نظامیان کره شمالی اینو ببینید 🌍 https://eitaa.com/hosiniya

یه دیزاین ساده و شیک😍 https://eitaa.com/hosiniya

سالاد سرد https://eitaa.com/hosiniya

اکبر جوجه😋 https://eitaa.com/hosiniya

#کلیپ | #استاد_شجاعی ✘ زحمت میکشی مهمونی میدی، اما فقط خستگی میمونه برات! √ چرا مهمونی رفتن یا مهمونی دادن ما نمی‌تونن رشدمون بدن؟ https://eitaa.com/hosiniya

مجموعه #یاد_خدا ۱ #استاد_شجاعی | #استاد_دینانی چرا ما وسط عبادت‌هامون خدا رو گم می‌کنیم؟ باید بگردیم دنبالش، تصورش کنیم تا بتونیم باهاش حرف بزنیم! √ مگه خدا همه جا حضور نداره؟ https://eitaa.com/hosiniya

#استوری | #استاد_شجاعی همسرم نمی‌تونه انتظارات من رو برآورده کنه، کم‌کم علاقه‌م نسبت بهش داره کم میشه! https://eitaa.com/hosiniya

#حرف_خاص | #استاد_شجاعی ✘هر کاری می‌کنم گره‌ میفته توش! تلاش‌های من چرا برکت ندارن؟ https://eitaa.com/hosiniya

🖤 دمی با کافی حجت‌الاسلام کافی که خود روزی از تبعیدشدگان بود به دیدار روحانیون تبعیدی می رفت.  آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله سیدعلی غیوری که به ترتیب در چابهار و سیرجان روزهای تبعید را سپری می‌کردند، از جمله این روحانیون بودند. دیدار با زندانیان سیاسی نیز از دیگر برنامه‌های او محسوب می‌شد. ساواک در گزارش‌های خود به این مسأله اشاره کرده است: «... ضمناً نامبردگان فوق، روزهای جمعه به وسیله آقای کافی به ملاقات آقایان مهندس بازرگان، شیخ انواری و طالقانی می‌روند.» برگزاری مجلس ترحیم برای فرزند امام خمینی پس از انتشار خبر شهادت ایشان در 11 آبان 1356 در مهدیه تهران از دیگر اقدامات او در عرصه سیاست بود.  اقدام دیگر او در عرصه سیاسی در آستانه انقلاب اسلامی صورت گرفت. در 17 دی 1356 مقاله توهین‌آمیزی به نام «استعمار سرخ و سیاه در ایران» به قلم احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات منتشر شد که شهر قم را ملتهب کرد. #شهید_کافی

🔴 داستان واقعی امام زمان فرمودند به پدرت بگو انقدر غُر نزند! پدرش مخالف روحانی شدنش بود، میگفت ملا شدن آب و نان نمی شود، سید ابوالحسن اما دوست داشت یاد بگیرد علوم دینی را،هرچه بود دل را به دریا زد و رفت... رفت به حوزه ی علمیه نجف تا در آن دیار در محضر استاد زانو بزند و کسب فیض کند... اطاقی در نجف اجاره کرده بود و با سختی زندگی اش را سپری می کرد، درآمد آنچنانی نداشت و آنچه او را پایبند کرده بود عشق به مولا یش امام زمان ارواحنافداه بود و بس.. در یکی از روزهایی که از شدت فقر حتی پول خرید ذغال برای گرم کردن اطاق نداشت، پدر تصمیم گرفت سَری به او بزند و از حال و روزش با خبر بشود...  پدر رسید نجف، حجره ی محقر سید ابوالحسن، پسر پدر را احترام کرد و او را در آغوش کشید،پدر اما با دیدن اوضاع و احوال سید ابوالحسن شروع کرد به سرکوفت زدن، که چرا ملا شدی، که چرا سخنش را اعتنا نکردی، که باید در این سیاهی زمستان شبها را بدون ذغال در سرما بلرزی و خودت را با نان و تُرب سیر کنی... از پدر کنایه زدن بود و از سید ابوالحسن خودخوری، خجالت میکشید، پدرش شبی را مهمانش شده بود که هیچ چیز در بساطش نبود برای پذیرایی، در همین سرکوفت زدن ها درب اطاق بصدا درآمد، سید ابوالحسن درب را باز کرد، جوانی پشت درب بود با شتری پر از بار،ذغال و بود و همه ی مایحتاج و خوراکی، سید را که دید گفت:آقایت سلام رساندند و عرض کردند:به پدرت بگو آنقدر غُر نزند، ما در مراعات حال شیعیانمان کوتاهی نمی کنیم... 📚 برداشتی آزاد از سخنان شیخ مجید احمدی