پیرمرد محتضری که احساس می کرد مردنش نزدیک است، به پسرش گفت: مرا به حمام ببر. پسر، پدرش را به حمام برد.
پدر تشنه اش شد. آب خواست. پسر قنداب خنکی سفارش داد برایش آوردند و آن را به آرامی در دهان پدر ریخت و پس از شست وشو پدر را به خانه برد.
پس از چندی پدر از دنیا رفت و روزگار گذشت و پسر هم به سن کهولت رسید روزی به پسرش گفت: فرزندم مرگ من نزدیک است مرا به حمام ببر و شست وشو بده.
پسر نااهل بود و با غر و لند پدر را به حمام برد و کف حمام رهایش کرد و با خشونت به شستن پدر پرداخت.
پیرمرد رفتار خود با پدرش را به یاد آورد. آهی کشید و به پسر گفت: پسرم تشنه هستم.
پسر با تندی گفت: این جا آب کجا بود و طاس را از گنداب حمام پر کرد و به حلقوم پدر ریخت.
پدر اشک از دیده اش سرازیر شد و گفت: من قنداب دادم، گنداب خوردم. تو که گنداب می دهی ببین چه می خوری؟
30.71M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 سید مهدی قوام - https://eitaa.com/hekmat66☕️
♨️غیرت و حیا چه شد؟
✍🏻شیخ بهاءالدین عاملی در یکی از کتاب های خود مینویسد:
«روزی زنی نزد قاضی شکایت کرد که پانصد مثقال طلا از شوهرم طلب دارم و او به من نمیدهد. قاضی شوهر را احضار کرد. سپس از زن پرسید: آیا شاهدی داری؟
🔻زن گفت: آری، آن دو مرد شاهدند.قاضی از گواهان پرسید: گواهی دهید که این زن پانصد مثقال از شوهرش طلب دارد.
💠گواهان گفتند: سزاست این زن نقاب صورت خود را عقب بزند تا ما وی را درست بشناسیم که او همان زن است. چون زن این سخن را شنید، بر خود لرزید!
✍️ شوهرش فریاد برآورد شما چه گفتید؟برای پانصد مثقال طلا، همسر من چهره اش را به شما نشان دهد؟! هرگز! هرگز! من پانصد مثقال را خواهم داد و رضایت نمیدهم که چهرهی همسرم درحضور دو مرد بیگانه نمایان شود.
🌷چون زن آن جوانمردی و غیرت را از شوهر خود مشاهده کرد از شکایت خود چشم پوشید و آن مبلغ را به شوهرش بخشید.»
✍🏻چه خوب بود که آن مرد با غیرت، جامعه امروز ما را هم میدید که چگونه رخ و ساق به همگان نشان میدهند و شوهران و پدران و برادرانشان نیز هم عقیده آنهایند و در کنارشان به رفتار آنان مباهات می کنند.
❤️عاقبت شوخی با نامحرم
👈یکی از علمای مشهد می فرمود :
♦️روزی در محضر مرحوم حجت الاسلام سید یونس اردبیلی بودیم، جوانی آمد و مسئله ای پرسید.
گفت مادرم را دو روز پیش دفن کردم هنگامی که وارد قبر شدم و جنازه مادرم را گرفته خواستم صورت او را روی خاک بگذارم کیف کوچکی که اسناد و مدارک و مقداری پول و چک هایی در آن بوده از جیبم میان قبر افتاده آیا اجازه می دهید نبش قبر کنیم تا مدارک را برداریم؟
و تقاضا کرد که نامه ای به مسئولین قبرستان بنویسند که آنها اجازه نبش قبر بدهند، ایشان فرمود همان قسمت قبر را که می دانید مدارک درآنجاست بشکافید و مدارک را بردارید و نامه ای برای او نوشت.
❇️بعد از چند روز آن جوان را دوباره در منزل آقای اردبیلی دیدم ، آقا از او پرسیدند آیا شما کارتان را انجام دادید و به نتیجه رسیدید، او غمگین و مضطرب بود و جواب نداد.
🔶بعد از آنکه دوباره اصرار کردند گفت: وقتی قبر را نبش کردم دیدم مار سیاه باریکی دور گردن مادرم حلقه زده و دهانش را در دهان مادرم فرو برده و مرتب او را نیش می زند، چنان منظره وحشتناکی بود که من ترسیدم دوباره قبر را پوشاندم.
☀️از او پرسیدم آیا کار زشتی از مادرت سر می زد؟
🔷گفت من چیزی بخاطر ندارم ولی همیشه پدرم او را نفرین می کرد زیرا او در ارتباط با نامحرم بی پروا بود و با سر و روی باز با مرد نامحرم روبرو می شد و بی پروا با او سخن می گفت و در پوشش و حجاب رعایت قوانین اسلامی را نمی کرد.
با نامحرمان شوخی می کرد و می خندید و از این جهت مورد عتاب و سرزنش پدرم بود.
.
◼️حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
یکی از گروه هایی که وارد جهنم می شوند زنان بدحجابی هستند که برای فتنه و فریب مردان خود را آرایش و زینت می کنند.
📚( کنزالعمال ، ج 16 ، ص 383 )
✅برو کشکت را بساب
✍️میگویند روزی مرد کشک سابی نزد شیخ بهائی رفت و از بیکاری و درماندگی شکوه نمود و از او خواست تا اسم اعظم را به او بیاموزد، چون شنیده بود کسی که اسم اعظم را بداند درمانده نشود و به تمام آرزوهایش برسد. شیخ مدتی او را سر گرداند و بعد به او میگوید اسم اعظم از اسرار خلقت است و نباید دست نااهل بیافتد و ریاضت لازم دارد و برای این کار به او دستور پختن فرنی را یاد میدهد و میگوید آن را پخته و بفروشد بصورتی که نه شاگرد بیاورد و نه دستور پخت را به کسی یاد دهد.
مرد کشک ساب میرود و پاتیل و پیاله ای میخرد شروع به پختن و فروختن فرنی میکند و چون کار و بارش رواج میگیرد طمع کرده و شاگردی میگیرد و کار پختن را به او میسپارد. بعد از مدتی شاگرد میرود بالا دست مرد کشک ساب دکانی باز میکند و مشغول فرنی فروشی میشود به طوری که کار مرد کشک ساب کساد میشود.
کشک ساب دوباره نزد شیخ بهائی میرود و با ناله و زاری طلب اسم اعظم میکند. شیخ چون از چند و چون کارش خبردار شده بود به او میگوید: «تو راز یک فرنیپزی را نتوانستی حفظ کنی حالا میخواهی راز اسم اعظم را حفظ کنی؟ برو همان کشکت را بساب.»
✅حکایت وصل مهدی(عج)
🌴در جنگ جهانی اول اوضاع ايران خيلي متشنّج شده بود. از يك طرف روسها ريختند و تصاحب كردند، از يك طرف ديگران ريختند و تصاحب كردند. يك وضع عجيبي بود. و مردم ايران مضطرب، منقلب، هيچ تكيه گاهي نداشتند. مرحوم ميرزاي نائيني، از اين پيشامد ناهنجار به ساحت مقدس اميرالمومنين علیه السلام و سائر ائمّه طاهرين علیهم السلام، مخصوصاً به پيشگاه مبارك امام زمان علیه السلام، شكايت هاي زيادي می کند.
مرحوم ميرزاي نائيني می گوید: من خيلي به حضرت حجّت علیه السلام ناليدم: يابن العسكري! ايران اين طور شده است. مردم، بي سر و سامان شده اند، بي پناه شده اند. نظم نيست، امنيّت نيست، چنين و چنان است. يك روز همينطوري كه متوسّل شده بودم، بر من مكاشفهاي شد و حضرت را زيارت كردم. ديدم حضرت در کنار ديوار مرتفعي که سر به آسمان كشيده، ایستاده اند. پس با انگشت به من اشاره فرمودند كه نگاه كن، و من نگاه كردم. ديدم ديواري که سي يا چهل متر ارتفاع دارد، چهار متر، پنج متر بالاي ديوار منحني شده است، و قريب است كه بيافتد، چرا که به يك موئي بند است. اين ديوار چهل متري اينطور كج شده است.
پس حضرت به من اشاره کردند كه نگاه كن. نگاه كردم، ديدم انگشت حضرت هم به طرف ديوار است. سپس فرمودند: اين ديوار، ايران است، كج ميشود، امّا ما با انگشتمان نگهش داشته ایم و نميگذاريم خراب شود. اينجا، شيعه خانه ما است. كج مي شود، اما نمي گذاريم خراب بشود.
📚 کتاب مجالس حضرت مهدی؛ ص۲۶۱
🔸یکی از شاگردان مرحوم شیخ رجبعلی خیاط می گفت : بعد از فوت مرحوم شیخ ، ایشان را در خواب دیدم ، از او سوال کردم در چه حالی ؟
گفت : فلانی من ضرر کردم
با تعجب گفتم : تو ضرر کردی، چرا !؟
فرمود : زیرا خیلی از بلاها که بر من نازل می شد با توسل آن ها را دفع میکردم ، ای کاش حرفی نمیزدم چون الان می بینم برای آنهایی که در دنیا بلاها را تحمل می کنند ، در اینجا چه پاداشی می دهند !
📚منبع : کرامات معنوی : ص 72
✅ شهید شیخ احمد کافی نقل می کرد که:
✍️شبی خواب بودم که نیمه های شب صدای در خانه ام بلند شد از پنجره طبقه دوم از مردی که آمده بود به در خانه ام پرسیدم که چه می خواهد؛ گفت که فردا چکی دارد و آبرویش در خطر است.می خواست کمکش کنم.
💭لباس مناسب پوشیدم و به سمت در خانه رفتم، در حین پایین آمدن از پله ها فقط در ذهن خودم گفتم: با خودت چکار کردی حاج احمد؟ نه آسایش داری و نه خواب و خوراک؛ همین. رفتم با روی خوش با آن مرد حرف زدم و کارش را هم راه انداختم و آمدم خوابیدم. همان شب حضرت حجه بن الحسن (عج) را خواب دیدم... فرمود: شیخ احمد حالا دیگر غر میزنی؛ اگر ناراحتی حواله کنیم مردم بروند سراغ شخص دیگری؟ آنجا بود که فهمیدم که راه انداختن کار مردم و کار خیر، لطف و محبت و عنایتی است که خداوند و حضرت حجت (عج) به من دارند...
💥وقتی در دعاهایت از خدا توفیق کار خیر خواسته باشی، وقتی از حجت زمان طلب کرده باشی که حوائجش بدست تو برآورده و برطرف گردد و این را خالصانه و از روی صفای باطن خواسته باشی؛ خدا هم توفیق عمل می دهد، هرجا که باشی گره ای باز میکنی؛
ولو به جواب دادن سوال رهگذری..
┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈
طلبه جوان و شیخ بهایی:
آورده اند: روزی طلبه جوانی که در زمان شاه عباس در اصفهان درس می خواند نزد شیخ بهایی آمد و گفت: من دیگر از درس خواندن خسته شده ام و می خواهم دنبال تجارت و کار و کاسبی بروم چون درس خواندن برای آدم، آب و نان نمی شود و کسی از طلبگی به جایی نمی رسد و به جز بی پولی و حسرت، عایدی ندارد.
شیخ بهایی گفت: بسیار خب! حالا که می روی حرفی نیست. فعلا این قطعه سنگ را بگیر و به نانوایی برو چند عدد نان بیاور با هم غذایی بخوریم و بعد هر کجا می خواهی برو، من مانع کسب و کار و تجارتت نمی شوم. جوان با حیرت و تردید، سنگ را گرفت و به نانوایی رفت و سنگ را به نانوا داد تا نان بگیرد ولی نانوا او را مسخره نمود و از مغازه بیرون کرد.
پسر جوان با ناراحتی پیش شیخ بهایی برگشت و گفت: مرا مسخره کرده ای؟
نانوا نان را نداد هیچ، جلوی مردم مرا مسخره کرد و به ریش من هم خندید.
شیخ بهایی گفت: اشکالی ندارد. پس به بازار علوفه فروشان برو و بگو این سنگ خیلی با ارزش است سعی کن با آن قدری علوفه و کاه و جو برای اسب هایمان بخری. او دوباره به بازار رفت تا علوفه بخرد ولی آن ها نیز چیزی به او ندادند و به او خندیدند. جوان که دیگر خیلی ناراحت شده بود نزد عالم بزرگوار شیخ بهایی آمد و ماجرا را تعریف کرد. علامه شیخ بهایی گفت: خیلی ناراحت نباش. حالا این سنگ را بردار و به بازار صرافان و زرگران ببر و به فلان دکان برو و بگو این سنگ را گرو بردار و در ازای آن، صد سکه به من قرض بده که اکنون نیاز دارم. طلبه جوان گفت: با این سنگ، نان و علوفه ندادند، چگونه زرگران بابت آن پول می دهند؟ شیخ بهایی گفت: امتحان آن که ضرر ندارد. طلبه جوان با این که ناراحت بود، ولی با بی میلی و به احترام علامه شیخ بهایی به بازار صرافان و جواهرفروشان رفت و به همان دکانی که عالم گرانقدر شیخ بهایی گفته بود برو!!!؟ و گفت: این سنگ را در مقابل صد سکه به امانت نزد تو می سپارم. مرد زرگر نگاهی به سنگ کرد و با تعجب، نگاهی به پسر جوان انداخت و به او گفت: قدری بنشین تا پولت را حاضر کنم. سپس شاگرد خود را صدا زد و در گوش او چیزی گفت و شاگرد از مغازه بیرون رفت. پس از مدتی کمی شاگرد با دو مامور به دکان بازگشت.
ماموران پسرجوان را گرفتند و می خواستند او را با خود ببرد. او با تعجب گفت: مگر من چه کرده ام؟ مرد زرگر گفت: می دانی این سنگ چیست و چقدر می ارزد؟
پسر گفت: نه، مگر چقدر می ارزد؟
زرگر گفت: ارزش این گوهر، بیش از ده هزار سکه است. راستش را بگو، تو در تمام عمر خود حتی هزار سکه را یک جا ندیده ای، چنین سنگ گران قیمتی را از کجا آورده ای؟ پسر جوان که از تعجب زبانش بند آمده بود و فکر نمی کرد سنگی که به نانوا با آن نان هم نداده بود این مقدار ارزش هم داشته باشد با من من کردن و لکنت زبان گفت: به خدا من دزدی نکرده ام. من با علامه شیخ بهایی نشسته بودم که او این سنگ را به من داد تا برای وام گرفتن به این جا بیاورم. اگر باور نمی کنید با من به مدرسه بیائید تا به نزد عالم بزرگوار شیخ بهایی برویم.
ماموران پسر جوان را با ناباوری گرفتند و نزد علامه شیخ بهایی آمدند. ماموران پس از ادای احترام به عالم گرانقدر شیخ بهایی، قضیه آن جوان طلبه را به او گفتند. او ماموران را مرخص کرد و گفت: آری این جوان راست می گوید. من این سنگ قیمتی را به او داده بودم تا گرو گذاشته، برایم قدری پول نقد بگیرد. پس از رفتن ماموران، طلبه جوان با شگفتی و خنده: به علامه شیخ بهایی! گفت؛ حضرت استاد؛ قضیه چیست؟ امروز با این سنگ، عجب بلاهایی سر من آوردید! مگر این سنگ چیست که با آن کاه و جو ندادند ولی مرد صراف حاضر شد بابت آن ده هزار سکه بپردازد.
عالم گرانقدر حضرت شیخ بهایی گفت: ای جوان! این سنگ قیمتی که می بینی، گوهر شب چراغ است و این گوهر کمیاب، در شب تاریک چون چراغ می درخشد و نور می دهد. همان طور که دیدی، قدر زر را زرگر می شناسد و قدر گوهر را گوهری می داند. نانوا و قصاب، تفاوت بین سنگ و گوهر را تشخیص نمی دهند و همگان ارزش آن را نمی دانند. وضع ما هم همین طور است. ارزش علم و عالم را انسان های عاقل و فرزانه می دانند و هر بقال و عطاری نمی داند ارزش طلب علم و گوهر دانش چقدر است و فایده آن چیست. حال خود دانی خواهی پی تجارت برو و خواهی به تحصیل علم بپرداز. طلبه جوان از این که می خواست از طلب علم دست بکشد، پشیمان شد و به آموزش علم ادامه داد تا به مقام استادی بزرگ رسید.
منابع؛ کتب علوم غریبه
«سر المستتر» علامه شیخ بهایی
گوهر شب چراغ ؛ محمد حسین نائینی
💠✨ امام صادق ع میفرمایند :
▫️👈اگر کسی مومنی را به خاطر عیبی که دارد سرزنش کند، از دنیا نخواهد رفت مگر به آن عیب، کسی که سرزنش میکند دچار شود. مثال کسی به مومنی خسیس میگوید و سرزنشش میکند که خسیس هستی حتما از دنیا نخواهد رفت تا خسیس شود و بمیرد.
💠✨دکتر شریعتی میگوید:
▫️👈در کلاس پنجم که درس میخواندم از یک پسر که همیشه ته کلاس مینشست، به سه علت متنفر بودم. نخست آن که کچل بود . دوم چون سیگار میکشید و سوم این که در آن سن و سال زن داشت. روزی از خیابان رد میشدم که آن پسر را دیدم. در حالی که خودم کچل شده بودم، کنار همسرم راه میرفتم و سیگار در دست داشتم. آن روز یاد گرفتم گاهی عیبهایی که در دیگران میبینم و بیزارم ملامت نکنم چون ممکن است روزی خود گرفتار آن شوم.
حفاظت از نماز امام در ظهر عاشورا - انصاریان.mp3
943.8K
🎤 حفاظت از نماز امام در ظهر عاشورا - انصاریان
تولد شیخ عبدالکریم حائری یزدی - انصاریان.mp3
2.85M
🎤 تولد شیخ عبدالکریم حائری یزدی - انصاریان
هدایت شده از عارفانه
#خداوند_مشتاق_کیست؟
✍🏻 میرزا جواد آقا ملکی تبریزی
خداوند به یکی ازصدیقین وحی فرمود
که من در میان بندگانم کسانی را دارم که
مرا دوست دارند و من هم آنها را دوست دارم.
آنها مشتاق من هستند و من نیز مشتاق آنها
مرا همواره یاد می کند، من نیز به یاد آنها هستم.
در تمام کارها به من نظر دارند، من هم
توجهم به آنهاست. آن صدیق گفت: معبود
من نشانه آنهاکه مورد توجه توهستند چیست؟
👈🏻فرمود: آنها کسانی هستند که
درانتظار غروب آفتاب هستند تا شب
فرا برسد و تاریکی همه جا گسترده شود
و آنها در دل شب با من به راز و نیاز بایستند.
👈🏻صورتهاشان را از روی خضوع
روی خاک بگذارند و به مناجات بپردازند.
👈🏻در دل شب به خاطر نعمتهایی که
به آنها داده ام مرا خالصانه سپاس می گویند.
👈🏻تا سحر با ضجه و استغاثه در قیام و
رکوع و سجودند. به خاطر عشقی که به من
دارند، خودشان را در رنج و سختی می اندازند.
اولین چیزی که به آنها می دهم این
است که از نور خود به دلهاشان میتابانم
تا به واسطه آن نسبت به من معرفت یابند.
📚رسالهلقاءالله؛ص133
🌙 از کوزه همان برون تراود 🌙
روزی "لئو تولستوی*" در خیابانی راه می رفت که ناآگاهانه به زنی تنه زد!
زن بی وقفه شروع به فحش دادن و بد و بیراه گفتن کرد!
بعد از مدتی که خوب فحش داد،
تولستوی کلاهش را از سر برداشت و محترمانه معذرت خواهی کرد، و در پایان گفت: من لئو تولستوی هستم!
زن که بسیار شرمگین شده بود، عذرخواهی کرد و گفت: چرا خودتان را زودتر معرفی نکردید؟!
تولستوی در جواب گفت: شما داشتید با توهین هایتان خودتان را معرفی میکردید و من هم صبر کردم تا توضیحات شما تمام شود و من هم خودم را معرفی کردم...
✡️ داستان آن پادشاه جهود که نصرانیان را میکشت از بهر تعصب!
🎯 تمثیلی از مکر #یهودیان_مخفی و وظیفهی ما
📚 مولوی » مثنوی معنوی » دفتر اول 🖋https://eitaa.com/hekmat66☕️
✡️ مولانا و داستان «وزیر یهودی» / مقدمه
1️⃣ #مولوی در کتاب اوّل #مثنوی «داستان آن پادشاه جهود که نصرانیان را میکشت از بهر تعصب» نقل کرده است.
2️⃣ توجه مولانا جلالالدین محمد بلخی به این داستان و پیامهای آن عجیب و نتیجهگیری آن عجیبتر و بس عبرتآموز است.
3️⃣ نمیدانیم مولوی بر اساس کدام تجربهی تاریخی و با چه هدفی این داستان را بیان کرده است. اما این داستان نحوهی فعالیت #یهودیان_مخفی را به زیبایی نشان میدهد.
📝 خلاصهی داستان از این قرار است:
✡️ مولانا و داستان «وزیر یهودی» (١)
1️⃣ حکمرانی یهودی است که اتباع او مسیحی شدهاند و وی با خشونت به قلعوقمع ایشان مشغول است:
🔸 بود شاهی در جهودان ظلمساز
🔸 دشمن عیسی و نصرانیگداز
🔹 عهد عیسی بود و نوبت آنِ او
🔹 جان موسی او و موسی جان او
🔸 شاه از حقد جهودانه چنان
🔸 گشت اَحْوَل، کالأمان یا رب امان
🔹 صد هزاران مؤمن مظلوم کُشت
🔹 که پناهم دین موسی را و پُشت
2️⃣ این کشتارها نتیجه نمیدهد و روز به روز بر شمار گروندگان به آئین مسیح افزوده میشود تا سرانجام وزیر او خدعهای میاندیشد. وزیر به شاه توصیه میکند که به وی اتهام مسیحیشدن وارد کند و به این بهانه گوش و دست او را ببُرد و بینیاش را بشکافد و برای اعدام به پای طناب دار ببرد و سپس با شفاعت آزادش کند. بدینسان، وزیر به جایگاهی چنان احترامآمیز دست مییابد که بتواند در مسیحیان نفوذ کند و حتی در رأس ایشان جای گیرد:
🔸 گفت ای شه گوش و دستم را ببُر
🔸 بینیام بشکاف اندر حکم مُر
🔹 بعد زآن در زیرِ دار آور مرا
🔹 تا بخواهد یک شفاعتگر مرا
🔸 آن گهم از خود بران تا شهرِ دور
🔸 تا دراندازم در ایشان شرّ و شور
3️⃣ شاه طبق نقشهی فوق عمل میکند و وزیرِ دست و گوش بریده و بینی شکافته را به اتهام مسیحیشدن به میان نصرانیان میراند و وزیر خود را قربانیِ گروش به دین عیسی و عالِم به اسرار آن جا میزند:
🔸 پس بگویم من به سِرّ نصرانیم
🔸 ای خدای رازدان میدانِیَم
🔹 شاه واقف گشت از ایمان من
🔹 وز تعصب کرد قصد جان من
🔸 گر نبودی جان عیسی چارهام
🔸 او جهودانه بکردی پارهام
🔹 بهر عیسی جان سپارم سَر دهم
🔹 صد هزاران منّتش بر خود دهم
🔸 جان دریغم نیست از عیسی ولیک
🔸 واقفم بر عِلم دینش نیک نیک
🔹 حیف میآید مرا کآن دین پاک
🔹 در میان جاهلان گردد هلاک
🔸 شکر ایزد را و عیسی را که ما
🔸 گشتهایم آن دین حق را رهنما
🔹 از جهود و از جهودی رستهام
🔹 تا به زُنّاری میان را بستهام
🔸 دور دور عیسِي است ای مردمان
🔸 بشنوید اسرار کیش او به جان
4️⃣ بدینسان، یهودیِ خدعهگر در میان مسیحیان جایگاهی رفیع مییابد:
🔸 صد هزاران مرد ترسا سوی او
🔸 اندک اندک جمع شد در کوی او
🔹 او بیان میکرد با ایشان به راز
🔹 سرّ انگلیون و زِنّار و نماز
🔸 او بهظاهر واعظ احکام بود
🔸 لیک در باطن صفیر و دام بود
🔹 دل بدو دادند ترسایان تمام
🔹 خود چه باشد قوّت تقلید عام
🔸 در درون سینه مِهرش کاشتند
🔸 نایب عیسیش میپنداشتند!
5️⃣ وزیر ۶ سال در میان مسیحیان زیست و با تزویر به مولا و مقتدای ایشان بدل شد. تا سرانجام شاه به او پیام داد که: "وقت آمد، زود فارغ کن دلم."
✡️ مولانا و داستان «وزیر یهودی» (٢)
1️⃣ در این زمان مسیحیان به ١٢ گروه تقسیم میشدند که در رأس هر دسته امیری بود و جملگیِ ایشان و قومشان وزیر را رهبر معنوی خود میدانستند.
2️⃣ وزیر بهدستور شاه ابتدا برای هر یک از سران ١٢گانهی فوق طوماری از احکام عیسی نوشت که با طومار دیگری متناقض بود و بدینسان در میان مسیحیان تفرقه انداخت و ایشان را به ١٢ جناح معارض و معاند بدل کرد:
🔸 ساخت طوماری بهنام هر یکی
🔸 نقش هر طومار دیگر مسلکی
🔹 حکمهای هر یکی نوعی دگر
🔹 این خلاف آن ز پایان تا به سر
🔸 در یکی راه ریاضت را و جوع
🔸 رکن توبه کرده و شرط رجوع
🔹 در یکی گفته ریاضت سود نیست
🔹 اندرین ره مَخلَصی جز جود نیست
🔸 در یکی گفته که جوع و جود تو
🔸 شرک باشد از تو با معبود تو
3️⃣ چون وزیر از طریق این طومارهای متناقض اسباب تفرقه در مسیحیان و انشعاب ایشان به فرقهها و جناحهای متخاصم را فراهم ساخت، مکر نهایی را آغاز نمود:
4️⃣ او بهناگاه دست از موعظه برداشت و در خلوت به ریاضت نشست. روزها گذشت، مریدان به تب و تاب افتادند و از فراق وی لابه و زاری سر دادند:
🔸 خلق دیوانه شدند از شوق او
🔸 از فراق حال و قال و ذوق او
🔹 لابه و زاری همی کردند و او
🔹 از ریاضت گشته در خلوت دو تو
5️⃣ سرانجام، مریدان دست تضرع به سوی او برداشتند که ما را از فیض خود محروم نکن:
🔸 از سر اکرام و از بهر خدا
🔸 بیش از این ما را مدار از خود جدا
🔹 ما چو طفلانیم و ما را دایه، تو
🔹 بر سر ما گستران آن سایه، تو
🔸 ما به گفتار خوشت خو کردهایم
🔸 ما ز شیر حکمت تو خوردهایم
🔹 الله الله این جفا با ما مکن
🔹 خیر کن، امروز را فردا مکن
6️⃣ وزیر پاسخ میدهد که جانم با شماست لیک این خلوت و ریاضت بهدستور عالم غیب است و چارهای ندارم:
🔸 من نخواهم شد از این خلوت برون
🔸 زآنک مشغولم به احوال درون
✡️ مولانا و داستان «وزیر یهودی» (٣)
1️⃣ اصرار سران ١٢گانهی مسیحیان مکرر میشود و اِبرام وزیر در نشکستن خلوت و ریاضت استوار و پا برجا است. تا سرانجام به مریدان پیام میدهد که قصد رخت بربستن از این جهان و سفر به نزد عیسی دارد:
🔸 که مرا عیسی چنین پیغام کرد
🔸 کز همه یاران و خویشان باش فرد
🔹 روی در دیوار کن، تنها نشین
🔹 وز وجود خویش هم خلوت گزین
🔸 الوداع ای دوستان من مردهام
🔸 رخت بر چارُم فلک بر بُردهام
🔹 پهلوی عیسی نشینم بعد از این
🔹 بر فراز آسمان چارُمین
2️⃣ وزیر سپس یکایک رهبران دوازدهگانه مسیحیان را فرامیخواند، در تنهایی هر یک را خلیفهی خویش میکند و فرمان میدهد که هرکسِ دیگر مدعی خلافت شد او را بیهیچ تردید بکُش یا زندانی کن:
🔸 وآنگهانی آن امیران را بخواند
🔸 یک به یک تنها به هر یک حرف راند
🔹 گفت هریک را بدینِ عیسوی
🔹 نایب حق و خلیفه من تویی
🔸 وآن امیرانِ دگر اتباع تو
🔸 کرد عیسی جمله را اشیاعِ تو
🔹 هر امیری کو کِشَد گردن، بگیر
🔹 یا بکُش یا خود همی دارش اسیر
🔸 لیک تا من زندهام این وا مگو
🔸 تا نمیرم این ریاست را مجو
3️⃣ سپس، وزیر چهل روز دیگر در خلوت نشست و سرانجام خود را کشت:
🔸 بعد از آن چل روز دیگر در ببست
🔸 خویش کُشت و از وجود خود بِرَست
4️⃣ بعد از مرگ وی غوغا و فتنه در میان مسیحیان افتاد و اُمَرا و اتباعشان، که هریک خود را طبق فرمانها و طومارهای وزیر، خلیفهی بر حق میدانستند، به قتل و هدم یکدیگر مشغول شدند:
🔸 چونک خلق از مرگ او آگاه شد
🔸 بر سر گورش قیامتگاه شد
🔹 خلق چندان جمع شد بر گور او
🔹 مو کنان جامه دران در شور او
🔸 بعدِ ماهی گفت خلق: ای مهتران
🔸 از امیران کیست بر جایش نشان
🔹 یک امیری زان امیران پیش رفت
🔹 پیش آن قوم وفااندیش رفت
🔸 گفت اینک نایب آن مرد، من
🔸 نایب عیسی منم اندر زمن
🔹 اینک این طومار برهان مناست
🔹 کین نیابت بعد از او مال مناست
🔸 آن امیر دیگر آمد از کمین
🔸 دعویِ او در خلافت بُد همین
🔹 آن امیرانِ دگر یک یک قطار
🔹 برکشیده تیغهای آبدار
🔸 هر یکی را تیغ و طوماری بهدست
🔸 در هم افتادند چون پیلانِ مست
🔹 صد هزاران مردِ ترسا کشته شد
🔹 تا ز سرهای بریده پُشته شد
🔸 تخمهای فتنهها کو کشته بود
🔸 آفت سرهای ایشان گشته بود
5️⃣ بدینسان، انهدام مسیحیان، که با سرکوب و جنگ و خونریزیِ «شاه یهودیه» ممکن نشده بود، با خدعهی وزیر او به فرجام رسید!
✡️ مولانا و داستان «وزیر یهودی» (۴)
🎯 یهود؛ بازندهی نهایی
1️⃣ مولانا، بهرغم این مکر شیطانیِ عجیبِ شاه و وزیر #یهودی، ایشان را احمق و جاهل و بازندهی نهاییِ بازی میداند که بهظاهر در آن برندهاند، زیرا از حکمت و "سببسوزی" خداوند غافلاند:
🔸 همچو شَه نادان و غافل بُد وزیر
🔸 پنجه میزد با قدیمِ ناگزیر
🔹 با چنان قادرْ خدایی کز عدم
🔹 صد چو عالَم هست گرداند به دَم
🔸 صد چو عالِم در نظر پیدا کند
🔸 چون که چشمت را به خود بینا کند
🔹 صد هزاران نیزهی فرعون را
🔹 درشکست از موسیئی با یک عصا
🔸 صد هزاران طبِّ جالینوس بود
🔸 پیش عیسی و دَمَش افسوس بود
🔹 صد هزاران دفتر اشعار بود
🔹 پیش حرف امییاش عار بود
🔸 با چنین غالبْ خداوندی کسی
🔸 چون نمیرد گر نباشد او خَسی
🔹 بس دل چون کوه را انگیخت او
🔹 مرغ زیرک با دو پا آویخت او
🔸 چند گویی من بگیرم عالَمی
🔸 این جهان را پُرکنم از خود هَمی
🔹 گر جهان پُر برف گردد سر به سر
🔹 تابِ خُور بگدازدش با یک نظر
🔸 وزر او و صد وزیر و صد هزار
🔸 نیست گرداند خدا از یک شرار
🔹 عین آن تخییل را حکمت کند
🔹 عین آن زهرآب را شربت کند
🔸 آن گمانانگیز را سازد یقین
🔸 مهرها رویاند از اسباب کین
🔹 پرورد در آتش ابراهیم را
🔹 ایمنیِ روح سازد بیم را
🔸 از سببسوزیش من سوداییم
🔸 در خیالاتش چو سوفسطاییم
✡️ مولانا و داستان «وزیر یهودی» (۵)
🎯 وظیفهی ما چیست؟
1️⃣ و سرانجام، پیام حکیمانهی مولانا توجه به "موش"هایی است که مدام، انبارِ اندوختهها و حاصل تلاش ما را تهی میکنند!
2️⃣ ما بیتوجه به ایشان، باز انبار خود را پر میکنیم و دگر باره آن را تهی مییابیم!
3️⃣ بهعبارت دیگر، "دفع شَرّ موش" اولویّتی است که بدون انجام آن نمیتوان به هیچ اقدام سازنده پرداخت:
🔸 ما درین انبار گندم میکنیم
🔸 گندمِ جمعآمده گم میکنیم
🔹 مینیندیشیم آخر ما به هوش
🔹 کین خلل در گندمست از مکر موش
🔸 موش تا انبار ما حفره زدست
🔸 وز فنش انبار ما ویران شدست
🔹 اوّل ای جان دفع شَرّ موش کن
🔹 وآنگهان در جمع گندم جوش کن 🖋https://eitaa.com/hekmat66☕️