شادی به روزگار گدایان کوی دوست بر خاک ره نشسته به امید روی دوست گفتم به گوشه‌ای بنشینم ولی دلم ننشیند از کشیدن خاطر به سوی دوست صبرم ز روی دوست میسر نمی‌شود دانی طریق چیست تحمل ز خوی دوست ناچار هر که دل به غم روی دوست داد کارش به هم برآمده باشد چو موی دوست خاطر به باغ می‌رودم روز نوبهار تا با درخت گل بنشینم به بوی دوست فردا که خاک مرده به حشر آدمی کنند ای باد خاک من مطلب جز به کوی دوست سعدی چراغ می‌نکند در شب فراق ترسد که دیده باز کند جز به روی دوست - #سعدی @home_text

همه گفته‌اند و نگفته شد ز کتاب فضل تو یک الف فصحای دهر به عجز خود ز ادای وصف تو معترف - فواد کرمانی @home_text

- مهدی اخوان ثالث @home_text

میدونی رفیق من میگم خیلی بیشتر از سنمون بزرگ شدیم اما اونقدی که بزرگ شدیم زندگی نکردیم.. یه حساب سر انگشتی که بکنی میبینی تعداد دفعاتی که از ته دلت خندیدی خیلی کمتر از دفعاتیه که از ته دلت گریه کردی میگی اینجوری نیست؟ اگه در مورد تو اینجوری نیست باید بگم خیلی خوشبختی و خبر نداری.. - به وقت کلافگی @home_text

تمام راه را درست آمدم و خسته شدم... به من اجازه بده اشتباه برگردم. - فاطمه‌ اختصاری @home_text

به یاد تکه‌ی خاصی از نوشته‌های یونگ افتاد: «همه سایه‌ای با خود حمل می‌کنند.» - جنون مکزیکی @home_text