بیست‌و‌یکمین کتاب ۱۴۰۱
#قتل_در_خوابگاه_دانشجویی
#آگاتا_کریستی
#محمد_عبداله_نژاد
#نشر_هرمس
@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف
شهری که به از دست دادن فضاهای جمعیِ محلی‌اش خو بگیرد، فضاهای عمومی بزرگترش را هم از دست می‌دهد، و نه فقط فضاهای عمومی که همه دارایی های جمعی طبیعی، اجتماعی و فرهنگی‌اش را. «از دست دادن» قاعده و رفتار طبیعی چنین شهری می‌شود. به یک ترانزیت تبدیل می‌شود. ترانزیت، جوهرهٔ آن شهر، هستی و زندگی‌اش می‌شود. ترانزیت یک وضعیت موقتیِ دائمی است و شرط اقامت در آن اثبات این است که در حال رفتن و کندن از آن هستی.
👤 #نوید_پورمحمدرضا
📕 #شنیدن_شهر
@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف
بیست و سومین کتاب ۱۴۰۱
#مادراپور
#روبر_مرل
#مهدی_سمسار
#نشر_خوارزمی
@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف
📝متعهد، امیدوار، زنانه و چیزهای دیگر
🖌#مصطفی_جواهری درباره رمان «گاف» نوشت:
🔹گاف، روایت مواجهه ماست با آنهایی که نمی‌بینیم‌شان و از قضا آنها خوب ما را می‌بینند. ارغوان شمس، معلمی در حوالیِ روزهایی که انتهای جوانی محسوب می‌شود، وارد گروهِ خیریه‌ای شده و به بهانه آن سر از محله ناظرآباد در می‌آورد. ناظرآبادی که نماینده تمام محله‌های فقیرنشینِ حاشیه‌ایِ شهرهای بزرگ است.
🔹گاف نه به معنای مصطلحِ آن، که در واقع اشاره نکته‌سنجانه‌ای دارد به فاصله میانِ لایه‌های جامعه. فاصله‌ای که به قدری زیاد می‌شود تا آدم‌های جامعه همدیگر را نبینند و رسانشی بین‌شان برقرار نباشد.
🔺متن کامل این یادداشت را از اینجا بخوانید.
وقتی بهار می آمد، حتی بهار کاذب، دیگر مشکلی وجود نداشت جز اینکه کجا می‌شود شادتر بود. تنها چیزی که می‌توانست سرتاسر روزی را ضایع کند این و آن بودند، و اگر می توانستی به کسی وعده دیدار ندهی، روز بی‌حدومرز می‌شد.
این و آن همیشه شادمانی را محدود می‌کردند جز مُشتی انگشت‌شمار که همان‌قدر خوب بودند که بهار...
#پاریس_جشن_بیکران
#ارنست_همینگوی
@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف
بیست و ششمین کتاب ۱۴۰۱
#چراغ‌ها_را_من_خاموش_می‌کنم
#زویا_پیرزاد
#نشر_مرکز
@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف