حق #زبان بر ما، این است که بوسیله‌ی آن؛ ـ هم به خودمان خیر برسانیم، ـ هم به دیگران! زبان تند، تیز، طعنه‌انگیز، بی‌ادب... دائماً در میان دو آتش دست و پا میزند؛ ـ آتشی که بر صاحب خود میزند! ـ آتشی که بر اطرافیانش می‌زند!

#سکوت، بالاترین "هنر" آدمی است ... و #پرحرفی کلیدی ترین "ضعف" او ! پرحرفی، حتی با حرفهایی که زشت و آلوده هم نیستند؛ مانع رشد معنوی انسان است، چه رسد به کلام لغو و آلوده و زشت ... کم گوی و گزیده گوی، چون دُر🌟

صَمت و جوع و سحر و خلوت و ذکری به دوام ... ناتمامانِ جهان را، کُند این پنج، تمام 😊 تمام شدنِ مراتب انسانی و دَرنَوردیدن پله‌های تکامل، مستلزم رعایت این پنج قانون است ... ▫️و سکوت، یکی از این قوانین رساننده‌ی این مسیر ....

بخش مهمی از مسیر خودسازی؛ رعایت مراتب ادب در کلام است، که در برابر اشخاص مختلف در زندگی ما متفاوت است! - مراتب ادب در برابر کودک ما، با نوجوان ما، متفاوت است. - رعایت ادب در برابر والدین ما، با همسرمان متفاوت است ... ✓ باید برای آموختن‌شان وقت گذاشت و تمرین کرد.

ادب در کلام، فقط منحصر به دایره‌ی واژگان ما نیست، بلکه بیش از کلام، زبان بدن ما را نیز شامل می‌شود! گاهی اشارات چشم و ابرو و نوع نفوذ چشم، چنان خنجر برّنده‌ای در قلب مخاطب وارد می‌کند، که می‌تواند ما را از چشمان خدا، ساقط کند.

مقدماتی ترین تمرین برای رسیدن به ادبِ در کلام، کنترل خیال است! بدون مهار کردن قوّه‌ی خیال و ممانعت از اسارت آن در چنگالِ خیالاتِ منفی، محال است زبان کسی اصلاح شود! از همین حالا، قدم قدم، تمرینات کنترل خیال را، آغاز کنیم...

خروجی زبان ما، نشان‌دهنده‌ی میزان ظرفیتِ قلب ماست! انسان‌هایی که توانایی سکوت، در برابر مجادله‌ها، غیبت‌ها، سخن‌چینی‌ها و... را دارند و زبان خویش را آلوده نمی‌کنند، در نهایت قلب و روح سالم‌تری داشته و ظرف ایمان‌شان بزرگتر و پاک‌تر است.

برای رسیدن به اَمنیّت زبان و ادبِ کلام بطوریکه دیگران در کنارمان احساس امنیّت کنند، باید بسرعت از روحِ #قضاوت فاصله بگیریم... خودمان را دائماً بجای دیگران قرار داده و بتوانیم به آنها حق بدهیم. در اینصورت بخش عظیمی از تیزی‌ها و تندی‌های زبان ما از بین خواهند رفت...

#تقوا ، ترس از خدا نیست! ترس از خودمان است ... مبادا به عملی مبتلا شویم که ما را از مراتب انسانی‌مان، سقوط دهد. #تقوای_زبان یعنی؛ ترس از زبان یعنی؛ مراقب باشی کلامت تو را از رشد انسانی، ساقط نکند...

اگر چشم دلمان باز بود و زشتیِ باطنی #غیبت را می‌دیدیم، آنوقت شرم‌مان می‌آمد از این گناه، که هفتادبار کثیف‌تر از ارتباطِ نامشروع است! اگر گناهان و اشتباهات دیگران را دیدی و از آن زشت تر به زبان آوردی، بدان اوضاع تو، هزاران بار خراب تر از اوضاع کسی است که دهانت را به #غیبت ا‌َش آلودی ...

به کودکان دقت کنید، برای جلب توجه، سعی میکنند در جمع، زیاد حرف بزنند. اگر این رفتار از یک انسان بالغ صادر شود، این #پرحرفی نشانه‌ی #حقارت_نفس اوست! آنان که روحِ وزین و گرانبهایی دارند، نیاز به توجه دیگران نداشته و عموماً جز گزیده‌گویی از آنان تراوش نمی‌کند.

کنترل محتوای کلام، نیاز به مهارت آموزی دارد ... اینگونه نیست که همیشه باید حقیقت را گفت، تا زبان پاک بماند! - گاهی فقط باید عین حقیقت را گفت! - گاهی باید فقط سکوت کرد! - گاهی هم واجب است که برای جلوگیری از یک فتنه، حقیقت را کتمان کرد! میزان عقلانیت هر انسان است، که قدرت تشخیص این موقعیت‌ها را، برایش آسان میکند.