ سوره مبارکه انعام

⚘️⚘️⚘️حدیث هفته ⚘️⚘️⚘️ امام باقر عليه السلام فرموده اند:  نُه خصلت است كه خداوند آن ها را از ويژگی هاى پيامبرانش قرار داده است. پس خود را بيازماييد بنگريد اگر آنها را داريد، خدا را حمد و ستايش كنيد و اگر نداريد از او بخواهيد. آن ها عبارتند از: يقين، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، شجاعت، پاكيزگى و پارسايى منبع: معدن الجواهر و رياضة الخواطر #حدیث_هفته

⚘️در این روز عرفه، روز دعا و نیایش، روز دعای عرفه ی امام حسین علیه السلام ان شاءالله دعاگوی شما و محتاج دعای خیرتان هستم. ⚘️ https://eitaa.com/tartilmenshavitafsir

🌸🍃🌸 🍃🌸 🌸 تفرقه و تشتّت، یکی از عذاب‌هاى ‌ الهى است 🌸 🌸🍃 🌸🍃🌸

آیه ۶۵ سوره مبارکه انعام

قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَىٰ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ ۗ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ

آیه ۶۵ سوره مبارکه انعام

بگو: او تواناست كه از بالاى سرتان يا از زير پايتان عذابى بر شما بفرستد يا شما را به صورت گروه‌هاى گوناگون با هم درگير كند، و طعم تلخ جنگ و خونريزى را توسط يكديگر به شما بچشاند. بنگر كه چگونه آيات را گونه‌گون بازگو مى‌كنيم، باشد كه بفهمند.

يلبسكم: لبس (بر وزن عقل)، خلط و مشتبه كردن. فعل آن از باب «ضرب، يضرب» آيد و (بر وزن قفل) به معنى لباس پوشيدن. فعل آن از باب «علم، يعلم» آيد. شيعا: شيع (بر وزن عقل): آشكار شدن. شيعه: پيروان و ياران. جمع آن، شيع (به كسر شين و فتح ياء) است. در اينجا منظور گروه ها است. يذيق: ذوق: چشيدن. اذاقه: چشاندن. يفقهون: فقه: فهم و درك. «لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ» تا آنها بفهمند (فهم عميق).

«لبس» به معناى آميختن، و «شيع» جمع «شيعه»، به معناى گروه است. در آيه‌ى قبل، قدرت نجات‌بخش الهى مطرح شد، اينجا قدرت قهر و عذاب او. امام باقر عليه السلام فرمودند: مراد از عذاب آسمانى، دود و صيحه و مراد از عذاب زمينى، فرورفتن در آن و مراد از «يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً»، تفرقه در دين و بدگويى و كشتن يكديگر است. شايد آن حضرت در مقام بيان بعضى از نمونه‌ها بوده‌اند نه تمام مصاديق، زيرا مثلا عذاب فوق شامل فشار طاغوت‌ها كه حاكم بر مردمند و عذاب تحت شامل قهرى بدنبال نافرمانى مردم از رهبر حقّ كه از مردم و در مردم و هم سطح آنان است نيز مى‌شود. تعابير گوناگونى در قرآن خطاب به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، اين مضمون را بيان مى‌كند كه پيامبر مسئولِ ابلاغ دين خداست، نه اجبار مردم به ايمان آوردن. از جمله: «ما جَعَلْناكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظاً» ، «لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ»، «ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ» ، «ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ»، «أَ فَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ» ، «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ» ، «إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِيرٌ» و «قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ».

🌹سایر موضوعات مرتبط با همین آیه🌹 ۱- يكى از وظايف پيامبر، يادآورى قدرت بى‌مانند خداوند است. «قُلْ هُوَ الْقادِرُ» ۲- شرك، زمينه‌ساز دريافت انواع عذاب‌هاست. ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ قُلْ هُوَ الْقادِرُ ... ۳- خداوند، هم نجات‌بخش است، هم عذابگر، آنكه آگاهانه سراغ غير خدا مى‌رود، بايد منتظر عذاب باشد. قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‌ أَنْ يَبْعَثَ‌ ... ۴- تفرقه و تشتّت، از عذاب‌هاى الهى و در كنار عذاب آسمانى و زمينى مطرح شده است. «يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً» ۵- گاهى مردم، به وسيله‌ى مردم و با دست يكديگر عذاب و تنبيه مى‌شوند. «يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ» ۶- مبلّغان دينى بايد از روشهاى گوناگونى براى ارشاد مردم بهره‌گيرند. «انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآياتِ» ۷- اگر مفهومى را در قالب‌هاى متنوّع ارائه داديم، به تأثيرات بيشترى اميدوار باشيم. «نُصَرِّفُ الْآياتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ» ۸- چون راه شما حقّ است، از تكذيب مردم نگران نباشيد. «وَ هُوَ الْحَقُّ» ۹- تو مسئول وظيفه هستى، ضامن نتيجه نيستى. «لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ»