دفاع شخصی به سبک نین‌جوتسو @honar_ninjutsu2

نینجا ها یا شینوبی ها به نیرو های مخفی می گفتند که از در دوران ژاپن فئودال فعالیت می کردند . آنان بیشتر برای خرابکاری ، ترور ، نفوذ به دشمن ، برخی از عملیات ها و مبارزه استخدام می شدند . نینجا ها تخصصشان در جنگ های نا متعارف بود و به نینجوتسو تسلط زیادی داشتند . دقیقا نقطه ی مخالف نینجا ها سامورایی ها بودند ، سامورایی ها از طبقات بالای جامعه بودند و بیشتر آنان از نجیب زادگان بودند ولی نینجا ها از افراد فقیر جامعه بودند . @honar_ninjutsu2

دفاع شخصی به سبک نین‌جوتسو @honar_ninjutsu2

دفاع شخصی به سبک نین‌جوتسو @honar_ninjutsu2

دفاع شخصی به سبک نین‌جوتسو @honar_ninjutsu2

عجیب‌ترین حقایق در مورد نینجاها که از آنها قطعاً بی خبر هستید!

وقتی از مردم می‌پرسید که ژاپن را با چه می‌شناسند، یکی از رایج‌ترین پاسخ‌هایی که داده می‌شود نینجاها است. بیشتر چیزهایی که در مورد نینجاها می دانیم چندان مبتنی بر واقعیت نیستند و به شدت تحت تأثیر ادبیات قرن بیستم، کمیک ها و فیلم ها هستند. اما آیا ما واقعا آنها را می شناسیم؟ خبرنامه برخی از عجیب‌ترین حقایق در مورد نینجاها را جمع آوری کرده است تا همه ما در مورد گذشته پنهان آنها بهتر بدانیم. اسم واقعی آنها نینجا نبوده است! کلمه اصلی که در اسناد تاریخی ژاپنی برای توصیف نینجاها استفاده می شد، شینوبی یا شینوبی-نو-مونو بود.این کلمه به خودی خود پیش از خود نینجاها است و کم و بیش به معنای دزدیدن یا پنهان کردن است و مونو به معنای “شخص” است. کلمه نینجا از نحوه خواندن حروف کانجی ژاپنی به زبان چینی گرفته شده است. از عجیب‌ترین حقایق در مورد نینجاها : اولین حضور نینجاها مربوط به سال 1375 میلادی است. استفاده از جاسوسی برای مدتی طولانی در جامعه ژاپن به حقارت تلقی می شد و تنها در قرن سیزدهم شروع به گسترش یافتن کرد، بنابراین قبل از آن صحبتی از نینجا نشده است. اولین اشاره صریح به نینجاها مربوط به حماسه جنگ ژاپنی تایهایکی است که در آن نینجاهای بسیار ماهر یک قلعه را ویران کردند. صد و یا چند سال بعد، جاسوسی در ژاپن به شدت متداول بود و نینجاها در خط مقدم بودند. آنها اغلب دوش به دوش با سامورایی ها می جنگیدند. @NIMJARNJR

اعمال مشکوک نینجاها توسط سامورایی های واقعی که بیش از هر چیز به افتخارات احترام می گذاشتند، با تحقیر روبرو می شد. در عین حال، در عالم سیاست همیشه کارهای کثیف برای انجام دادن وجود داشت، بنابراین سامورایی ها خوشحال بودند که شخص دیگری برای انجام آن آماده شده است. در واقع، برای سامورایی‌ها غیرمعمول نبود که مستقیماً نینجاها را برای انجام کارهایی استخدام کنند که ممکن بود باعث آبروریزی سامورایی‌ها شود. از عجیب‌ترین حقایق در مورد نینجاها : حرفه ای ترین نینجاها از دو قبیله آمده بودند. در قرن پانزدهم، روستاها در دو منطقه، ایگا و کوگا، شروع به آموزش افراد خود برای شغل نینجایی کردند. خانواده‌های چند نسلی نینجا ظاهر شدند و خیلی زود نام خود را به عنوان حرفه‌ای‌ترین نینجاها در جهان به‌دست آوردند. قبیله‌های نینجا در کاری که انجام می‌دادند آنقدر خوب بودند که هر کس دیگری که ادعا می‌کرد نینجا بود، بیشتر شبیه یک اراذل و اوباش معمولی نمود پیدا می کرد. قبیله ایگا و کوگا به مدت نزدیک به صد سال نینجاها را به اربابان ژاپن می‌رساندند تا اینکه یک جنگ‌سالار رقیب آنها را نابود کرد. دوران طلایی نینجاها از قرن 15 تا 16 ادامه داشت. @NIMJARNJR

این دوران، فصل خونینی در کتاب های تاریخ ژاپن بود، جایی که جنگ سالاران همه برای به دست آوردن کنترل کشور و متحد کردن آن می جنگیدند.تصادفی نیست که این دوره نیز با ظهور و سقوط قبیله های ایگا و کوگا همراه شد.حتی پس از سقوط قبیله‌های نینجا، آنها همچنان به عنوان متخصص در عملیات‌های مخفی به شدت مورد توجه بودند.تنها زمانی که ژاپن به سمت دوران صلح پیش رفت، تعداد نینجاها شروع به کاهش کرد. از عجیب‌ترین حقایق در مورد نینجاها : به احتمال زیاد آنها از ستاره های پرتاب کننده استفاده نکرده اند. ستاره‌های پرتاب‌کننده، یا شوریکن، مطمئناً در دوره‌ای که نینجاها از نظر تاریخی فعال‌تر بودند، استفاده می‌شد، اما شواهد کمی وجود دارد که توسط نینجاها استفاده می‌شد، حداقل بر اساس دستورالعمل‌های نینجاهای بازمانده. نینجاها قطعاً از طیف وسیعی از ابزارهای تخصصی استفاده می کردند و اینها ثبت شده است، اما پرتاب ستاره ها بیشتر یک چیز سامورایی بود.ذدر هر صورت، آن‌ها به شکلی که ما آنها را در داستان‌های داستانی امروز به تصویر می‌کشیم مورد استفاده قرار نگرفتند. در عوض، آنها اغلب به عنوان یک عامل حواس پرتی استفاده می شدند. @NIMJARNJR

آنها همیشه مشکی نمی پوشیدند. دستورالعمل‌های دقیقی در مورد لباس پوشیدن نینجاها وجود داشت، اما این دستورالعمل‌ها بسیار معقول‌تر از اینکه فقط به آنها اجازه می‌داد مشکی بپوشند بودند. اول از همه، اولویت بر این بود که هر زره پوشیده شده ایمن باشد تا هیچ صدایی تولید نشود. سپس، انتخاب لباس صرفاً بر اساس نیازها و شرایط مأموریت بود. آن‌ها در شب‌های بدون ماه سیاه می‌پوشیدند، اما زمانی که ماه کامل بود، لباس سفید می‌پوشیدند. هنگام حرکت در طول روز، نینجاها از هر لباس و رنگی که در آن زمان مد بود می پوشیدند تا با جمعیت ترکیب شوند. آنها همچنین مرتباً خود را به عنوان تاجر، راهبان، گدا یا هر چیزی که مأموریتشان نیاز داشت، در می آوردند. یک مرکز تحقیقاتی برای مطالعه نینجاها

دانشگاه می، تقریباً پانصد سال پس از نابودی قبیله نینجاهای ایگا، مطالعه نینجا را به ایگا بازگردانده است، اما دانشجویان یاد نخواهند گرفت که چگونه نینجا شوند. درعوض، مدرک کارشناسی ارشد مطالعات نینجا بر تاریخچه نینجاها با چند موضوع در مورد مهارت های مختلف نینجا متمرکز است. با این حال، این باعث نشد که اولین فارغ التحصیلان این مدرک روی مهارت های هنرهای رزمی خود کار کنند و زندگی تا حد ممکن نزدیک به یک نینجا باشند. مشکل در یافتن اطلاعات دقیق در مورد نینجاها به دو عامل مربوط می شود: مخفی بودن آنها و تخصص آنها.

نینجوتسو چیست (تاریخ نینجوتسو)

روایت‌های مختلفی در مورد منشأ و چگونگی تکامل نین جوتسو و پیدایش نینجا مطرح شده‌است. در افسانه‌های ژاپنی آمده که نینجاها از نسل هیولایی هستند که نیمی انسان و نیمی کلاغ بود. بر اساس بیشتر منابع تاریخی نینجاها به تدریج خود را به عنوان نیروی مخالف همتایان طبقه بالاتر خود یعنی سامورایی‌ها در ژاپن فئودال مطرح کردند و تکامل این هنر رزمی بین قرن ششم تا نهم میلادی در ژاپن اتفاق افتاد. در مورد تاریخچه این سبک رزمی باید گفت: در قرن ششم میلادی مذهب بودیسم وارد کشور ژاپن شد و موجب بوجود آمدن چالش بین دو مذهب بودیسم و شینوئیسم شد که مذهب ملی آن دوران بو نینجوتسو ریشه در اثر کلاسیک نظامی چینی یعنی «سان تزو» دارد که توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم پیش از میلاد به رشته تحریر درآمده‌است. این اثر در قرن ششم میلادی وارد ژاپن شد و به طور دقیق توسط دربار سلطنتی و خانواده‌های متخاصم مورد بررسی قرار گرفت. بودیسم نیز تقریباً در همان زمان وارد ژاپن شد ، بر طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شکنجه مذهبیون و کشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به کوهستان های نزدیک کیوتو رفتند و بعدها (یامابوشی یا زاهدان کوهستان) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری کردند و برای حمایت از خود ، دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرت های اسرارآمیز ترکیب کردند تا بتوانند با نیروهای نظامی کم خود ، در دل دشمنان ترس ایجاد کنند. در اواخر قرن نهم زوال دودمان تانگ در چین آغاز شد. تانگ در سال ۹۰۷ میلادی کاملاً سقوط کرد و چین برای پنجاه سال در هرج و مرج فرورفت. در این دوران تعدادی از فرماندهان نظامی چینی به ژاپن آمدند و تاکتیک‌ها و نظریات جدید جنگی را با خود به این جزیره آوردند. در دهه ۱۰۲۰ میلادی هم راهبان بودایی چینی وارد ژاپن شدند و دانش پزشکی و نظریات جنگی خود را هم که بسیاری از آن‌ها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود به ژاپن آوردند و روش‌های خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین طایفه‌های نینجا آموختند. دایسوکه توگاکوره و کاین دوشی نخستین نینجاهای بودند که برای اولین بار قواعدی را برای این هنر رزمی تدوین کرده و اولین مکتب نینجوتسو را پایه‌گذاری کردند. دایسوکه یک سامورایی شکست‌خورده بود که املاک و عنوان سامورایی خود را از دست داده بود، او بر خلاف دیگر سامورایی‌ها به جای اینکه در این موقعیت خودکشی کند در کوه‌های جنوب غربی جزیره هنشو آواره شد و در آنجا کاین دوشی یک راهب جنگجوی چینی را ملاقات کرد. این دو تصمیم گرفتند تا سبک جدیدی برای نبردهای چریکی به نام نینجوتسو را پایه‌گذاری کنند. جانشینان دایسوکه نیز نخستین نینجا ریو یا مدرسه نینجوتسو را با نام توگاکوره ریو تأسیس کردند. نینجوتسو به این ترتیب رقیبی برای مکتب بوشیدو سامورایی‌ها شد. سامورایی‌ها وفاداری و شرافت را بر هر چیز مقدم می‌داشتند و بوشیدو سیستم رزمی آن‌ها بسیار اصیل و منسجم بود اما روش‌های جنگی آن‌ها همیشه کارآمد نبود. برتری نینجاها درست در همین مسئله بود. نینجاها انجام مأموریت به هر شکل ممکن را بر هر چیز مقدم می‌داشتند. حمله ناگهانی، مسموم کردن، فریب و جاسوسی از نظر سامورایی‌ها ناجوانمردانه بود اما از روش‌های اصلی رزمی نینجاها محسوب می‌شد. یکی از رهبران یامابوشی ها تلاش کرد که بین پیروان بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید که نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سرکوبی یاموبوشی ها شد. البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تکمیل فنون رزمی و جنگی خود که بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می کردند بپردازند. در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریکهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند که به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها) در می آمدند. در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعداد مکتبهای نینجا به 25 مکتب با تکنیک های خاص خود رسید. در اکثر این سالها دو ایالت (کوگا و ایگا) در ژاپن توسط نینجاها اداره می شد. خانواده های (هاتوری، موموچی، و فوجی بایاشی) از معروف ترین خانواده های نینجا بودند. از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است که هنر رزمی نینجوتسو ریشه در قلب تاریخ کهن چین و ژاپن دارد، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گسترده شدن این هنر رزمی درجهان وجود دارد. هنر رزمی نینجوتسو با قدمت 800 ساله ریشه در تاریخ دارد و در حقیقت هنری است که مسئولیت پذیری را می طلبد. یک هنرجوی نینجوتسو برای پیروز شدن نیازمند اصول اولیه است که از جمله برخورداری از روحی قوی، قلبی آزاد، هوشی سرشار، روحیه مبارزه طلبی و شرایط

روحی عالی و تمرکز حواس میباشد . نینجاها یک سیستم و نظم خاص و دقیقی داشتند که توسط یک رهبر که به آن (جونین) می گفتند اداره می شد و به کسانی که به نینجاها مأموریت می دادند (چونین) می گفتند. به طبقات پائین تر که ماموریت انجام می دادند (جینین) می گفتند . جینین ها در واقع هیچگاه دستورات را بطور مستقیم از جونین دریافت نمی کردند بلکه چونین ها بعنوان واسطه بین جونین و جینین ها عمل می کردند و دستورات و پیامهای جونین را به جینین ها می رساندند. جینین ها برای انجام مأموریت با طرز استفاده اغلب سلاح های زمان خود آشنائی کامل داشتند و روانشناسی جامعه را بخوبی می دانستند و با همدیگر از طریق رمز ارتباط داشتند. اگر احیانا یک نینجا به دام می افتاد و اسیر می شد (که بسیار کم رخ می داد) مردم او را زجر فراوان می دادند تا بتوانند اسرار آنها را بدست آورند. بعضی از خانواده های نینجا به دلیل جنگ داخلی (دایموها) به قدرت و نفوذ رسیدند و اغلب در مناطق ایگا و کوگا در شرق دریاچه بیواء اقامت گزیدند (ادا نبون اگا) که می خواست تمامی نیروهای نظامی ژاپن را متحد نماید در سال 1581 ارتشی متشکل از 46 هزار نفر را به جنگ نینجاها که 4 هزار نفر بودند، فرستاد. در این نبرد نابرابر اغلب نینجاها کشته و یا اسیر شدند و آن تعداد که توانستند، به کوه ها فرار کرده و با مردم کوهستان به تکمیل فنون مخصوص خود و هر چه کاربردی تر کردن آن پرداختند و هنرهای رزم خود را از پدر به پسر منتقل کردند. از آن به بعد نینجاها توانستند با سازمان منسجمی که ایجاد کرده بودند، قدرت پلیسی مطلق را در ادو (توکیو امروزی) و دیگر شهرهای ژاپن در دست داشته باشند. جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید از کتاب نین جوتسو هنرنامرئی شدن و نین جوتسو در ایران به تألیف کانچو فرجی استفاده کنید. @honar_ninjutsu2

نینجا سیاه آمریکایی نینجا واقعی @honar_ninjutsu2

نینجا در دنیای واقعی با مهارت های خفن و دیدنی ! @honar_ninjutsu2

⚜️اجرای سلاح یکی از اعضای کانال ترکیبی از مهارت خلاقیت و زیبایی✅️ #سلاح_سرد #نینجا #نینجوتسو #رزمی @honar_ninjutsu2