167-menshavi-tad.mp3
969.6K
تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۱۶۷
167-menshavi-tah.mp3
8.46M
تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۱۶۷
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و بنى اسرائيل را از آن دريا عبور داديم، پس بر مردمى گذر كردند كه به بت‌هايى كه داشتند روى آورده بودند و به بزرگداشت آن‌ها مى‌پرداختند. گفتند: اى موسى، براى ما نيز معبودى قرار ده همان‌گونه كه براى آنان معبودانى قابل رؤيت است. موسى گفت: بى‌ترديد شما مردمى هستيد كه نادانى مى‌كنيد. (138)
به يقين راهى كه آنان در آن قرار دارند نابود است و عباداتى كه به جاى آورده‌اند تباه و بى‌ثمر است. (139)
گفت: آيا غير از خدا معبودى براى شما بجويم در حالى‌كه او شما را با آيينى درست و دادن آن معجزات بزرگ بر جهانيان برترى داده است؟ (140)
و ياد كنيد زمانى را كه شما را از فرعونيان رهايى بخشيديم. آنان پيوسته عذابى ناگوار بر شما تحميل مى‌كردند؛ پسرانتان را مى‌كشتند تا نسل شما را از بين ببرند و زنانتان را براى كنيزى و خدمت‌گزارى زنده مى‌گذاشتند، و در آن ماجرا از جانب پروردگارتان آزمونى بزرگ بود. (141)
و با موسى سى شب وعده نهاديم كه در آن به عبادت و مناجات بپردازد، و آن را با ده شب ديگر كامل ساختيم. پس موعد مقرر پروردگارش به چهل شب كامل شد، و موسى چون خواست به ميعاد آيد به برادرش هارون گفت: در ميان قوم من جانشينم باش و كارها را اصلاح كن و در اداره امور راه و روشى را كه فسادگران مى‌خواهند پيروى مكن. (142)
و چون موسى در موعدى كه براى او مقرر كرده بوديم آمد و پروردگارش با او سخن گفت، گفت: پروردگارا، خودت را به من بنماى تا به تو بنگرم. پروردگارش گفت: هرگز مرا نخواهى ديد، ولى به اين كوه بنگر، اگر پس از آن‌كه من بر آن ظاهر شدم، بر جاى خود ماند، مرا خواهى ديد، و آن‌گاه كه پروردگارش بر آن كوه جلوه كرد، به جلوه‌اش كوه را از هم پاشيد و موسى بي‌هوش بر زمين افتاد و چون به هوش آمد گفت: پروردگارا، منزهى تو! به سوى تو بازآمدم و توبه نمودم و من از ميان كسانى كه ايمان دارند كه تو ديده نمى‌شوى، نخستين نفرم. (143)
💠167
168-menshavi-tad.mp3
893.9K
تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۱۶۸
168-menshavi-tah.mp3
7.76M
تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۱۶۸
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_اعراف
و خدا گفت: اى موسى، من با پيام‌هاى خود كه به سويت فرستادم و به سخن گفتنم با تو، تو را برگزيدم و به اين موهبت تو را بر مردم برترى بخشيدم؛ پس آن‌چه را به تو دادهام بگير (معارف آن را فراگير و به احكام آن پايبند باش) و از سپاس‌گزاران باش. (144)
و براى موسى در آن لوح‌ها (لوح‌هاى تورات) پندهايى كه گزينش كرده بوديم نوشتيم و نيز شرح و تفصيل آن‌چه را كه قومش در ايمان و عمل بدان نياز داشتند در آن نگاشتيم؛ پس اى موسى آن‌ها را به جدّ و جهد بگير و به قومت فرمان ده كه در ميان آن‌ها بهترينش را بگيرند، و اگر چنين نكنند از راه درست بيرون شده‌اند، و ديرى نمى‌گذرد كه سراى كسانى را كه از راه درست بيرون شده‌اند به شما مى‌نمايانم. (145)
به زودى كسانى را كه در زمين به ناحق گردن‌فرازى مى‌كنند (خود را از مردم برتر مى‌شمرند)، از توجّه و گرايش به آيات خود بازمى‌دارم، و نيز كسانى را كه اگر هر نشانه‌اى از حق ببينند به آن ايمان نمى‌آورند و اگر راه درست را بنگرند آن را راه خود برنمى‌گزينند و اگر راه نادرست را ببينند آن راه را پيش مى‌گيرند.
اين بدان سبب است كه آنان پيش‌تر آيات ما را دروغ مى‌انگاشتند و از آن‌ها غفلت مى‌ورزيدند. (146)
و كسانى كه آيات ما و ديدار سراى آخرت را دروغ پنداشتند اعمال نيكشان تباه شده و پاداشى نخواهند داشت. آيا جز به كارهاى نيكى كه كرده‌اند پاداش داده مى‌شوند؟ ولى براى آنان كار نيكى نمانده است. (147)
و قوم موسى پس از رفتن موسى به ميعاد پروردگار، از زيورآلات خود تنديس بى‌جان گوساله‌اى كه بانگ گوساله داشت ساختند و به عبادت آن پرداختند. آيا نديدند كه آن تنديس با آنان سخن نمى‌گويد و به راهى هدايتشان نمى‌كند؟ آرى آن را به خدايى گرفتند در حالى‌كه ستمكار بودند و هيچ‌گونه عذر و توجيهى براى آن نداشتند. (148)
و چون نادرستى كارشان- پس از بازگشت موسى- به دستشان افتاد و پشيمانى در آنان آشكار گرديد و ديدند كه واقعا گمراه شده‌اند، گفتند: اگر پروردگارمان بر ما رحمت نياورد و ما را نبخشايد قطعا از زيان‌كاران خواهيم بود. (149)
💠168