«بسم رب الشهدا والصدّیقین »
سلام بر کلماتم؛
آنگاه که برایِ تو می‌نویسم...
«سلام علی كلماتي عندما أكتب لك»
مهدی به همراه عدّه ای از رزمندگان برای انجام عملیات به منطقه ای در کردستان اعزام شده بودند، او در آنجا همرزمان خود را گم می کند و به ناچار بالای تپّه ای رفته ،میان سنگری که قبلاً برای نیروهای ایرانی بوده است پناه می گیرد، برای آنکه ذهن دشمن را به اشتباه بیندازد پرچمی را بالای بلندی تپّه می زند تا دشمن به تصوّر اینکه آنجا نیروهای ایرانی حضور فعال دارند جرأت نزدیک شدن به آنجا را نکنند،
نیروهای خودی از دور آن تپه را زیر نظر داشته و تصورمی کردند آنجا به تصرف دشمن درآمده است،
بعد از آن که همرزمان مهدی مطمئن می شوند او گم شده است ، با تلاش و جستجوی فراوان و به لطف خدا او را در بالای ان تپّه پیدا می کنند،
مهدی چند روزی شاید (یک هفته) با تغذیه مختصری، به سختی آن دوره را تحمل می کند و چون آب کافی وجود نداشته است برف ها را آب کرده تا تشنه نماند
وقتی مهدی را پیدا کرده و به شاهرود آوردند به علت اینکه این مدت مجبور بوده صرفا خرما و برفِ آب شده مصرف کند لب و دهانش زخمی و تاول زده بود،علاوه بر آن چهرهٔ مهدی نیز متورم و سیاه شده بود ،
ابتدا که چشمم به صورتش افتاد او را نشناختم و حالم بسیار منقلب شد ...
مادر مهدی روزها و شب ها از مهدی پرستاری
می کرد و برایش فِرنی و سوپ می پخت
تا هر چه زودتر بهبودی را بدست بیاورد،
تورم لب ها و زخم دهان مهدی به حدی زیاد بود که با قاشق هم به سختی سوپ را به او
می دادیم،
مهدی مدّتی را در کنار خانواده گذراند تا کم کم بهتر شده و بعد از درمان و گذراندن دوره نقاهت ،مجدد عازم جبهه شد، قبل از رفتن به جبهه و مثل دفعه قبل وصیتنامه ای نوشت و هنگام رفتن آن را به من داد وگفت زن داداش،
من وصیتنامه ام را نزد تو امانت
می گذارم اگر برگشتم آن را به خودم برگردانید ،اگر هم برنگشتم پیش تو بماند ،
در آخرین لحظه وداع ، دوباره رو به ما کرد و گفت:البته که من این دفعه بر نمی‌گردم!
منتظرم نمانید.
راوی:همسر برادر شهید
مهدی طاهری🌾🌺
ستاد یادواره شهدا
🇮🇷[پایگاه مقاومت ثارالله شهر رویان]🇮🇷
┅┅┅┄┄[رسانه ثارالله]┄┄┅┅┅
🔹فَـإِنَّ‌حِزْبَ‌اللَّهِ‌هُــمُ‌الْغَـالِبُونَ🔹
@p_sarallah
