يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ
اى بنىاسرائيل! نعمت مرا كه به شما ارزانى داشتم و شما را بر جهانيان برترى بخشيدم ياد كنيد.
فَضَّلْتُکُمْ: برتریتان بخشیدم.
الْعَالَمِینَ: جهانیان.
منظور مردمان آن دوره از زمان است.
اين آيه، از فرزندان و نسل حضرت يعقوب مىخواهد كه براى معرفت بيشتر خداوند و زنده شدن روح شكرگزارى و دلگرم شدن به نعمتهاى الهى، از آن موهبتها و نعمتها ياد كنند. البتّه برترى و فضيلت بنىاسرائيل، نسبت به مردم زمان خودشان بود. زيرا قرآن درباره مسلمانان مىفرمايد: «كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ» شما بهترين امّتها هستيد.
همچنين ممكن است مراد از برترى، پيروزى حضرت موسى و قوم بنىاسرائيل بر فرعونيان باشد، نه برترى اخلاقى و اعتقادى.
زيرا قرآن بارها از بهانهجويىهاى بىمورد و بىاعتقادى آنها انتقاد مىكند.
پیام ها
۱- نعمت و فضيلت بدست خداوند است. «نعمتى، انعمت، فضلت»
۲- نجات از سلطهى طاغوت، از بزرگترين نعمتهاى الهى است. «نِعْمَتِيَ، فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمِينَ»