eitaa logo
حسینی کمال آبادی
125 دنبال‌کننده
322 عکس
9 ویدیو
4 فایل
یادداشت های تحلیلی انتقادی
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحیم  حمیت صنفی حمیت صنفی، همان پایمردی و غیرت انسان به هر صنفی است که در آن فعال می باشد.  این حمیت، در پرتو عقل و عدالت، فضیلت است. این فضیلت، در قالب های گوناگونی خود را نشان می دهد مانند تلاش در رفع کاستی های صنفی، پاسخگویی به اتهام های متوجه به صنف و . . . یکی از موارد مهم، پاسداری از مقام شامخ پیشکسوتان است. این مورد قبل و بعد از وفات بزرگان باید رعایت شود. به نظر بنده، روحانیت، طلاب، دانشجویان در رابطه با وفات حجت الاسلام و المسلمین دکتر احمد احمدی قدس سره آنچنان که باید از خود حمیّت نشان ندادند. در این بزنگاه ها باید جریان فضای مجازی به سمت پاسداشت مقام ارجمند استاد برود تا آنان که نمی شناسند نیز بشناسند و به وجود او افتخار کنند. پیش ترها  می گفتند پس از مرگ، دیر است، امروزه باید گفت لا اقل پس از مرگ هوشیار باشیم. یک مثال  البته خاک بر فرق من و تمثیل من  جریان ختم دکتر احمدی را با جریان ختم ملک مطیعی مقایسه کنید، به نظر حداقل در فضای مجازی صنف بازیگران بهتر از فرهیختگان ظاهر شدند. حسینی کمال آبادی 22 خرداد 1396 27 رمضان 1439 @hkamal
بسم الله الرحمن الرحیم پژوهشگر محترم و استاد معزز سردبیر مجله فهم نص سرکار خانم مظفری زید عزها  سلام علیکم  غم گران وداع با صبیه گرانقدر خود، مرحومه مغفوره خانم فاطمه زهرا لطفی پور را از طرف خودم و اعضای پژوهشکده ادیب فقه جواهری، محضر جنابعالی و همسر گرامی جناب آقای لطفی پور عرض تسلیت دارم. بهترین دلداری سخن خداوند هستی بخش است که فرمود: وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ  الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ- قرآن کریم، سوره مبارکه بقره کریمه 155-156 علیکم صلوات ربکم  حسینی کمال آبادی 23 خرداد 1397 27 رمضان 1439 @hkamal
هدایت شده از کتابگاه| arabadib.ir
خرید آنلاین با پست رایگان کتاب های استاد حسینی کمال آبادی میراث خلیل (مرجع شناسی لغت عربی) http://yon.ir/Athm4 نقش ادبیات عربی در فرآیند استنباط http://yon.ir/SUd4p تشنه دانش ( مدیریت تحصیل/علامه حسن زاده) http://yon.ir/9mkRL @ketabeadib
سلسله جلسات مباحثه مقاله"فقه و مقاصد شریعت" جناب استاد علیدوست 🔹ارائه دهنده:حجت الاسلام حسینی کمال آبادی 🔸پنجشنبه1آذر،ساعت10
✔️پاسخ به یک نامه و دعوت به بررسی یک مسأله🔻 آقای حسینی کمال آبادی در پی نامه سرگشاده آقای اکبرنژاد و دعوت به مناظره کردن برخی از مجتهدان، یادداشتی را به شرح ذیل نگاشته اند و در پایان ایشان را به بررسی روش شناسانه مدل های تحول علوم دینی دعوت کرده است: بسم الله الرحمن الرحیم نقدها را بود آیا که عیاری گیرند. قال الوصیّ امیرالمومنین علیه السلام: «رحم الله امرءً عرف قدره و لم یتعد طوره» (غررالحکم و دررالکلم، ص 373) 🔹آقای اکبرنژاد در تازه ترین اقدام خود، یکی از اساتید شناخته شده‌ی دروس خارج فقه و اصول را به مناظره دعوت کرده و این دعوت خود را در فضای عمومی حوزه منتشر کرده است. نکته اینجا است که از نظر معادلات متعارف حوزوی جناب آقای اکبرنژاد در حد شاگرد برخی شاگردان آن استاد محترم تلقی میشود در حالیکه اصولا وقتی شخصی دیگری را به مناظره دعوت و این دعوت را به اطلاع افکار عمومی میرساند، میخواهد به دلالت اقتضا یا دلالت تنبیه (اگر دلالت شناسی را از "زوائد دانش اصول" ندانیم!) به افکار عمومی بفهماند که ایها الناس باور کنید که من با فلانی همسنگ و هموزن شده‌ام.. هرچند جناب آقای اکبرنژاد خودش میتواند خودش را در وزن و وزان استادان شناخته شده و با سابقه‌ی خارج فقه و اصول بداند (در عالم ثبوت) اما حقیقت این است که برای حفظ ظاهر هم که شده بهتر است شتابزده عمل نکند بلکه اجازه بدهد تا این هم‌وزنی در یک فرایند طبیعی و خود به خود به اثبات برسد! ایشان باید به خاطر داشته باشد که کرم برای پروانه شدن باید شکیبایی پیشه کند تا پیله آرام آرام و با فرایند طبیعی باز شود و اگر عجله کند و پیله را زودتر از زمان طبیعی خودش پاره کند هرگز پروانه نخواهد شد! 🔹در نوشتارهای گوناگون از افراد مختلف، نقاط ضعف و آسیب هایی که در روش مواجهه ایشان وجود دارد، بارها بیان شده است، اما.... 🔹اگر بزنگاه های پیشرفت در جهان دانش به ویژه علوم اسلامی را در نظر بگیریم به روشنی در خواهیم یافت که روشی که ایشان پیش گرفته، آسیب زا و گذرا (غیر ماندگار) است و نتیجه آن هر چه باشد، پیشرفت علمی حوزه علمیه نخواهد بود،تاریخ دگرگونی علوم بویژه دانشهای حوزوی نشان میدهد که موجها را نباید جدی گرفت چون حق با دریا است. او اولین نفری نیست که این روش را اختیار می کند و آخرین نفری نیست که از آن طرفی نخواهد بست. 🔹مدل تشتت در عنفوان کار خود، اصول اخلاقی را زیر پا می گذارد و با پایین آوردن شأن اشخاص به دنبال بالا کشیدن خود یا دیدگاه های مورد نظر خود است که در هر سده به فراخور امکانات انجام می شود. 🔹اخلاقِ احترام به پیش کسوتان و آنان که عُمر خود را در دانش یا پیشه ای گذرانده اند، پیش از آنکه اسلامی باشد، اخلاقی انسانی است که در آکادمی های جهان و در کارگاه های صنعتی فضیلت، و خلاف آن رذیلت محسوب می شود. 🔹در این بزنگاه، یادآوری سخنی از امام خمینی رحمة الله علیه مفید می نماید: «هر علمى مبادى و مقدماتى دارد كه بدون علم به مقدمات، فهم نتيجه ميسور نيست، خصوصا مثل چنين مسئله دقيقه [وحدت وجود] كه پس از عمرها زحمت باز فهم اصل حقيقت و مغزاى آن بحقيقت معلوم نشود. چيزى را كه چندين هزار سال است حكما و فلاسفه در آن بحث كردند و موشكافى نمودند، تو مى‌خواهى با مطالعه يك كتاب يا شعر مثنوى مثلا با عقل ناقص خود ادراك آن كنى! البته نخواهى از آن چيزى ادراك كرد- رحم اللّه امرأ عرف قدره و لم يتعدّ طوره» (شرح چهل حدیث، ص390). 🔹سادگی است که اگر این تذکر اخلاقی را ویژه دانشی خاص بدانیم و غرض آن است که وصول به مغزای دانش، زمان بر است و آنان که عمر خود را برای وصول به این مقصد اسنی صرف کرده اند، مورد احترام هستند و شأن دانش پژوهان و متوسطان شأن پرسش و استفاده است نه دعوت به مناظره و ایجاد تشتت. برنامه ای که اقتضائات اجتماعی پیشرفت در آن لحاظ نشود، به پَس رفت منجر خواهد شد و جز خسارت بر جای نخواهد گذاشت. 🔹ما طلاب و روحانیون،باید همت و جوانی خود را در مسیر صحیح پیشرفت، بگماریم تا ضمن اغتنام فرصت، به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خدمت کنیم و گرنه محضر مقدس حضرت حق متعال چه جوابی داریم بدهیم؟ جز آنکه سر خجلت به زیر افکنیم و به تعبیر امام خمینی رحمة الله علیه:« البته این عذر پذیرفته نیست که «من پیش خود چنین گمان کردم»» (همان). 🔹با تمام آنچه قبلا گفته شده و با سخن کنونی، بنده در نشستی برادرانه و صمیمی حاضر هستم تا انواع مدل های پیشرفت دانش و نظام آموزشی را تبیین کرده و با روش جریان زوائد تطبیق دهیم. نقدها را بود آیا که عیاری گیرند. سید مرتضی حسینی کمال آبادی پژوهشکده ادیب فقه جواهری 1397/10/13 به کانال پژوهشکده ادیب فقه جواهری بپیوندید: @hkamal
✔️پاسخ به نامه ای سر گشاده🔻 آقای محمد عشایری از شاگردان آیت الله علیدوست به نامه آقای اکبر نژاد مبنی بر دعوت به مناظره پاسخ دادند: بسم الله الرحمن الرحیم جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای محمدتقی اکبرنژاد سلام علیکم 🔹اخیرا در نامه‌ی سرگشاده‌ای به اطلاع عموم حوزویان رسانده‌اید که آیت الله علیدوست را به مناظره درباره روش‌شناسی فقهی شیخ اعظم انصاری دعوت کرده‌اید. فارغ از اینکه علنی کردن چنین نامه‌ای مدلول‌های التزامی خاصی دارد که من این مدلولهای التزامی را برازنده شما نمی‌دانم، چند نکته را بردارانه به محضرتان متذکر می‌شوم: 1) درست است که برای سوال کردن و پاسخ شنیدن در اغلب موارد نیازی به هم‌وزنی بین سوال کننده و پاسخ دهنده وجود ندارد اما برای مناظره، لازم است یک هم‌سانی نسبی بین دو طرف مناظره وجود داشته باشد. با این حال پیشنهاد این جانب آن است که جنابعالی به جای دعوت به مناظره، مانند دیگر هم‌رده‌هایتان که فروتنانه ذُلّ تعلّم را بر خود هموار می‌کنند، مدتی در دروس آیت الله علیدوست شرکت کنید تا از سویی با دیدگاه‌های ایشان آشناتر شوید و از سوی دیگر با اشکالهایتان دیدگاه‌های ایشان را تحت تأثیر قرار بدهید! البته اگر هم خودتان را از حد شاگردی آیت الله علیدوست بالاتر می‌دانید باز هم برای حل مسائلی که دارید، از شرکت در درس ایشان ابا نکنید؛ به‌هرحال صاحب مدارک هم در درس صاحب معالم شرکت می‌کرد!! 2) آیت الله علیدوست شاگردان شناخته‌شده‌‌ای دارند که برخی از آنها کرسی درس خارج دارند، اگر پیشنهاد فوق به هر دلیلی برایتان مقبول نیست، با این بزرگواران که قطعا با دیدگاه‌های استادشان آشنایی کامل دارند ‌گفتگوهای علمی و دور از هیجانات رسانه‌ای را تجربه کنید و در مواردی که با آنها به تفاهم نرسیدید، از آنان بخواهید که امکان فراهم شدن گفتگوهایی با آیت الله علیدوست را نیز برایتان فراهم کنند. 3) اگر به دنبال روشن شدن مسائل علمی و کمک به تحقق هویت بین الاذهانی دانش هستید، یکی از دو پیشنهاد فوق شما را به هدف خواهد رساند اما اگر به دنبال هدف دیگری هستید، آن هدف دیگر را آشکارتر مطرح کنید. غفر الله لنا و لکم محمد عشایری منفرد @hkamal