◀️دویست و پنجاهمین جلسه گروه علمی کلام مجمع عالی حکمت اسلامی با موضوع “پاسخ به شبهات ولادت امام علی علیه السلام در داخل کعبه معظمه” با ارائه استاد رضانژاد –سه شنبه 11 بهمن 1401 : 🔹غیر از گذشتگان ، معاصران و برخی سلفی‌ها هم تصریح کرده‌اند به این‌که مولود کعبه حضرت علی علیه‌السلام است عالمانی از اهل سنت ایران که زنده هم هستند به این ولادت تصریح دارند. منابع مختلف در این مورد وجود دارد مناظراتی در این سأله انجام‌شده است و مؤسساتی هم به آن پرداخته‌اند ، مرحوم طبرسی در اعلام الوری، ابن شهرآشوب در مناقب ، قطب راوندی در کتاب الخرائج آورده است ، علامه حلی در کتاب کشف الیقین فی فضائل امیرالمؤمنین و مطالب دیگری هم سائر عالمان و شیعیان و غیر از قرن چهارم پنجم و ششم و بقیه در این موضوع آورده‌اند . ما در اینجا روایات و گزارش‌هایی که در اهل‌سنت آورده‌اند و نمونه‌هایی از موضع‌گیری‌های آن‌ها را بررسی می‌کنیم: حاکم نیشابوری در مستدرک جلد ۳ ، به تواتر این مساله اشاره می کند: نیشابوری، محمد بن عبدالله ابوعبدالله الحاکم (متوفای 405 هـ)، المستدرک على الصحیحین، تحقیق: مصطفى عبدالقادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیه - بیروت، الطبعه: الأولى، 1411 هـ - 1990 م، ج 3، ص 550. فقد تواترت الأخبار أن فاطمه بنت أسد ولدت أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب کرم الله وجهه فی جوف الکعبه. برخی نقل‌های متأخر عالمان هندی مثل دهلوی گفته‌اند در ۱۵ رجب هر سال در کعبه را باز می‌کنند که زنان و مردان به‌ترتیب وارد آن می‌شدند، برای تبرک؛ ولی آن‌چه به فاطمه بنت اسد مربوط است گشودن در نبوده بلکه دیوار شکافته شده‌است. وقتی حضرت علی متولد شد او را به خانه بردند و مردم اهل مکه در خانه‌ای که ایشان رشد یافت برای تبرک مسجدی ساختند بنام «مسجد مولد علی» که البته این درواقع مسجد نبوده بلکه محل تبرک به‌عنوان محل تربیت و رشد حضرت علی علیه‌السلام بوده‌است. در کتاب تاریخ موصل بیان می‌کند غیر از علی، خلیفه‌ای نبوده که در کعبه به دنیا آمده باشد، آلوسی در شرح اشعار عینیه عبدالباقی به شعری می‌رسد که عبد الباقی عمری گفته است انت العی الذی فوق العلا رفعا ببطن مکة وسط البیت اذ وضعا و می‌گوید فی کون الامیر کرم الله وجهه ولد فی البیت ، امر مشهور فی الدنیا و ذکر فی کتب ... . ابن صباغ مالکی در فصول و نیز گنجی شافعی هم این مساله را مطرح کرده اند: ابن صباغ مالکی، علی بن محمد بن احمد (متوفای 855 هـ) الفصول المهمه فی معرفه الأئمه، تحقیق: سامی الغریری، ناشر: دار الحدیث للطباعه والنشر ـ قم، الطبعه: الأولى، 1422 هـ، ج 1، ص 171. گنجی شافعی، محمد بن یوسف بن محمد القرشی، کفایه‌ الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب، الباب السابع فی مولده (علیه السلام)، ناشر: دار أحیاء تراث اهل البیت (ع)، طهران، الطبعه‌ الثالثه، 1404 هـ، 1362 ش، ص 407. اهل‌سنت وقتی نقل می‌کنند که حضرت علی به دنیا آمد نگفته‌اند که آلوده بیرون آمده باشد بلکه مثلاً پارچه‌ای بر روی آن طفل پیچیده شده بود مسعودی در مروج‌الذهب، زرندی در معارج الاصول، امیر صنعانی دیاربکری و غیره مسئله را آورده اند: یکی از علمای معتزلی، یعنی بستی معتزلی در المراتب می‌گوید: فقد علمنا فی الصحیح....ان فاطمة بنت اسد قالت کما قرب ولادتی بعلي کانت العادة فی نساء بنی هاشم ان یدخلن فی البیت ...فیخف علیهن فی الوضع ...و الولد الطاهر مولود... سپس بستی می گوید این فضیلت و شاخصه تولد در کعبه برای،هیچکس نقل نشده است: و لیس هذا للمشایخ و لاحد نعرف... ادامه در لینک زیر: 🌐https://hekmateislami.com/?p=14126 @hekmateislami

یکصد و پنجاه و سومین جلسه گروه علمی فلسفه سیاسی مجمع عالی حکمت اسلامی با موضوع “حکمرانی و سیاستگذاری عمومی از منظر فارابی” با حجت الاسلام دکتر یزدانی مقدم–سه شنبه 4 بهمن 1401 : 🔹موضوع بحث؛ حکمرانی از منظر فارابی است. تعریفی که از حکمرانی (Governance) ارائه شده است به قرار ذیل است: حکمرانی فرایند قاعده گذاری، اجرای قواعد، بررسی، نظارت و کاربست بازخوردها با اعمال قدرت مشروع و به منظور دستیابی به هدف مشترکی برای همه کنشگران و ذینفعان در چارچوب ارزشها و هنجارها در محیط یک سازمان یا یک کشور است. بر اساس این تعریف، تنظیم قوانین و فرآیند‌هایی که بر سبک سیاست‌گذاری و نحوه نقش‌آفرینی کنشگران و ذینفعان در فرآیند سیاست‌گذاری و اعمال قدرت تاثیر می‌گذارد بخشی از وظایف حکمرانی است. به علاوه موفقیت حکمرانی معمولاً با مشخصه‌هایی از جمله: دستیابی به ارزشها، رضایتمندی، عدالت گستری، مهار فساد، مشارکت، مسئولیت پذیری، اثربخشی، یکپارچگی، و امثال آن سنجیده می‌شود. تعریفی که فارابی از حکومت دارد به تعریف حکمرانی نزدیک است. از دیدگاه فارابی حکومت افعال و اخلاق ارادي را در اجتماع مدیریت مي‌کند و آنها را در جهت مقصود به کار مي‌گيرد و در صدد تحقق اخلاق و رفتار فاضله در مدینه است. همچنین فارابی در تحصیل السعادة به تفصیل درباره چگونگی و انواع و مراتب قانونگذاری سخن می گوید. فارابی در فصول منتزعة اصول و معیارهای لازم یا مکانیزم و طریق و چگونگی قانونگذاری را توضیح می دهد. حکومت چگونه قوانین را اجرا می کند؟ حکومت چگونه جامعه را اداره میکند؟ فارابی مفاهیمی را مطرح کرده است که به ما در پاسخ این پرسش ها یاری میرساند. فارابی در سه‌گانه فصول منتزعة، تحصیل السعادة و الملة برای حکومت سه ویژگی و بایسته را در نظر میگیرد: حکمت نظری، حکمت عملی و تعقل. مقصود از حکمت نظری چنانکه فارابی در مواردی متذکر می‌شود آن است که رهبری جامعه؛ مبدا و معاد انسان و حال انسان میان مبدا و معاد را بداند و اصول و چهارچوب های کلی دست او باشد. با تفسیر موسّع از گفتار فارابی میتوان چنین نتیجه گرفت که آشنایی با مباحث دقیق فلسفی و جزئیات مباحث فلسفی برای رهبری جامعه ضرورت ندارد بلکه آن چیزی که مورد انتظار است آشنایی کلی با مباحث فلسفی و درک و فهم مبدا و معاد و موقعیت انسان در این دنیا است. چنین تفسیر موسّعی را میتوان از فارابی استفاده کرد. آنجا که فارابی می گوید پیامبران الهی اصول و مقاصدی دارند که به تناسب مخاطبان خود آنها را عرضه می کنند. از این رو ظاهر ادیان متفاوت است در حالی که باطن و حقیقت دعوت پیامبران یکی است. افراد عادی به ظاهر نگاه میکنند و ادیان را متعارض می یابند. در حالی که اندیشمند و فیلسوف که به حقیقت حال توجه دارد به باطن توجه میکند و آن را یگانه می یابد. بنابراین حقیقت و باطن ادیان همانا مقاصدی است که دین در نظر دارد. برای همین هم هست که فارابی برای فقیه در عمل؛ آگاهی از مقاصد پیامبر را لازم می داند. به همین ترتیب بر پایه روش تفسیری که از فارابی استفاده میکنیم به مقصود او از ویژگی فیلسوف بودن توجه میکنیم و می یابیم که مقصود او همانا آگاهی از مبدا و معاد و وضع انسان میان مبدا و معاد است. در مورد حکمت عملی هم لازم است رهبری اصول کلی اداره جامعه را بداند... ادامه در لینک زیر... 🌐https://hekmateislami.com/?p=14109 @hekmateislami

▪️سالروز وفات عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری سلام الله علیها تسلیت باد. @hekmateislami

دویست و چهارمین جلسه گروه علمی عرفان مجمع عالی حکمت اسلامی با موضوع “عرفان اهل بیتی"امکان،مطلوبیت و ضرورت با ارائه حجت الاسلام دکتر رودگر–چهارشنبه 5 بهمن 1401 : 🔹عرفان اهل بیتی به مثابه یک دستگاه و نظام معرفتی در ساحت عرفان نظری، عملی و عرفان اجتماعی، عرفانی است که زیرساخت و ماهیت آن بر منابع معرفتی کلان یعنی کتاب و سنتِ مآثور شکل و شاکله یافته و در واقع کشف اتم محمدی(ص) نه تنها معیار بلکه منبع تولید عرفانِ کامل و کارآمد خواهد بود که اولا جهت گیری آن در مواجهه با عرفانِ تاریخی و مصطلح همانا مواجهه ایجابی است که از حیث نسبت سنجی منطقی با عرفان موجود و گرانسنگِ تولید شده نسبت عام و خاص من وجه می باشد. ثانیا عرفان یاد شده رقیب عرفانِ غیروحیانی و معارض با عرفانِ سکولار و الحادی است. عرفان اهل بیتی از حیث کلی و کلان، عرفانی است که ماهیت، منطق و مبانی و آنگاه مولفه ها، شاخصه ها و کارکردها در حوزه های مختلف جنبه اجتماعی – تمدنی داشته و همه ساحاتِ زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی انسان را دربرگرفته و معنویت صائب و صادقِ همراه با عمل صالح هسته مرکزی علمی و عینی آن را تشکیل می دهد و روابط چهارگانه:خود با خدا، خود با خود، خود با خلق و خود با خلقت را در پرتو خود با انسان کاملِ مکملِ معصوم(ع) تعریف و تنظیم کرده و تحقق می بخشد. مفهوم شناسی یکی از مفاهیمی که تبیین و در عین حال تفکیک آنها بسیار مهم بوده و عامل پیشگیری از مغالطات لفظی و معرفتی تبیینِ مفهومی - ماهوی عرفان اهل بیت(ع) و عرفان اهل بیتی است که تبیین آنها از حیث معناشناختی، روش شناختی و تقسیم پذیری موجدِ تمییز و مرز و میز نهادن آنها از هم می باشد. الف) عرفانِ اهل بیت(ع): "عرفانِ اهل بیت"(ع) متناظر به ساحات‌ِ وجودی ذوات معصومین(ع) و حقیقت وجودی آن انسان های کاملِ مکملِ معصوم(ع) است که مقام نوری آنان عهده دار آن می باشد. اولا هیچکس را یارای مقایسه با آنها نبوده و نیست: رسول اللّه صلى الله عليه و آله" :نَحنُ أهلُ بَيتٍ لا يُقاسُ بِنا أحَدٌ"(تهذيب الأحكام، ج ۶ ص ۹۹ ح ۱۷۷) و امام عليّ عليه السلام :لا يُقاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله مِن هذِهِ الاُمَّةِ أحَدٌلایقاس بهم احد"(نهج البلاغة، خطبة ۲ ، غرر الحكم، ج ۶ ص ۴۳۲ ح ۱۰۹۰۲) و فرمود:" نَحنُ أهلَ البَيتِ لا يُقاسُ بِنا أحَدٌ ، فينا نَزَلَ القرُآنُ ، وفينا مَعدِنُ الرِّسالَةِ"(عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج ۲ ص ۶۶ ح ۲۹۷) ثانیا احدی دانایی و توانایی احاطه معرفتی و سلوکی به مقامات و مراتبِ وجودی آنان را ندارد همانگونه که امیرالمومنین علیه السلام فرمود:" ینْحَدِرُ عَنِّی السَّیلُ، وَ لایرْقی اِلَی الطَّیرُ "(نهج البلاغه- خ سوم) ب) چیستی عرفانِ اهل بیتی: "عرفان اهل بیتی" یعنی عرفان در مکتب اهل بیت(ع)،یا رشحاتی از رقایق عرفان اهل بیت(ع) و اشراقاتی از حقایق آن ذوات فوق ملکوتی و تجلیاتی از دقایق معرفتی – سلوکی آن انسان های کاملِ مکملِ معصوم(ع). چنین عرفانی مجموعه معارف مآثور و حقایق شناختی و باطنی معصومین علیهم السلام است که در سنت و سیره یا کلام و کردارشان تجلی یافته و به دست ما رسید که هم تبیین عمیق و جامعِ حقایق هستی و هم تعیین و تنظیم کاملِ زیست معنوی و منظومهِ سلوک الی الله تا شهودِ عین الیقینی و حق الیقینی "وجه الله" است. بنابراین عرفان اهلبیتی، عرفانی است که انسان با فهمِ عرفانی و سلوکی خویش به دنبال مقاصد و مرادات اهل بیت(ع) است که با روش اجتهادی و مواجهه استنباطی قابل حصول در مباحث عرفانی و وصول در مسائل سلوک تا شهود می باشد... ادامه در لینک زیر: 🌐https://hekmateislami.com/?p=14107 @hekmateislami

جهت حضور مجازی در جلسه لطفا از لینک زیر وارد شوید. ✅ https://b2n.ir/f.siasi @hekmateislami

جهت حضور مجازی در جلسه لطفا از لینک زیر وارد شوید. ✅ https://b2n.ir/g.erfan @hekmateislami

⬅️ تا دقایقی دیگر پخش زنده نشست علمی «بررسی بعد اخلاقی جهاد تبیین» 🔹پنجشنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۱ پخش مجازی از: 🌐 http://hekmateislami.com/live @hekmateislami

⬅️ هم اکنون پخش زنده نشست علمی «بررسی بعد اخلاقی جهاد تبیین» 🔹پنجشنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۱ پخش مجازی از: 🌐 http://hekmateislami.com/live @hekmateislami

جهت حضور مجازی در جلسه لطفا از لینک زیر وارد شوید. ✅ https://b2n.ir/f.honar @hekmateislami

جهت حضور مجازی در جلسه لطفا از لینک زیر وارد شوید. ✅ https://b2n.ir/g.kalam @hekmateislami

جهت حضور مجازی در جلسه لطفا از لینک زیر وارد شوید. ✅ https://b2n.ir/g.falsafe @hekmateislami

🌷فرا رسیدن مبعث پیامبر رحمت و مهربانی، حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم بر مسلمانان جهان مبارک باد. @hekmateislami

جهت حضور مجازی در جلسه لطفا از لینک زیر وارد شوید. ✅ https://b2n.ir/hekmat.amali @hekmateislami