#روایت_اعتکاف 🌻 اینجا حال همه خوب است... ✍️ روح‌الله متوسل فضای مسجد جامع شهابیه در این سه روز پر شده از صدا، همهمه و خنده‌های شاد وشوخی‌هایی دلبرانه. روی زمین پتوها و وسایل به صورت مرتب و نامرتب به چشم می‌خورد. توپی بین بچه‌ها دست به دست می‌شود و دورهمی که دخترها در آن طرف روی زمین دایر کرده‌اند. یکی کتاب خاطرات شهدا را انتخاب کرده،آن دیگری کتاب قصه‌های کهن ایرانی را، اما هر چه به روز آخر نزدیک می‌شویم قرآن و مفاتیح مشتری‌اش بیشتر می‌شود. این روزها تسبیح‌های رنگی طرفداران بیشتری دارد. غذا با سر و صدا صرف می شود و با دیدن ظرف‌های جوجه و کباب، سر و صدا بیشتر هم می‌شود. در نگاه اول سخت می‌شود باور کرد این مسجد همان مسجد قبلی است و این نوجوانان معتکف همان نوجوانان دهه هشتادی! بچه‌هایی که برخی‌هایشان فریضه نماز را مرتب به جا نمی‌آوردند اما حالا آماده‌اند تا در این سه روز به خدا نزدیک شوند. بعد از ورزش مابین صبحگاهی و ظهرگاهی،آماده شنیدن می‌شوند و قبل از هر برنامه آموزشی برای خودشان تفریحی جفت و جور می‌کنند. بازار خوردن تنقلات جورواجور،بیشتر در آخر شب‌ها در«سینما اعتکاف» داغ است و اشکی‌ترین و شیرین‌ترین لحظات هم زمان روایتگری حاج‌آقا از شهداست! گویا پرسش و پاسخ‌های بعد از جلسات آموزشی از استادهای مربوطه،از خود جلسه جذاب‌تر و مفیدتر به نظرمی‌رسد و رُفت و روب مسجد و شستشوی ظرف‌ها توسط بچه‌ها که انجام این فعالیت قبل از این در منزل به نظر نمی‌رسد! می‌گفت: آدم بعد از اینکه معتکف شد تازه می‌فهمد اینجا خانه خودش است می‌فهمد چقدر به اعتکاف نیاز داشته و چقدر مسجد جای خوبی بوده است. @HOWZAVIAN