جنگل... هروقت اسمش میاد ادم میره رو ابرا فکر قدم زدن توش اینکه روحتو توش رها کنی قدم بزنی بهترین حس دنیاست انگار که تو طبیعت میریم خودمونو رها میکنیم یا شاید به دنبال خودمون میگردیم... به دنبال خودی که چندیست از خود جدا شده* و طبیعت ارامش رو به روحمون هدیه میکنه... حس ازادی،ارامش و تنهایی که از ته دل رضایت داری و این حس هایی که سرجمع شده یک حس رو میزاریم بهشتی بخاطر این بهشت کوچولو که تو دستامونِ بیاین بگیم متشکریم طبیعت((= -غریبه آشنا he|او

به اغوشم بکش در خیالاتم تا اعماق وجودم به اغوشم بکش که اعماق وجودم وابسته به توست به اغوشم بکش لاقل بگذار اخرین ارزویم را داشته باشم برای اخرین بار سخت در اغوش تو بمیرم -غریبه‌آشنا he|او

ساز... با ساز ادم ها احساساتشون رو خلق میکنند از خاطراتشون میگن از دردهایی که کشیدن خنده هایی که حالا تلخ شده یا به العکس از غم هایی که بالاخره شادی توشون طلوع کرد از اشک هایی که تبدیل به اشک شوق شد از او اویی که یک نفر نبود اما نامش تمام جان ما شد اویی که مختص به هرکداممان بود او من او تو او آن و از حرف های ناگفته میگند یکی از این ساز ها ویولون -غریبه‌آشنا he|او

آدم وقتی دوست داشته بشه زیبا تر میشه -کیمیا رجبی

ولی من به آغوش تو عادت کرده بودم حتی دکمه های پیرهنم هم وصله به جانت بسته بود -غریبه آشنا

اولین بار که دیدمت بـا خودم گفتم: چطوری میشه یه انسان لبخندت رو ببینه و روی اون بوسه نزنه..(= - مریم‌ قهرمانلو[با اندکی تغیر] -he|او

جان به لب امد و لب بر لب جانان نرسید جان به لب امد و او بر سر نازست هنوز

بابا فلانی آدم بدی نیست، اصن ایرادش اینه که آدم بدی نیست. انقدر خوبه شبیه آدم بدا شده؛ انقدر میاد خوبی می‌کنه به آدما که می‌ترسن از خوبیاش. –جنگل آسفالت