🔷 وقتی بر خشمِ نفسانی، لگام(لجام) می‌زنیم. در هر بگومگو، مجادله، مباحثه یا مقابله‌ای، طرفین فقط در صورتی واقعاً خشم‌گین می‌شوند که «احساس محق بودن» داشته باشند. اما این خشم ربط خاص و معناداری به درست بودن یا نبودن آن «احساس» ندارد. یعنی این که گمان می‌کنید حق با شماست، توجیه کافی برای رها کردن افسار خشم‌تان نیست. در واقع، روش‌های کنترل خشم، بیش‌تر مبتنی بر رفتار، کردار و آثار بیرونی هستند و نه کنترل منشاء آن و توجیهات فکری و روانی؛ از این رو برای مهار کردن همین احساس واقعی اما شاید نابه‌جا تجویز می‌شوند، نه برای یادآوری، توجیه یا توضیح امکان نابه‌حق بودن احساس ِ حقانیت. به عبارتی بدون بررسی دقیق‌تر، افکار و ذهنیت‌های خود را به جا و برحق دانسته و عدم هماهنگی با آنها را شایسته تندی و خشم می‌شماریم. 🔅گاهی با اطلاع از عدم حقانیت و نادرستی موضع خود، در صورت تعارض و اختلاف با دیگران، به همان شکل عصبانی نمی شویم و فقط می‌توان نمایشی عامدانه از خشم بروز داد؛ و بدون پشتوانه تایید کننده ذهنی، ابراز ناراحتی کرد‌. چراکه در پشتوانه ذهنی می دانیم که کاملا در موضع حق و درست قرار نداریم و شاید مشکل آسیب دیدن منافع و یا اموری مخالف با سلیقه ما باعث ناراحتی مان شده است. در واقع یک‌چنین خشمی از پیش و به صورت ریشه‌ای مهار شده است. بسیاری از توصیه‌های کنترل خشم اصولا برای چنین مواردی اختراع نشده‌اند، در نتیجه ممکن است بازدارندگی موقت داشته باشند. @ertebatmoaserdini #حلم #خشم #تربیت #عقلانیت #عزت_نفس #ارتباط_موثر #خود_کنترلی #مدیریت_ذهن .