برو داداش حوصله دردِسر ندارم..میبریش میزنے به جایے اصلا من وسیله دستمو به هیچ بنی بشری نمیدم.. صدای خنده بچه ها فضا را پر کرده بود..

اما هیچ ڪدامشان خبر نداشتند ڪه آیا طلوع خورشید فردا را خواهند دید یا نه؟؟

حال و هواشون و نگاه کجای کاریم؟؟ ماهایے ڪه حتی عرضه ی شاد کردن دل امام عصرمون رو نداریم.. چه برسه به شهدا و..

یه مُشت بےعرضه جمع شدیم تو قفسے ڪه بهش میگن دنیــا.. هنوزگیرِ دنیاییم... چطور هوای پرواز میخواییم؟؟ اینو بفهمیم..

بهمون گفتن یه دنیایی هست ڪه هرکس توش بهش وابسته بشه زده تو جاده خاکی.. کدوم دنیا؟؟

همونی ڪه خدا مارو باهاش امتحان میکنه همونے ڪه باهامون سازگاری نداره همونی که پررنجه

خدا یه راهی قرار داده اما قرار گرفتن تو این راه کار آسونی هم نیست دور و برت پُره از وسوسه ها و راه‌های شیطانی همون راهی که تشخیصش از مو باریک تره و حرکت بر آن را حرکت بر برنده تر از شمشیر دانستند...

میدونی از کدوم راه حرف میزنم؟؟ " صراط المستقیم.." صراط المستقیم فقط یک راهه یه راه مستقیم و هزار بی راهه.. اسمش میگه من مستقیم و هموارم اما همچین هموارم نیست...

بقول شهید همدانی از سیم خاردار نفست عبور کردی که التماس دعای شهادت داری؟! شهیدا همه.. از سیم خاردار نفسشون عبور کردن و صراط مستقیم رو معنا کردن..

تو چے؟؟ چندمرده حلاجی؟؟ راحت باش دلتو رهاش کن.. بزار دل آه بکشه.. چقدر کیف داره ڪه زیر ذره‌بین بگیرنت.. مخصوصا شهدا.. بلدی توجهشونو جلب کنے؟؟ خیلے خوب خریدار پیدا میکنی ها تو نه ها اون دلت که نذاشتے هرکاری خواست بکنه!

قدم برمیداری نگاه میکنی گوش میدی حرف میزنی کار میکنی یه ذره رضایت خدا توش نباشه.. باختی..

خدایے ڪه به ملک بودن و مالک بودنش اعتراف میکنیم مگه میشه غافِرالخطایاے تو نباشد؟!