_

کشید دست خودش را به زخم گوشش گفت "به کودکان سنان گوشواره می‌آید..."

-

-

خلق ِدو جهان دست به دامان حسین است؛

حسین دوای همه درد های ماست. غمش دم عیسوی دارد و دل زنده می‌کند، نوشداروست! مرهم است! زماد و تریاق و افیونِ استیصال و اجتیاح و عجز و درماندگی‌؛ و چاره‌ی ما عاجزان فرومانده، ما مضطران سردرگم و از پا افتاده ‌است. حسین راه نجات است، همه‌ی راه‌ها به او ختم میشوند.

بیاید امشب برای اربعین هم دعا کنیم.

دستِ من گیر که این دست همان است که من سالها از غم هجران تو بر سر زده ام ((((:

مردم، بندهٔ دنيايند و به ظاهر، دم از دين مى‌زنند و تا زمانى كه زندگى‌شان تأمين شود، از آن دفاع مى‌كنند؛ اما چون روز امتحان فرا رسد، دينداران اندک خواهند بود. حضرت حسین بن علی علیه السلام