🌹___☘___🌹___☘___🌹 به نام آنکه هستی نام ازو یافت فلک جنبش، زمین آرام ازو یافت خدایی کافرینش در سجودش گواهی مطلق آمد بر وجودش به نام آن خدای مهربانی که ما را جاودان بخشیده جانی خداوندی که جان از رحمت اوست سماوات و زمین در خدمت اوست بگویم ابتدا نام خدایی که بی اذنش نمی‌آید صدایی خداوندی که ذکرش چاره ساز است خودش تضمین رفع هر نیاز است 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌹___☘___🌹___☘___🌹 رضی الدین آرتیمانی از شعرای قرن ۱۱ هجری قمری است . مثنوی ساقی نامه او با ۱۶۳ بیت شهرتی جهانی دارد . در زیر چند بیت از این مثنوی را می خوانیم : الهی به مستان میخانه ات به عقل آفرینان دیوانه ات به دری که عرش است او را صدف به ساقی کوثر به شاه نجف به نور دل صبح خیزان عشق ز شادی به انده گریزان عشق به صبری که در ناشکیبا بود به شرمی که در روی زیبا بود به میخانه وحدتم راه ده دل زنده و جان آگاه ده #رضی_الدین_آرتیمانی 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

اندر آثار و احوال (پرویز ناتل خانلری) 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌹___☘___🌹___☘___🌹 قطب الدین محمد فقیه اشکوری ، بعنوان اعتراض به شیخ بهایی که به دربار صفوی رفت و آمد داشته ، رباعی زبر را سرود و برای وی فرستاد: از خوان فلک قرص جویی بیش مخور انگشت عسل مخواه و صد نیش مخور از نعمت الوان شهان دست بدار خون دل صد هزار درویش مخور شیخ بهایی اینچنین پاسخ داد : زاهد به تو تقوی و ریا ارزانی من دانم و بی دینی و بی ایمانی تو باش چنین و طعنه می زن بر من من کافر و من یهود و من نصرانی 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌹___☘___🌹___☘___🌹 به نام خدای بلندآسمان خداوند خاک و خدای جهان به نام خداوند نیلوفرین ستایش ز بهر تو ای بهترین به نام خداوند دادار پاک پدید آور آدم از آب وخاک

🌹___☘___🌹___☘___🌹 روزی ملک الشعرای بهار به همراه شهریار و دو نفر هز دوستانشان به نام های علمداری و دیبا به کرج می رفتند . بهار فی البداهه سرود : ای کرج سویت سه تن از شهر یار آورده ام با علمداری و دیبا شهریار آورده ام شهریار ماه را از بس که گفتی سوی ده بلبلی با لطف و لحن شهری آر آورده ام خلق می گفتند: با یک گل نمی آید بهار زین سبب سویت سه گل با یک بهار آورده ام 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌹___☘___🌹___☘___🌹 به نام خدای بلندآسمان خداوند خاک و خدای جهان به نام خداوند نیلوفرین ستایش ز بهر تو ای بهترین به نام خداوند دادار پاک پدید آور آدم از آب وخاک

🌹___☘___🌹___☘___🌹 #عید_قربان حاجيـا گر نفس دون را ذبـح و قربانی کنی سـیـنه را خــالـی گر از امیــال نفسانی کنی گر خلیــل آسا گــذر کردی ز اسماعيـل نفس بعـد از آن درک حضـور فیــض ربـــانی کنی. #سید_محمدرضاشمس(ساقی) 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌹___☘___🌹___☘___🌹 شیخ سیف الدینکه از مشاهیر عصر خود بوده بر سر جنازه ای حاضر شد ، به او گفتند تلقین بخوان ؛ سر را نزدیک میت آورد و گفت : گر من گنه جمله جهان کردستم لطف تو امید است بگیرد دستم گفتی که به وقت عجز گیرم دستت عاجز تر از این مخواه که اکنون هستم 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌷___🍀___🌷___🍀___🌷 میرداماد فیلسوف بزرگ زمان صفوی این رباعی را برای استاد خود شیخ بهایی فرستاد : از شاخ برهنه برگ و بر میطلبم از خانه عنکبوت پر میطلبم اندر دهن مار شکر میطلبم از پشه ماده شیر نر میطلبم شیخ بهایی این چنین رباعی او را تفسیر کرد و پاسخ داد : علم است برهنه شاخ و تحصیل بر است تن خانه عنکبوت و دل بال و پر است زهر است دهان علم و دستت شکر است هر پشه که او چشیده او شیر نر است #شیخ_بهایی #میرداماد 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌹☘🌹☘🌹 به نام آن خدای پاک سبحان که ازخاک آفرید اینگونه انسان

🌹____☘___🌹___☘___🌹 یک شعر زیبا در قالب مستزاد از مرحوم پژمان بختیاری : دیشب همه شب در برم آن سلسله مو بود من بودم و او بود گل بود و صفا بود و صبا بود و سبو بود من بودم و او بود دامان چمن پر گل و در دامن گلزار من بودم و دلدار مه دلکش و گل نغز و هوا غالیه بو بود من بودم و او بود چشمان من از اشک سعادت شده لبریز و آن گلبن نوخیز چون شاخ گل افتاده به پیراهن جو بود من بودم و او بود گر زیر گل سرخ و گر زیر گل زرد آن ماه زمین گرد میرفت و دلم در پی او از همه سو بود من بودم و او بود با او به چمن خوشدل و سرمست چمیدم دیدم من و دیدم نیکوئی خو در خور زیبایی رو بود من بودم و او بود همصحبت من او شد و همصحبت او من در ساحت گلشن معشوقه نکو عشق نکو حال نکو بود من بودم و او بود از نام و نشانش چه سرایم سخن ای دوست بگذر ز من ای دوست روح من و عشق من و آمال من او بود من بودم و او بود #پژمان_بختیاری 👉 https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab

🌹—-☘️—-🌹—-☘️—-🌹 به نام خداوند دانش نواز خداوند درمانگر چاره ساز

🌹—-☘️—-🌹—-☘️—-🌹 اول دفتر به نام ايزد دانا صانع پروردگار حي توانا اکبر و اعظم خداي عالم و آدم صورت خوب آفريد و سيرت زيبا از در بخشندگي و بنده نوازي مرغ هوا را نصيب و ماهي دريا قسمت خود مي خورند منعم و درويش روزي خود مي برند پشه و عنقا حاجت موري به علم غيب بداند در بن چاهي به زير صخره صما جانور از نطفه مي کند شکر از ني برگ تر از چوب خشک و چشمه ز خارا شربت نوش آفريد از مگس نحل نخل تناور کند ز دانه خرما از همگان بي نياز و بر همه مشفق از همه عالم نهان و بر همه پيدا پرتو نور سرادقات جلالش از عظمت ماوراي فکرت دانا خود نه زبان در دهان عارف مدهوش حمد و ثنا مي کند که موي بر اعضا هر که نداند سپاس نعمت امروز حيف خورد بر نصيب رحمت فردا بارخدايا مهيمني و مدبر وز همه عيبي مقدسي و مبرا ما نتوانيم حق حمد تو گفتن با همه کروبيان عالم بالا سعدي از آن جا که فهم اوست سخن گفت ور نه کمال تو وهم کي رسد آن جا 👉https://eitaa.com/hekayatvaabyatnab