رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
(ابراهيم واسماعيل همچنين گفتند:) پروردگارا! ما را تسليم (فرمان) خود قرارده واز نسل ما (نيز) امّتى كه تسليم تو باشند قرارده و راه وروش پرستش را به ما نشانده وتوبهى ما را بپذير، كه همانا تو، توبهپذير مهربانى.
مناسك: نسك (بر وزن شتر و قفل) به معنى عبادت، ناسك به معنى عابد است،
منسك: (بروز معبد) عبادت، جمع آن مناسك است، اسم زمان و مكان نيز آيد.
تواب: بسيار رجوع كننده،
امة: گروهى كه در عقيده و يا در بعضى از چيزها مقصد مشترك دارند (گروه شكل يافته).
با آنكه حضرت ابراهيم واسماعيل هر دو در اجراى فرمان ذبح، عالىترين درجه تسليم در برابر خدا را به نمايش گذاردند، امّا با اين همه در اين آيه از خداوند مىخواهند كه مارا تسليم فرمان خودت قرارده. گويا از خداوند تسليم بيشتر و يا تداوم روحيّه تسليم را مىخواهند.
كسى كه فقط تسليم خدا باشد، نه در برابر عموى بتتراش تسليم مىشود و نه در برابر بتها به زانو مىافتد و نه از طاغوتها پيروى مىكند.