اما علت این که این دعا معمولاً در ماه رجب خوانده می شه، روایتی است که یکی از اصحاب امام صادق(؏) نقل کرده است.

محمّد بن ذكوان معروف به محمد سجاد نقل میکند به امام صادق(؏) عرض کردم: «جانم به فدای شما این ماه، ماه رجب است؛ دعایی به من تعلیم دهید که به واسطه آن خدا مرا بهره مند نماید.»

یه دور این دعا رو با معنی بخونیم💚 حضرت فرمودند:بنویس بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَ آمَنْ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍ يَا مَنْ يُعْطِي الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلُهُ يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفُهُ تَحَتُنَا مِنْهُ وَ رَحْمَةً أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيَا وَجَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنِّي بِمَسْأَلَتِي إِيَّاكَ جَميعَ شَرِ الدُّنْيَا وَ شَرِ الْآخِرَةِ فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ وَزِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ.

به نام خداوند بخشنده مهربان ای آن که برای هر خیری به او امید دارم و در هر شری از خشمش ایمنی جویم ای آن که در برابر عمل اندک مزد بسیار عطا میکند. ای آن که به هر که از او بخواهد میبخشد. ای آن که به هر که از او نخواهد و او را نشناسد نیز می بخشد،عطایش از روی مهربانی و رحمت است به خاطر درخواستی که از تو کردم همه خیر دنیا و خیر آخرت را به من عطا کن و همه شر دنیا و شر آخرت را از من بازگردان. زیرا آنچه را تو عطا کنی کاستی ندارد و از احسانت بر من بیفزای ای بزرگوار.

حضرت دعا را کلمه کلمه به اصطلاح امروزی، دیکته یا املاء فرموده و راوی هم نوشته. دعا با عبارت وَزِدْنِي مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِیم تمام شده است و حضرت تا همین جا را به محمدِ سجّاد فرموده اند. در ادامه راوی میگوید،حضرت محاسن شریف خود را با دست چپ گرفتند و با حالت استغاثه همراه حرکت دادن انگشت اشاره دست راست، به سمت راست و چپ این دعا را از اول شروع به خواندن کردند و در پایان یک جمله هم اضافه فرمودند:

يَا ذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ يَا ذَا النَّعْمَاءِ وَالْجُودِ يَا ذَا الْمَنِ وَ القَوْلِ حَرِمْ شَيْبَتِي عَلَى النَّارِ. ای دارای بزرگی و رأفت و محبت ای دارای بخشش و جود ای دارای عطا و کرم محاسن سفیدم را بر آتش دوزخ حرام کن.

در نقل دیگری آمده که حضرت دست خودشان را به محاسن شریف گرفتند و وقتی دعا را خواندند و تمام شد، کف دستشان پر از قطرات اشک شده بود.

بر اساس همین روایتی که محمد سجاد نقل کرده خواندن این دعا در صبح و شب ماه رجب و همچنین بعد از نمازها چه نمازهای واجب و چه نمازهای مستحب سفارش شده است؛ به هر حال دعا، دعای عامی است ولی خواندن آن در ماه رجب بیشتر مورد تأکید قرار گرفته است.

واقعیت مطلب این است که در دعاهایی که از اهل بیت(؏) به ما رسیده است، حداقل پنج یا شش نحوه حرکات دست وجود دارد، که ما معمولاً از یک یا دو مورد آن استفاده میکنیم.

در حالی که هر کدام از آنها در عرف آن جامعه معنایی داشته و ائمه(؏)هم با همان عرف در درگاه خدا دعا و عرض ادب میکرده اند.

برای مثال: همان طور که در بین ما ایرانی‌ها مرسوم است برای ادای احترام، دست بر سینه میگذاریم، و آن را نشانه ادب میدانیم و همین حرکت را در وقت تشرف به حرم امام رضا(؏) هم انجام میدهیم.