#رمان_مریم
#پارت_بیست_و_دوم
🌻🕊
غلام از کوره در رفت لیوانی که کنار دستش بود رو میز زد که هر تکیه اش که جای رفت واقعا وحشت کرده بودم صورتش از عصبانیت قرمز شده بود فاتحه خودم خوندم !😰🥶
غلام گفت امشب آدمت میکنم که واسه من بلبل زبونی نکنی ،
موهام تو دستاش گرفت وروی زمین میکشید شیشه شکسته همش تو دست وبدنم میرفتم ومن جیغ میکشیدم با سگگ کمربند به جونم افتاد!!
تا جون داشت منو کتک زد و سما هم از این محلکه خوشش اومده بود ولذت میبرد بعد از یه ساعت ولم کرد
دست الناز رو گرفت ورفت ،
دیگه جونی برام نمونده بود چرا من نمیمردم چرا هنوز زنده ام !!😫😭
خدایا منو می ببینی خیلی گریه کردم واز درد به خودم می پبچیدم وهمون جا از هوش رفتم🤧
یه هفته گذشته بود دردم کمتر شده بود ولی صورتم هنوز کبود وزیر چشمهام ورم کرده بود حوصله خودم هم نداشتم!!
سردردهای وحشتناکی میگرفتم تو این هفته غلام به سراغم نیومده بود تا یه روزی صدای نحسش اومد !!☹️
اومد بالا سرم گفتم میبینم هنوز زنده ای مثل سگ هفت تا جون داری !
چیزی واسه گفتن نداشتم نگاهی به خونه کرد گفت چرا خونه کثیفه چه غلطی میکردی اینجا رو تمیز نکردی 🤨
چیزی جز سکوت جوابش نبود صورتش خم کرد جلوم نگاهی بهش کردم تف کردم به صورتش تا یه کم دلم خنک بشه !
گفت تف میکنی الان میدونم چکارت کنم از موهام گرفت بلندم کرد کنار ستون خونه با طناب بستم باز با کمربند به جونم افتاد دیگه نای گریه وجیغ وداد نداشتم !!
گفت التماس کن رو پام بیفت بگو ببخشید
