هدایت شده از گاه گدار
همه ما در مبنا سخت مشغول کاریم.
نه کپ کردهایم، نه ترسیدهایم، نه یک گوشه نشستهایم و هی فکر و خیال میکنیم.
بیوقفه مشغول جمع کردن امکاناتمان شدهایم و داریم ظرفیتهایمان را فعال میکنیم.
نتیجهاش را انشاءالله خیلی زود همینجا با شما به اشتراک خواهم گذاشت.
آنقدر کار برای انجام داریم که وقتی برای عزاداری برایمان نمانده.
عزاداری برای شهدا را گذاشتهایم برای روزهای بعد از جشن پیروزی.
تکلیف همه ما معلوم است: «بر همهی مسلمانان فرض است که با امکانات خود در کنار مردم لبنان و حزبالله سرافراز بایستند و در رویارویی با رژیم غاصب و ظالم و خبیث آن را یاری کنند.»
شما دارید چه کار میکنید، شما هم بنویسید.
الان که مینویسم دیگر در این جمع نیستم. مجبور به خداحافظی بودم.
جمع دیوانهها همیشه جمع درستی است. جای دیوانههایی که نبودند و میخواستند باشند خالی بود.
سوالی مدتها ذهنم را درگیر کرده بود. پرسیدم و نتوانستم بنشینم تا جواب را بشنوم. نمیدانم جوابش را دادند یا نه.
سوالم؟
اگر حرف حقی داریم که سالهاست داریم میزنیم، چرا دیگرانی (که تعدادشان هم کم نیست و گمان میکنیم که اکثریتند) هستند که این حرف حق را نمیپذیرند؟
جواب اولی که برایش دارم این است که این حرف حق از مجرای گاه ناتمیزِ من و امثال من (امثالِ من معلمِ نمازِ آخر وقت خوانِ قرآن نخوانِ معیوب) میگذرد و باعث میشود اثرش را از دست بدهد.
#چاره؟
@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف
دعا و شهادت.mp3
6.63M
این صوت آقای چیتچیان را همسرم برایم فرستاد و گفت حتما گوش بده.
در راه برگشت از جمع تصویر بالا، در ماشین پخشش کردم.
چاره؟ گویا مایی که دنبال وظیفه هستیم خودمان را فراموش کردهایم.
روسیاهترین، خودم.
حرف ساده است. ما اگر درست باشیم، حرف حق را میتوانیم درست منتقل کنیم.
یک قدم نه، هر چند قدم بیشتری که میتوانیم برای پررنگ شدن قرآن در زندگیهایمان بکنیم. سنت الهی میگوید که تازه میتوانیم حرف درست را به مخاطب برسانیم و اثرگذار باشد.
@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف