امروز روز شلوغی بود. همه کاری کردم که سرم گرم باشه. توی ستاد زور زدم و زور زدم و دو پاراگراف رمان خوندم. رفتم مرکز شهر برای عکاسی. جلسه گرفتم. با بقیه شوخی کردم. برای نرگس دلقک‌بازی درآوردم. حتا عین ابله‌ها جوکر تماشا کردم. هر کاری کردم که به روی خودم نیارم. نشد. من تجربهٔ بغضِ بیخ گلو، برای آدمی که نه دیده‌امش و نه شنیده‌امش و تنها کلماتش رو‌ خوندم، نداشتم. حالا دارم... بابت تجربهٔ زیسته‌ای که بهم دادی هم ممنونم. ولی دیگه بسه. من تجربه زیسته نمی‌خوام. آنلاین شو که کلی کار داریم خواهر من. یک‌ خواهش؛ به هر طریق، زبان، منش و روشی که بلدید دست به دامن آخدا بشید که حال این خواهر ما خوب بشه زودتر. لطفا... @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف