نوشته بود که ؛ بی خداحافظی جدا شدیم و من .. مانندِ کودکی بودم که نبوسیده دفن شده بود :) he|او

دل به دریا زدگان خنده به سیلاب زنند... he|او

و برای زندگی جنگیدیم برای شاد بودن برای ارامش برای صلح برای دوستی و اخر به خودمان امدیم و فهمیدیم چه سال هایی زندگی نکردیم -غریبه‌آشنا he|او

بقیه: برو خداتو شکر کن امنیت داری و زنده ای دیگه چی میخوای از زندگی؟ من: he|او

حق تا فردا

نبودت روزهایم را به قدری بی هویت کرد که در تقویم من تنها غروب جمعه جا دارد he|او

بعضی‌وقتا یه رفیق میتونه کاری باهات بکنه که پنج تا دشمن نمیتونه مواظب مهربونیاتون باشین he|او

همه آدما اونجوری نیستن که یه اتفاق بد یه سری مشکل بزرگ براشون پیش بیاد و همون لحظه بزنن زیر گریه ولی فرداش که پاشون به پایه مبل میخوره گریه میکنند وقتی راننده تاکسی سرشون داد میزنه بغض میکنند وقتی وقتی به اتوبوس نمیرسند گریه میکنند و این ادم ها مقاوم هایی شکننده هستند* مثل شیشه در برابر گرما و ضربه و خیلی چیز های دیگه شاید مقاوم باشه اما چون اسیب دیده بعد اسیب نسبت به کوچکترین اسیب هم حساس میشه -مدل مدل انسان[در برابر تلنگر] -غریبه آشنا he| او

جنگل... هروقت اسمش میاد ادم میره رو ابرا فکر قدم زدن توش اینکه روحتو توش رها کنی قدم بزنی بهترین حس دنیاست انگار که تو طبیعت میریم خودمونو رها میکنیم یا شاید به دنبال خودمون میگردیم... به دنبال خودی که چندیست از خود جدا شده* و طبیعت ارامش رو به روحمون هدیه میکنه... حس ازادی،ارامش و تنهایی که از ته دل رضایت داری و این حس هایی که سرجمع شده یک حس رو میزاریم بهشتی بخاطر این بهشت کوچولو که تو دستامونِ بیاین بگیم متشکریم طبیعت((= -غریبه آشنا he|او