ودِلم‌خواست‌بیــٰایـم‌، بِنشیـنَم‌یہ‌ڪنج‌ازحࢪم‌وبِگویَم‌بـا‌اشك: مَن‌بےاَرزش‌را‌بــٰاضرر‌هَم‌ڪِہ‌‌شُده، جــٰاטּ‌زهـرابِخـَرم❤️‍🩹 ⤦‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

می خواست بهانه ای که پر نور شویم از هرچه بدی و غیر او دور شویم یک ماه پر از فرصت برگشتن داد یک عید فرستاد که مغفور شویم

ما جیره خورِ شما و فطریه‌ی فرزند؛ تکلیفِ کسی به جز پدر نیست، علی‌جان...

شد قوتِ غالبم ، غم ارباب‌مان حسین پس مستحقِ فطریه‌ام ؛ کربلا دهید :)!

رمضان می‌گذرد با همه‌ی زیبایی‌ ای اجل داغِ محرم به دلم نگذاری :)

به دوری تا به کی مارو چنین مهجور میداری حسین؟!