ول کنید ادماییو که بهتون آرامش نمیدن،
ادمایی که کوچک ترین مشکلاتتونو نمیتونن ببخشن
ادمایی که تازه به دوران رسیدن
ادمایی که فکر میکنن همه چیو میدونن
ادمایی که خوبی کردنتونو عادی جلوه میدن
ادمایی که بهتون بد شانسی میدن
ادمایی که نقش بازی میکنن
و ادمایی که شمارو از خودتون دور میکنن.
مودی بودن اینجوریه که در عین حال میخوای کسی باهات حرف نزنه ، اما میخوای یه نفر باهات حرف بزنه و درکت کنه دوسداری گله کنی و غر بزنی اما پشیمون میشی ، دوسداری بخندی اما گریه میکنی. دوسداری تلاش کنی ولی همه چیز رو میسپاری به سرنوشت ، دوسداری زل بزنی تو چشاش و هیچ حرفی نزنی ولی توقع داشته باشی اون بفهمه. یه آدم مودی زیاد فکر میکنه و برنامه میریزه. اما به هیچکدوم عمل نمیکنه و یهو یه تصمیم جدید میگیره ، یه مودی موقع عصبانیت نمیفهمه چی میگه اما بعدش خیلی پشیمون میشه ، و من همون مودیِ خود درگیرم که هنوز نمیدونم از زندگی چی میخوام .
کی فکرشو میکرد .. آخرین باره که میبینیش ، آخرین باره بغلش میکنی ، آخرین باره دستاشو میگیری ، آخرین باره بوسش میکنی ، آخرین باره خنده هاشو میبینی ، آخرین باره باهم قهر میکنین ...
کی فکرشو میکرد آخرین باره ؟